ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 696

จวินมู่เหนียนไม่ได้ต้านแรงของซูจื่ออวี๋ เขาค่อย ๆ เงยหน้าขึ้นและไม่ได้จูบต่อ เขาแค่ประคองหน้านางแล้วพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา “อวี๋เอ๋อร์ เจ้าคิดว่าพี่สี่กำลังทำอะไรอยู่? จูบ? กอด? หรือจะค่อย ๆ ถอดกระโปรงสาวงามออก?”

ทุกถ้อยคำที่จวินมู่เหนียนเอ่ยออกมา ดูเหมือนว่าริมฝีปากของเขาจะแตะลงบนที่หน้าของซูจื่ออวี๋ การจูบจอมปลอมและการจงใจหยอกล้อเช่นนี้เกือบทำให้ซูจื่ออวี๋ยอมจำนน　

หัวใจของซูจื่ออวี๋เต้นถี่รัวขึ้นมา นางเพิ่มแรงที่ใช้ในการต้านจวินมู่เหนียนมากขึ้น นางพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ “ท่านอ๋อง... ที่นี่เป็นรถม้า ท่าน...ท่านโปรดสำรวมด้วย”

แน่นอนว่าจวินมู่เหนียนไม่ได้ทำอะไรซูจื่ออวี๋ แม้ว่าเขาจะต้องการมากก็ตาม เขาจะจำคำสัญญาของเขากับซูจื่ออวี๋ได้ และเขาจะไม่มีวันบังคับนาง

เพียงไม่บังคับไม่ได้หมายความว่าชักจูงไม่ได้

เช่นเดียวกับการล่าสัตว์ของซูจื่ออวี๋ที่มีวิธีทำให้เหยื่อตกหลุมพรางเสมอ

จวินมู่เหนียนกระซิบ “เอาล่ะ ถ้าเจ้าจูบข้า ข้าจะสำรวมทันที”

ซูจื่ออวี๋กัดปากของนางและมองจวินมู่เหนียนอย่างกล่าวหา นางไม่เชื่อเรื่องไร้สาระเช่นนั้น

เมื่อเห็นว่าซูจื่ออวี๋ไม่ขยับเขยื้อน จวินมู่เหนียนก็เลิกคิ้วแล้วพูดว่า “เปลี่ยนก็ได้เช่นกัน ข้าจูบเจ้า แล้วพวกเราก็นอน”

ซูจื่ออวี๋ไม่ต้องการตอบรับ ดังนั้นนางจึงหลับตาและหันหลังเมินเขา

แต่ท่าทางของนางในสายตาของจวินมู่เหนียน หมายความว่านางยอมรับในความยากลำบาก

จวินมู่เหนียนหัวเราะ และก้มลงประกบจูบลงบนริมฝีปากของซูจื่ออวี๋โดยไม่ทันตั้งตัว รสที่นุ่มนวลและหอมหวานในปากของเขาเกือบทำให้จวินมู่เหนียนกลายเป็นสัตว์ร้าย

ซูจื่ออวี๋เปิดปากของนาง นางต้องจะพูดต่อต้านสักสองสามคำ แต่จวินมู่เหนียนก็ใช้กลับประโยชน์จากมันปิดกั้นการปฏิเสธทั้งหมดของนางด้วยการจูบที่รุนแรง

……

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน