ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 732

จวินเยว่หรานกล่าวว่า “ข้าได้ยินมาว่ามีผีน้ำในตำบลลั่วเสียไม่ใช่หรือ? เขาเป็นผีน้ำนั่นหรือเปล่า?”

ทุกคนมองหน้ากันและไม่มีใครตอบรับ แต่จวินมู่เยว่เดินมาจากไกล ๆ และพูดว่า “เจ้ากำลังพูดไร้สาระอะไร แม้ว่าโจรเก็บดอกไม้จะคลุมหน้าเอาไว้ แต่รูปร่างของเขาก็แตกต่างไปจากหันชูโดยสิ้นเชิง กำลังภายในของทั้งสองคนก็แตกต่างกัน นอกจากนี้ โจรเก็บดอกไม้ก็ไม่มีกระบี่ หันชูติดตัว เจ้าหยุดพูดเรื่องไร้สาระได้แล้ว”

จวินเยว่หรานแลบลิ้นใส่จวินมู่เยว่ และพูดอย่างไม่ยอมแพ้ “แบร่! ท่านรู้มาก ท่านรู้มากขนาดนั้น งั้นไหนท่านบอกข้าว่าเหตุในเขาถึงได้ตามเรา”

จวินมู่เยว่ยิ้มเยาะและพูดว่า “เฮ้อ น้องสาวคนดีของข้า เจ้าอย่าพูดยกยอตัวเองได้หรือเปล่า เขาไม่ตามพวกเจ้า เขาตามพี่สะใภ้ของข้าหรอก ชิ~~"

หลังจากที่จวินมู่เยว่พูดจบ เขาก็หันหลังกลับไป จวินเยว่หรานโกรธมากจนลุกขึ้นยืนและพูดด้วยความโมโหว่า “จวินมู่เยว่ ท่านหยุดเดี๋ยวนี้! พูดมาให้ชัดเจนว่านี่มันหมายความว่าอย่างไร ท่านกำลังบอกว่าข้าไม่ดีเท่าซูจื่ออวี๋งั้นหรือ?”

จวินมู่เยว่กลอกตาและไม่สนใจจวินเยว่หราน ก่อนจะเดินตรงไปยังรถม้าของจวินมู่เหนียน

จวินเยว่หรานโกรธมากจนวางมือเท้าสะโพกและกระทืบเท้า นางต้องการตามไปถามให้กระจ่าง แต่กลับถูกจวินมู่หลานรั้งไว้

จวินมู่หลานพูดด้วยอาการปวดหัว “น้องสิบเอ็ด เอาล่ะ อย่าทำตัวไม่เกรงใจต่อหน้าแขก”

จวินเยว่หรานเหลือบมองที่ฉู่อวิ๋นหยางที่มองนางด้วยรอยยิ้ม ทันใดนั้นใบหน้าของนางก็แดงก่ำและนางก็ได้ลกลับไปนั่งลงบนที่นั่งของนาง

ฉู่อวิ๋นหยางเลิกคิ้วและยิ้ม เขาคิดในใจว่าองค์หญิงสิบเอ็ดยังมีความเป็นเด็กน้อยอยู่ มันผ่อนคลายกว่ามากที่จะเอาชนะเจ้าหญิงตัวน้อยที่ไร้ความคิดมากกว่าการต้อนรับขับสู้กับหนานหยวนหรัว

……

จวินมู่หลานกำลังพูดคุยเกี่ยวกับที่มาของหันชู ในขณะที่จวินมู่เยว่ก็ถามเกี่ยวกับตัวตนของหันชูด้วย

หันชูเบะปากแล้วพูดว่า “แม่เด็กน่ารักแสนฉลาด เด็กที่ฉลาดทุกเวลาแบบนี้มันทำให้ข้าปวดหัวนิดหน่อย”

จวินมู่เยว่เอ่ยขัดจังหวะคำพูดของหันชู เขากลอกตาแล้วพูดว่า “อะไรก็ผู้อาวุโส นี่ท่านอายุเท่าไหร่? หน้าตาท่านดูรุ่นราวคราวเดียวกันกับข้า ยังไม่ทันจะแก่ก็ทำตัวอาบน้ำร้อนมาก่อน”

ยังไม่ทันที่จวินมู่เยว่จะพูดจบ กระดูกไก่ในมือของหันชูก็ถูกโยนใส่หน้าเขา จวินมู่เยว่หลบและอุทานว่า “เฮ้ย? เหตุใดเจ้ายังลงมืออยู่อีก?”

หันชูหลบไปด้านหลังจวินมู่เยว่และลงฝ่ามือที่กลางหลังของเขา

สีหน้าของจวินมู่เยว่ดูจริงจัง เขารีบหลีกมัน

ซูจื่ออวี๋ไม่เข้าใจว่าเหตุใดหันชูถึงตีเขา นางรีบลุกขึ้นแล้วพูดว่า “ผู้อาวุโส มีเรื่องอันใดก็คุยกันดี ๆ เถิด”