ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 731

ราวกับว่าเขาสามารถอ่านความคิดของจวินมู่เหนียนได้ หันชูหัวเราะออกมาเบา ๆ และพูดว่า “เด็กน้อย ต้นเทียนเจ๋อใหญ่เสียขนาดนั้น เจ้าเอาไปหมดไม่ได้ เหลือไว้ให้ข้าสักนิด เหตุใดจึงต้องกังวลใจเช่นนี้”　

ซูจื่ออวี๋เกือบกระเด้งตัวขึ้น คนผู้นี้...คนผู้นี้ไปเพื่อหาเจ็ดเครื่องหอมจริงหรือ?

ซูจื่ออวี๋ก้มหน้าลง นางส่ายหัวเล็กน้อยแล้วพูดว่า “ไม้เทียนเจ๋อที่ผู้อาวุโสกำลังพูดถึงมันคืออะไรหรือ? ผู้น้อยไม่ค่อยรู้เรื่องนี้มากนัก พวกเราแค่ไปล่าสัตว์กันเท่านั้น”

หันชูดื่มชาแก้วที่สองแล้วยิ้มแล้วพูดว่า “ข้าได้รวบรวมจุดแข็งนับร้อยสำนัก ข้าเห็นมาทุกทิศฟังมาทุกทาง ล่วงรู้ทุกสิ่งอย่าง ข้ารู้เรื่องราวในอดีตถึงปัจจุบัน เด็กน้อยเจ้าเข้าใจแต่เหตุใดต้องแสร้งไม่รู้ความ? ข้าไม่ได้พยายามปล้นเจ้า ต้นไม้ใหญ่ขนาดนี้ ต่อให้สร้างโลงศพก็ใช้ไม่หมด!”

คำพูดของหันชูฟังดูไม่น่าฟังอยู่เล็กน้อย ซูจื่ออวี๋ขมวดคิ้วเล็กน้อย นางไม่รู้ว่าควรจะตอบอย่างไร

ในทางกลับกันจวินมู่เหนียนกลับพูดอย่างใจเย็น “ทุกสรรพสิ่งไม่มีเจ้าของ เป็นของทุกคนบนโลก หากผู้อาวุโสหันชูต้องการสร้างโลงศพด้วยไม้เทียนเจ๋อ คงไม่จำเป็นต้องขอความคิดเห็นจากเรา”

หันชูหัวเราะ “ฮ่าฮ่าฮ่า คนหนุ่มสาวสมัยนี้ปากคอเราะร้ายและระแวงเสียจริง วันดี ๆ เช่นนี้กลับทำให้พวกเจ้าต้องมีภาระหนักอึ้ง ข้าจะไปที่รถม้าเปล่าเพื่อพักผ่อน ถึงเวลากินข้าวอย่าลืมเรียกข้าล่ะ!”

หลังจากที่หันชูพูดจบ เขาก็เปิดประตูมุ่งหน้าออกไปที่รถม้าของท่านอ๋องแปด

จวินมู่เยว่กำลังขี่ม้าอยู่ข้างนอก เมื่อเขาเห็นหันชูเข้าไปในรถม้าก็อยากจะเอ่ยปากหยุดเขาโดยไม่รู้ตัว แต่เขากลับได้ยินจวินมู่เหนียนพูดว่า “เจียอัน ปล่อยเขาไป สุภาพกับเขา”

จวินมู่เยว่เบะปากและอนุญาตให้หันชูขึ้นรถม้าของเขา

หลังจากที่หันชูออกไปแล้ว จวินมู่เหนียนกับซูจื่ออวี๋ก็มองหน้ากัน และซูจื่ออวี๋ก็พูดว่า “ท่านอ๋อง เขานี่มันยังไงกันแน่?”

จวินมู่เหนียนกล่าวว่า “ไม่เป็นไร ไม่ต้องกังวล แม้ว่าชายผู้นี้จะปากมันลิ้นลื่น แต่กลิ่นอายตรงไปตรง วรยุทธสูงส่ง เก็บซ่อนความลับไปลึกล้ำ แม้ว่าเขาจะไม่ใช่มิตร แต่ก็ไม่ใช่ศัตรู ต้องปฎิบัติต่อเขาด้วยความสุภาพ”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน