ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 743

อะไรนะ? นี่คือยาพิษหรอกหรือ? ทุกคนสีหน้าตกตะลึง

ซูจื่ออวี๋กลับพยักหน้าอย่างเปิดเผย

“ถูกต้อง นี่คือยาพิษเม็ดหนึ่ง ยาพิษเม็ดหนึ่งที่จะทำให้คนกลายเป็นใบ้ หากหลี่ชุนซิ่งกินยาเม็ดนี้เข้าไปจริง เช่นนั้นนางคงไม่มีทางพูดปดออกมามากมายขนาดนั้น นางควรจะ...พูดไม่ออกเลยแม้แต่คำเดียว”

เมื่อพูดมาถึงตรงนี้ซูจื่ออวี๋หันมองหลี่ชุนซิ่ง

“เพราะเจ้าจำเป็นต้องโกหก ดังนั้นเจ้าจึงไม่กล้ากินโอสถพูดความจริงของข้าใช่หรือไม่?”

หลี่ชุนซิ่งลนลานจนลุกลี้ลุกลน แล้วรีบบอกว่า

“ไม่....ไม่....ไม่ใช่เจ้าค่ะ ข้าน้อยเพียงแต่....ข้าน้อยเพียงแต่กลัวว่าโอสถนั่นจะมีพิษ ใช่แล้ว ข้าน้อยแค่กลัวตาย กลัวตายจึงไม่ได้กินเข้าไปเจ้าค่ะ”

ซูจื่ออวี๋หัวเราะ

“กลัวตายหรือ? นี่ไม่ถูกต้องนะ ข้าได้ยินแม่ทัพผางบอกแล้ว เมื่อวานเจ้าเพิ่งคิดสั้น แต่ถูกชาวบ้านช่วยเอาไว้ ในเมื่อคิดจะตาย เหตุใดจึงกลัวตาย?”

ลมหายใจของหลี่ชุนซิ่งเร็วและถี่ น้ำตาไหลพราก หากสามารถขยับได้ นางอยากจะวิ่งหนีออกไปตอนนี้เลย หรือบางที...บางทีก็เอาหัวโขกพื้นตายเสียตอนนี้เลย

ใช่! ตาย!

ขอเพียงนางตาย เรื่องทุกอย่างจะจบลง

เมื่อพูดมาถึงตรงนี้ หลี่ชุนซิ่งคิดจะกัดลิ้นฆ่าตัวตาย ทว่าด้านข้างมีเทียนชิงคอยจ้องมองนางตลอด เมื่อเห็นท่าทางของนาง จึงก้าวไปข้างหน้าทันที แล้วถอดคางนางออกเสียงดังแกรก

หลี่ชุนซิ่งร้องโหยหวนอย่างเจ็บปวด สุดท้ายนางก็ไม่อาจฆ่าตัวตายได้

เมื่อเรื่องดำเนินมาขนาดนี้ ยังมีอะไรที่ไม่เข้าใจอีก สาวชาวนาคนหนึ่งต่อให้ต้องตายก็ยอมพูดปด หากไม่ใช่เพราะมีความแค้นใหญ่หลวงกับฉินฝานรั่ว ก็มีอีกเพียงสาเหตุเดียวเท่านั้น

คือมีคนสั่งการ!

จวินมู่หลานกัดฟันกรอด แล้วตบลงไปบนโต๊ะเสียดัง พร้อมเอ่ยอย่างโมโห

“ผางอิง เจ้าจะอธิบายว่าอย่างไร?”

ผางอิงไม่มีเวลาสนใจชุดเกราะบนตัว เขารีบคุกเข่าลงตรงหน้าจวินมู่หลาน แล้วบอกว่า

“ท่านอ๋องรองอย่าเพิ่งโกรธ อย่าเพิ่งโกรธ ข้าน้อย ข้าน้อยจะรีบรื้อคดีขึ้นมาสืบสวนใหม่ เสียนควาน!”

เสียนควานกำลังจะเอ่ยปาก แต่ซูจื่ออวี๋กลับพูดขึ้นก่อนว่า

“เช่นนั้นจงไปตามหา แล้วพามา นำตัวเขามาหาข้า...มาหาพระชายาอย่างข้า”

จวินมู่เหนียนยักคิ้ว นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นซูจื่ออวี๋วางอำนาจแบบพระชายา ยัยเด็กคนนี้....ดูเหมือนจะโกรธแล้วจริงๆสินะ?

ทางหันเถียนหันมองจวินมู่ฉง อย่างไรเสียหน่วยหลงอู่ขึ้นตรงกับจวนท่านอ๋องสี่ เขาต้องฟังคำสั่งของจวินมู่ฉง

ทว่ายังไม่ทันที่จวินมู่ฉงจะตอบรบ จวินมู่เหนียนกลับบอกว่า

“เทียนชิง เซวียนชาง เฟยเย่ เฟยเยี่ยน ตามหัวหน้าหันไปด้วย”

องครักษ์ทั้งสี่ตอบรับพร้อมกัน

“ขอรับ ข้าน้อยรับบัญชา!”

แม้จวินมู่ฉงจะไม่ค่อยพอใจที่จวนอ๋องฉินสั่งการหันถิงเช่นนี้ ทว่าตอนนี้ทุกคนมีจุดยืนที่เหมือนกัน ล้วนแต่อยากปกป้องฉินฝานรั่ว ดังนั้นแม้จะไม่พอใจ แต่เขาก็พยักหน้าเห็นด้วย

หันถิงโล่งอก ทันใดนั้นจึงนำทหารของหน่วยหลงอู่ ออกตามหาน้องชายของหลี่ชุนซิ่ง หลี่ชิวสือ

หลังจากทุกคนจากไปแล้ว ตอนเทียนชิงกับเซวียนชางเดินผ่านซูจื่ออวี๋ ไม่มีใครเห็นว่าปากนางขยับและออกคำสั่งกับทั้งสองคน