ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 730

ไม่ต้องพูดถึงซูจื่ออวี๋ แม้แต่จวินมู่เหนียนก็อดไม่ได้ที่จะมองชายที่หน้าตาดีเช่นนี้สักหน่อย

หันชูหัวเราะเสียงดังเมื่อเห็นแบบนี้ “เด็กน้อย งามหรือไม่??”　　

ซูจื่ออวี๋ยิ้มและไม่ได้ถูกล้อเลียนด้วยคำพูดของเขา แต่กลับพูดอย่างเปิดเผย “งาม!”

หันชูชะงักไปในคราแรก จากนั้นเขาก็หัวเราะเสียงดังพร้อมกับสวมหน้ากาก “ฮ่าฮ่าฮ่า เด็กน้อย ข้าถูกใจเจ้าจริง ๆ แล้วถ้าเทียบข้ากับสามีของเจ้าเล่า?” หันชูมองเย้าแหย่จวินมู่เหนียน

ซูจื่ออวี๋ยิ้มอีกครั้ง นางเอื้อมมือไปจับมือของจวินมู่เหนียนแล้วพูดอย่างตรงไปตรงมา “ในใจของข้า ท่านอ๋องไม่เพียงแต่สวยงามเท่านั้น แต่ยัง...สมบูรณ์แบบอีกด้วย!”

จวินมู่เหนียนตกตะลึงเล็กน้อย แม้ว่าในเวลานี้เขาจะไม่รู้ว่าซูจื่ออวี๋พูดออกมาอย่างจริงใจหรือเพียงแค่ทำให้หันชูยอมแพ้ แต่กล่าวได้ว่าเมื่อได้ฟังถ้อยคำเหล่านี้ช่างน่าพึงพอใจและน่าประทับใจมาก

จวินมู่เหนียนจับมือของซูจื่ออวี๋และสอดประสานนิ้วเข้าไปด้วยกัน

ซูจื่ออวี๋ตกตะลึงเล็กน้อยกับท่าทางจับมืออันสนิทสนมเช่นนี้ ใบหน้าของนางแดงก่ำขึ้นมา นางอยากจะดึงมือกลับโดยไม่รู้ตัว แต่จวินมู่เหนียนกลับจับมือนางไว้แน่น

ตอนนี้อยู่ต่อหน้าของหันชู ซูจื่ออวี๋เขินอายเกินกว่าที่จะเคลื่อนไหวที่มากเกินงามในการดิ้นให้หลุด เพื่อไม่ให้คนอื่นมองเป็นเรื่องน่าขบขันอย่างไร้เหตุไร้ผล ดังนั้นนางจึงต้องปล่อยจวินมู่เหนียนไป

ดวงตาของหันชูชำเลืองมองจวินมู่เหนียนและซูจื่ออวี๋ จากนั้นเขาก็สวมหน้ากากกลับและพูดด้วยรอยยิ้ม “อย่ากังวล ข้าได้ก้าวข้ามโลกทั้งสามและไม่ได้อยู่ในหกวิถี ข้าไม่ได้มีความสนใจในเรื่องรักใคร่ของหนุ่มสาวอย่างพวกเจ้า”

เมื่อพูดมาถึงตรงนี้หันชูก็มองไปยังจวินมู่เหนียน ก่อนจะเลิกคิ้วแล้วพูดว่า “ดังนั้นเจ้าไม่ต้องกังวลว่าข้าจะขโมยเด็กน้อยของเจ้าไป”

จวินมู่เหนียนแค่เสียงขึ้นจมูก น้ำเสียงของเขาดูไม่ให้ค่า แต่กลับพูดอย่างสุขุม “เจ้าขโมยไปไม่ได้!”

ซูจื่ออวี๋อดไม่ได้ที่จะอยากหัวเราะออกมา ประการแรก นางไม่เคยเห็นใครพูดจาใหญ่โตเช่นนี้ และประการที่สอง นางไม่เคยเห็นจวินมู่เหนียนประกาศเอกราชราวกับเด็กน้อยมาก่อน

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน