ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 720

ณ โรงเตี๊ยมลั่วเสีย

หลังจากผ่านปรากฏการณ์เมื่อคืนนี้ไปแล้ว ตอนนี้ทั้งเมืองลั่วเสียก็กำลังตื่นตระหนก โจรปล้นสวาท ผีหื่นกามอะไรนั่นก็ไม่สู้น้ำท่วม

ในเมืองเสียหายไม่น้อย ข้าหลวงท้องถิ่นมาที่โรงเตี๊ยมลั่วเสียตั้งแต่เช้าเพื่อขอคำแนะนำจากจวินมู่หลานว่าควรจะรายงานอย่างไร

อย่างไรก็ไม่สามารถบอกว่าในเมืองลั่วเสียมีปีศาจกระมัง

จวินมู่หลานไม่ได้รำคาญ เดิมทีก็อยากจะปิดบังตัวตนเข้ามาในเมืองลั่วเสีย ตอนนี้ฐานะของตัวเองถูกเปิดเผยแล้ว เขาทางนี้ก็ยุ่งอยู่กับการปลอบใจข้าหลวงและชาวบ้าน

จวินมู่ฉยงก็รีบปลอบใจอันเป่ยเยว่

อันเป่ยเยว่ตื่นขึ้นมาเหมือนคนบ้าเสียสติ ไม่กินไม่ดื่มไม่พูดไม่ออกไปไหน แม้แต่คำพูดของอันเป่ยซาน นางก็ยังเหมือนไม่ได้ยิน

ชายหญิงมิควรอยู่กันตามลำพัง จวินมู่ฉงไม่กล้าเข้าไปอยู่กับอันเป่ยเยว่อย่างเปิดเผย ได้แต่รออยู่ที่ประตูห้องพัก รอจนกระทั่งอันเป่ยซานออกมา ถึงได้ถามอาการอย่างกระตือรือร้น

จวินมู่ฉยงเอ่ยว่า “รัฐทายาทอัน เยว่เอ๋อร์นางเป็นอย่างไรบ้าง”

อันเป่ยซานถอนหายใจ “หมอหญิงดูแล้ว นางยังบริสุทธิ์ ไม่ได้ถูกย่ำยีศักดิ์ศรี”

ได้ยินอย่างนั้น จวินมู่ฉยงก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก สตรีที่เขาให้หมดใจยังไม่กล้าแม้แต่จะแตะต้อง หากถูกพวกหนูพวกหมาเหล่านั้นแย่งไปก่อน เช่นนั้นเขาคงตายแน่

จวินมู่ฉยงเอ่ยว่า “ยังบริสุทธิ์อยู่ก็ดีแล้ว ดูเหมือนว่าคนของพวกเราจะไล่ตามไปทัน โจรปล้นสวาทนั่นไม่ได้กระทำการชั่ว”

อันเป่ยซานมีสีหน้าเศร้าสร้อย แล้วเอ่ยว่า “แต่ตอนนี้นางไม่พูดไม่ดื่ม ไม่กิน หากเป็นแบบนี้ต่อไปคงไม่ดีแน่”

จวินมู่ฉยงเม้มปาก หญิงผู้สูงศักดิ์คนหนึ่งถูกลักพาตัวไปย่ำยี ถูกทุกคนเห็นเรือนร่างเปลือยเปล่า ในชั่วขณะนั้นยากที่จะยอมรับได้ชั่วคราว ย่อมเป็นเรื่องปกติ

นี่นาง...ต้องการฆ่าตัวตายงั้นหรือ?

อันเป่ยซานเดิมทีก็ร่างกายไม่ค่อยดี ยิ่งได้รับความตกใจจากอันเป่ยเยว่เช่นนี้ อยู่ๆ สีหน้าก็ซีดเผือด แม้แต่หายใจก็ยังยากลำบาก

อันเป่ยซานพูดเสียงอ่อนแอ “เยว่เอ๋อร์ เยว่เอ๋อร์เจ้ารีบวางเศษกระเบื้องนั่นลงเถอะ มีอะไรก็พูดกันดีๆ ค่อยๆ พูดค่อยๆ จา เจ้าอยากได้อะไร เจ้าอยากได้อะไรก็บอกพี่ใหญ่ พี่ใหญ่จะให้เจ้า พี่ใหญ่จะฟังเจ้าทุกอย่างเลยดีไหม? เยว่เอ๋อร์...”

อันเป่ยเยว่มองไปที่อันเป่ยซานทั้งน้ำตา ร้องไห้สะอึกสะอื้นกล่าวว่า “จะฟังข้างั้นหรือ? พี่ใหญ่ พี่จะฟังข้าหรือ ถ้าท่านฟังข้า ข้าจะตกต่ำเช่นนี้ได้อย่างไร....”

อันเป่ยซานรีบพูดว่า “เยว่เอ๋อร์ เจ้าวางลงก่อน พี่ใหญ่ผิดไปแล้ว ก่อนหน้านี้เป็นความผิดของพี่ใหญ่เอง ต่อจากนี้พี่ใหญ่จะฟังเจ้าดีหรือไม่ เจ้าพูดอะไรพี่ใหญ่ก็จะฟัง อยากได้อะไรพี่ใหญ่ก็จะหาให้เยว่เอ๋อร์”

จวินมู่ฉยงก็รีบพูดว่า “เยว่เอ๋อร์ เจ้าอย่าหุนหันพลันแล่น เจ้าวางเศษกระเบื้องนั่นลงก่อน อย่าทำร้ายตัวเองเลย ถ้าเจ้าตาย จะทำให้คนที่รักเจ็บปวด ศัตรูจะมีความสุขเอาได้นะ”