ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 677

หรูอี้ก็กล่าวด้วยรอยยิ้ม “อย่าพูดเลย อาลัยอาวรณ์นิดหน่อย ทักษะของเขาดีกว่าไอ้สารเลวจวินมู่ฉยงคนนั้นมาก”

ไป๋หลี่เซียนชางก็กล่าวด้วยรอยยิ้ม “ไปที่เจียงหนานเถอะ ในเมื่อเขาชี้ทางให้เข้าแล้ว ไม่แน่ว่าเขาอาจจะไปหาเจ้าก็ได้?”

ใบหน้าขอองหรูอี้แข็งทื่อ นางเป็นสายลับ เป็นองครักษ์เงา เป็นทหารเดนตาย ไม่กลัวอะไรทั้งนั้น สามารถทำได้ทุกอย่าง สิ่งเดียวที่กลัวก็คือความรัก

หรูอี้ก็กล่าวด้วยรอยยิ้มขมขื่น “นายท่าน หยุดล้อข้าน้อยเถอะ สั่งการมาเลยดีกว่า ต่อจากนี้จะให้ข้าน้อยทำอะไร?”

ป๋ายหลี่เชียนซางตบไหล่หรูอี้แล้วกล่าวว่า “เจ้าทำงานหนักมานานกว่าหนึ่งปีแล้ว ไปที่พักที่เมืองจินหลิงเถอะ หากเจ้าต้องการเงินก็ไปที่ร้านดั่งปรารถนา

หรูอี้ประสานมือคารวะแล้วกล่าวว่า “เจ้าค่ะ ข้าจะไปเดี๋ยวนี้”

……

ร่างกายของป๋ายหลี่เชียนซางกะพริบ แล้วจากไปก่อน กลังจากหรูอี้หันกลับไปมองชือหลี ก็ถอนหายใจแล้วจากไป

สาเหตุที่ทำให้ผู้คนมีความทุกข์ก็เพราะว่าความปรารถนาที่เกินความสามารถของตน นางไม่ควรมีความคาดหวังมากเกินไป เหมือนกับที่นางพูด สายน้ำหมื่นๆ สาย ภูเขาหมื่นๆ ลูก หลังจากนี้ไม่ได้พบกันอีกแล้ว

......

ป๋ายหลี่เชียนซางไล่ตามรถม้ามาจนถึงที่นี่ เดิมทีอยากจะช่วยหรูอี้ ถึงอย่างไรหรูอี้ก็เป็นลูกน้องของเขา อีกทั้งวรยุทธ์ของชือหลีก็ไม่ตก ดังนั้นเขาจึงไม่อาจปล่อยให้ลูกน้องของเขาตายได้

แต่เขาไม่คิดเลยว่าหรูอี้จะมีความสามารถถึงขนาดทำกิจกรรมอันรื่นเริงได้ทั้งคืน กลับเป็นเขาที่ต้องทุกข์ทน เพราะต้องฟังตลอดทั้งคืน ฟังจนหัวใจกระสับกระส่าย

เรื่องที่จวินมู่ฉยงต้องการฆ่าเทียนชิง หรูอี้ก็รายงานเขาเช่นกัน หลังจากทราบข่าวแล้ว เขาก็ควบม้าไปอย่างรวดเร็ว และช่วยเทียนชิงได้ทันเวลา

หลังจากคิดอย่างละเอียดแล้ว เขารีบเร่งตลอดทั้งคืน แต่กลับแลกได้แค่จูบเดียวของซูจื่ออวี๋ มันช่างเสียเปรียบจริงๆ

ป๋ายหลี่เชียนซางถอนหายใจ ในใจก็คิดคำนวณ ต้องอยู่ในความจริงที่เหมาะสม ไปรีบจูบนี้ที่ไม่ได้มาง่ายๆ เพื่อว่าความพยายามทั้งหมดของเขาจะไม่สูญเปล่า

......

หลังจากที่เทียนชิงพูดจบ เขาก็ก้มศีรษะลง ไม่กล้ามองสีหน้าน่าเกลียดของจวินมู่เหนียน

จวินมู่เหนียนขมวดคิ้ว “นางยอมไปนั่งกับเจียอัน แต่ไม่ยอมมานั่งกับข้าหรือ?”

เทียนชิงส่ายหัวทันที และอธิบายอย่างกระตือรือร้น “ไม่ใช่ๆๆ ไม่ใช่อย่างนั้น ท่านอ๋องแปดไม่ได้อยู่บนรถม้า ท่านอ๋องแปดไม่ชอบรถม้าที่โคลงเครงเกินไป มันรู้สึกอึดอัด ดังนั้นท่านอ๋องแปดจึงเลือกที่จะขี่ม้า วันนี้ พระชายาก็บอกว่า รถม้าของท่านอ๋องแปดว่างอยู่ นางจะขึ้นไปงีบ คนเดียว...งีบ..คนเดียวสบายใจกว่าขอรับ”

ขณะที่เทียนชิงพูด เสียงของเขาก็เบาลงจนเกือบเงียบ แต่จวินมู่เหนียนกลับได้ยินอย่างชัดเจน

ซูจื่ออวี๋ต้องการจะบอกว่าอยู่กับเขาไม่สบายใจงั้นเหรอ?

ไฟโทศะลุกขึ้นจากจิตใจของเขาไม่อาจระบายออกไปได้ ไม่ใบหน้าของเขามืดคล้ำ

เด็กสาวคนนี้เข้าใจดีว่าจะยั่วโมโหเขาอย่างไร ซูจื่ออวี๋รู้ดีว่าเขาไม่สามารถลุกขึ้นได้ เพื่อจะไปจับนางกลับมา ดังนั้นนางถึงได้ กำเริบเสิบสานขนาดนี้