ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 74

จวินมู่เหนียนไม่ตอบ แต่กลับถามด้วยน้ำเสียงรำคาญเต็มทน

“พวกเราจะกลับเมื่อใด?”

จวินมู่เย่วเอ่ยปาก

“อย่ารีบร้อนสิพี่เจ็ด พี่รองใกล้จะทนไม่ไหวอยู่แล้ว คุณหนูสามไร้เดียงสาจิตใจดี ข้าไม่อยากเห็นนางโดนหลอกนะ”

ไร้เดียงสา? จิตใจดี? ซูจื่ออวี๋?

จวินมู่เหนียนหัวเราะเสียงฮึไม่รู้จะปฏิเสธอย่างไรดี ทว่าเหตุใดเจ้าแปดถึงได้ใส่ใจนางนัก? จวินมู่เหนียนหันมองจวินมู่เย่ว เอ่ยปากถาม

“เจ้าชอบนางหรือ?”

จวินมู่เย่วคิดไม่ถึงว่าจวินมู่เหนียนจะเอ่ยถามเช่นนี้ ทำให้ชะงักไปชั่วขณะ ผ่านไปสักครู่เขาส่ายหน้า

“นางเป็นหญิงสาวที่ดี งดงามจนไร้ที่ติ ทว่าจวนเสนาบดีเป็นสิ่งที่รับมือได้ยาก ไม่รู้ว่าในใจของจิ้งจอกเฒ่าอย่างซูเหวินเฟิงยังมีความคิดชั่วๆอยู่อีกเท่าใด ข้าไม่อยากโดนบ้านพ่อตาหลอกใช้อยู่ทุกขณะหรอกนะ ข้ายินดีแต่งกับหญิงสาวที่ชาติตระกูลไม่โดดเด่น แต่เคารพยำเกรงข้า บ้านข้าจะได้สงบสุข”

จวินมู่เหนียนพยักหน้า เขาเชื่อจวินมู่เย่ว ในสายตาของน้องแปดเขาคนนี้ มีเพียงออกรบสร้างผลงาน ไม่คิดจะแก่งแย่งอำนาจ พูดง่ายๆก็คือ จวินมู่เย่วไม่สนใจตำแหน่งองค์รัชทายาท

ความจริงเขาเองก็ไม่สนใจ สิ่งที่เขาสนใจคือท่ามกลางการเปลี่ยนแปลงที่แปลกประหลาด เหตุใดจึงมีเรื่องสิ่งที่ไม่ควรเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้น

อย่างเช่น...ซูจื่ออวี๋

นิ้วมือของจวินมู่เหนียนเคาะอยู่บนโต๊ะ จู่ๆจวินมู่เย่วยิ้มและบอกว่า

“พี่เจ็ด ท่านก็คิดว่าพี่รองมีปัญหาใช่หรือไม่?”

จวินมู่เหนียนหันมองจวินมู่เย่วด้วยความประหลาดใจ เขาพูดตั้งแต่เมื่อใด?

จวินมู่เย่วชี้ไปที่นิ้วมือของจวินมู่เหนียนบอกว่า

“เวลาพี่เจ็ดใช้ความคิด ท่านมักจะเคาะโต๊ะเช่นนี้ ลองให้ข้าคิดดูก่อน ท่านกำลังคิดว่าจะทำอย่างไรให้คุณหนูสามหลุดพ้นจากพี่รองใช่หรือไม่?”

จวินมู่เหนียนเก็บมือที่กำลังเคาะโต๊ะกลับมา เอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นชา

“อย่ายุ่งเรื่องนี้ให้มากนนัก” ซูจื่ออวี๋นะหรือต้องการให้เขาช่วย หากนางไม่อยากแต่ง นางคงมีวิธีเอาตัวรอดได้เอง

เมื่อพูดจบ อีกด้านหนึ่งเสนาบดีซูได้กลับมาถึงอย่างเร่งด่วน ด้านหลังยังมีใต้เท้าหันรองเจ้ากรมกลาโหมตามมาด้วย ซึ่งก็คือบิดาของหันถิงกับหันเจิ้น

ซูจื่ออวี๋เบะปาก เมื่อคืนนางไม่อยากแต่ง วันนี้จึงได้ใส่สร้อยข้อมือเส้นนั้นออกมา แต่วันนี้เมื่อได้เห็นคนตระกูลหัน นางกลับอยากแต่งซะอย่างนั้น

แม้หันเจิ้นจะดูโง่ แต่นิสัยเขาไม่ได้ชั่วร้าย แต่งเข้าตระกูลหันยังไงก็ดีกว่าอยู่ที่ตระกูลซู

ต้องโทษนางที่เชื่อคนง่ายเกินไป กลับถูกซูจื่อเยว่หลอกซะได้

แต่เรื่องมาถึงขนาดนี้แล้ว ต่อให้คนตระกูลหันจิตใจดีเพียงใด คงไม่กล้าเลือกนางเป็นลูกสะใภ้

ซูจื่ออวี๋ยักไหล่ แอบคิดในใจ ครั้งนี้ออกจากตระกูลซูไม่ได้ ครั้งหน้าค่อยว่ากันใหม่

……

หากซูจื่ออวี๋ทายไม่ผิด แม้ฮูหยินหันจะเสียดาย แต่คงไม่เลือกนางเป็นลูกสะใภ้แน่นอน

เมื่อได้ยินสิ่งที่ฮูหยินหันพูด ใต้เท้าหันตกใจไม่น้อย

“เจ้าว่าซูจื่ออวี๋ไม่อาจมีบุตรได้หรือ?”