ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 73

พระชายาอานชินอ๋องมองจวินมู่หลาน จากนั้นยิ้มอย่างมีเลศนัย

กลับเป็นฮูหยินซูที่เห็นองค์ชายมากันเยอะขนาดนี้ในคราวเดียว นางดีใจจนหน้าบาน จนไม่มีเวลาสนใจเรื่องแต่งงานของซูจื่ออวี๋ ต่อมารีบสั่งการว่า

“ยังไม่รีบไปเชิญคุณหนูใหญ่กับคุณหนูรองมาอีก เจ้า พวกเจ้าจงไปสั่งให้ในครัวเตรียมอาหารให้มากขึ้น ยังมีเจ้ารีบไปเชิญนายท่านกลับมา!”

“พี่ใหญ่ ท่านรีบมาดูสิ มาดูว่าสะใภ้ของข้างดงามเพียงใด!” คำพูดของหันเจิ้นทำให้บรรยากาศที่เริ่มดีขึ้น เงียบสงัดลงทันที

หันถิงหันมองซูจื่ออวี๋ตามสัญชาตญาณ เดิมคิดว่าสีหน้าของแม่นางคนนี้คงจะเกลียดชัง หวาดกลัว อึดอัดหรือรำคาญ

แต่เขากลับเห็นใบหน้าที่งดงามนั่น เผยให้เห็นรอยยิ้มที่ถ่อมตนและอ่อนโยน

หันถิงแอบคิดในใจ ช่างเป็นสตรีที่รู้จักกาลเทศะ ไม่ว่าในใจนางจะรู้สึกไม่พอใจหรือไม่ ทว่าอย่างน้อยภายนอก นางแสดงออกอย่างอ่อยโยนมีมารยาท ไม่ทำให้ตระกูลหันเสียหน้า

หันถิงเดินไปหาหันเจิ้น มองดูหมาน้อยขนฟูในมือเขา เขายื่นมือตบบ่าอีกฝ่าย บอกว่า

“น้องรอง ยังไม่ได้แต่งงาน จะเรียกสะใภ้ไม่ได้ จะทำให้ชื่อเสียงของแม่นางผู้นี้เสียหาย”

หันเจิ้นไม่ค่อยพอใจ แต่กลับเชื่อฟังหันถิงอย่างมาก เอ่ยปากบอกว่า

“อ่อ เช่นนั้นข้าเรียกน้องอวี๋เอ๋อร์”

หันถิงพยักหน้า จากนั้นหันมองซูจื่ออวี๋

ซูจื่ออวี๋ย่อตัวทำความเคารพ

“คารวะท่านรองผู้บัญชาการหัน

หันถิงพยักหน้า

“ขอบคุณคุณหนูสามมากที่ช่วยดูแลน้องชายข้า หากมีสิ่งใดล่วงเกิน ขอคุณหนูสามโปรดอภัยด้วย”

ซูจื่ออวี๋หัวเราะบอกว่า

“ท่านรองผู้บัญชาการหันกล่าวเกินไปแล้ว คุณชายรองเป็นคนจริงใจ ซื่อตรงน่ารัก อีกทั้งจิตใจดี จะล่วงเกินได้อย่างไร”

หันถิงพยักหน้า ใบหน้าของเขาประหลาดใจเล็กน้อย

จวินมู่เย่วโน้มตัวลงมาข้างหูจวินมู่เหนียนบอกว่า

“พี่เจ็ด ข้าว่าพี่รองดูเหมือนเสียใจ ท่านดูสิเขาเข้ามาตั้งนานแล้ว ไม่มองซูจื่อเยียนแม้แต่ครั้งเดียว ตอนที่เพิ่งเข้ามาที่นี่ ดวงตาของเขาแทบจะไปติดอยู่บนร่างซูจื่ออวี๋ด้วยซ้ำ จิ๊จิ๊จิ๊ คงจะรักพี่เสียดายน้อง”

จวินมู่เหนียนชิมชาของจวนเสนาบดีไปหนึ่งคำ ขมวดคิ้วแล้ววางลง บอกว่า

“ไม่ใช่รักพี่เสียดายน้อง ได้ใหม่ลืมเก่าต่างหาก”

จวินมู่เย่วมองจวินมู่เหนียนด้วยความสงสัย

จวินมู่เหนียนกลับไม่คิดจะอธิบาย เพียงขมวดคิ้วบอกว่า

“น้ำชาที่จวนเสนาบดี รสชาติแย่มาก”

จวินมู่เย่วกระพริบตาปริบๆ จู่ๆสมองแล่นฉิว พร้อมเอ่ยอย่างตกใจ

“พี่เจ็ด พี่รองกับซูจื่อเยียนได้เสียกันนานแล้วหรือ? เขาเบื่อร่างกายของซูจื่อเยียนแล้ว จึงได้หันไปที่ซูจื่ออวี๋หรือ?”