ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 741

ซูจื่ออวี๋โน้มตัวลงเล็กน้อย แล้วจับบ่านางเอาไว้ เพื่อให้นางลุกขึ้นคุกเข่า พร้อมบอกว่า

“อย่ากลัว ข้าจะช่วยเจ้าเอง”

หลี่ชุนซิ่งมองซูจื่ออวี๋น้ำตาไหลพราก แต่สีหน้ายังคงระมัดระวังตัว

ผางอิงที่ยืนขมวดคิ้วอยู่อีกด้าน เอ่ยปากบอกว่า

“พระชายาอ๋องฉิน นี่มัน...”

ยังไม่ทันที่ผางอิงจะได้พูดจบ จวินมู่เหนียนกลับบอกว่า

“ผางอิง ระเบียบของเจ้าอยู่ที่ใด? พระชายากำลังพูดอยู่ก็กล้าพูดแทรกหรือ เจ้าไม่หัวข้าเลยหรือ?”

ผางอิงหน้าชา เมื่อถูกตำหนิต่อหน้าลูกน้องมากมาย ทำให้เขาอึดอัดและโกรธไม่น้อย แต่คนที่ต่อว่าเขาคือท่านอ๋องฉิน คือเทพสงครามแห่งต้าโจว เขาจึงไม่กล้าโต้แย้งแม้แต่น้อย

ผางอิงรีบทำความเคารพบอกว่า

“ท่านอ๋องสั่งสอนถูกต้องแล้ว ข้าน้อยเสียมารยาทเอง แต่ข้าน้อยรู้สึกว่าคดีนี้ ไม่ควรจะลำบากพระชายาอ๋องฉิน”

ซูจื่ออวี๋หัวเราะ

“ควรหรือไม่ควรไม่ใช่เรื่องสำคัญ ปัญหาสำคัญคือ จะสอบสวนได้ผลหรือไม่ เจ้าคิดว่าถูกหรือไม่แม่ทัพผาง?”

ผางอิงเงยหน้ามองซูจื่ออวี๋แวบหนึ่ง เพียงแวบเดียวเท่านั้น ทำให้แม่ทัพอย่างเขาเขาที่เคยกรำศึกมามาก มือเปื้อนเลือดมาไม่รู้ตั้งเท่าใด ขนลุกซู่ทันที

ไม่ใช่เพราะรูปโฉมของซูจื่ออวี๋งดงามเพียงใด แต่เพราะดวงตาคู่นั้นของนาง ที่สุกใสกลมโต คล้ายมีพลังอ่านใจคนอื่นได้

ทำให้คนอื่นรู้สึกว่าภายใต้การจ้องมองจากดวงตาคู่นั้น ไม่ว่าแผนการใด ก็ไม่อาจหลีกเร้นไปได้

ผางอิงกำหมัดแน่น รีบตอบว่า

“เรียนพระชายาอ๋องฉิน ที่ท่านกล่าวมามีเหตุผลแล้ว ทว่าคดีนี้ ก่อนหน้านี้พวกข้าเคยสืบสวนมาแล้ว เสียนควาน ยังไม่ไปเอาคำให้การมาให้...”

ยังไม่ทันที่ผางอิงจะพูดจบ ซูจื่ออวี๋กลับเอ่ยปาก

“ไม่ต้องลำบากหรอก ก็แค่กระดาษไม่กี่ใบเท่านั้น จะเทียบกับคำให้การที่ผู้เสียหายพูดออกมาเองได้อย่างไร? ข้าถามนางโดยตรงดีกว่า"

เมื่อหลี่ชุนซิ่งได้ยิน จึงรีบบอกว่า

“ข้าน้อยจะพูดในสิ่งที่รู้ออกมาให้หมดเจ้าค่ะ”

ซูจื่ออวี๋หัวเราะ เอ่ยปากบอกว่า

“พูดในสิ่งที่รู้ออกมาให้หมดหรือ เช่นนั้นจงกินนี่เข้าไปซะ”

จวินมู่หลานชะเง้อมองหลี่ชุนซิ่ง หลังจากผ่านไปสักครู่จึงบอกว่า

“นาง...นางกินแล้วหรือ? ซูจื่ออวี๋ เจ้ารีบถามเร็วสิ”

ซูจื่ออวี๋หันมองจวินมู่หลานแวบหนึ่ง อดไม่ได้จึงกลอกตาใส่เขา เจ้าหมอนี่มันทั้งน่ารำคาญ ทั้งน่าเกลียดจริงๆ

ซูจื่ออวี๋หันมองหลี่ชุนซิ่ง พร้อมเอ่ยปากถาม

“บอกชื่อของเจ้ามา”

หลี่ชุนซิ่งเอ่ยปาก

“ข้าน้อยหลี่ชุนซิ่งเจ้าค่ะ”

จวินมู่หลานประหลาดใจ

“ได้ผลจริงด้วย นางพูดความจริงแล้ว”

มุมปากซูจื่ออวี๋กระตุก จวินมู่เยว่กุมขมับ ส่วนจวินมู่เหนียนขมวดคิ้ว พร้อมทำท่าทนดูไม่ได้อีกต่อไป

เพียงแค่ถามชื่อเท่านั้น นางต้องโกหกด้วยหรือ? !