ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 744

ขณะนั้นทุกคนที่เกี่ยวข้อง ต่างกระวนกระวายใจ จึงยิ่งไม่มีใครสังเกตเห็นรายละเอียดนี้

ผางอิงที่คุกเข่าอยู่บนพื้น ฝ่ามือของเขาชื้นไปด้วยเหงื่อ เขาหันมองเสียนควานที่คุกเข่าอยู่บนพื้นด้านหลัง

ในใจเสียนควานสั่นสะท้าน รีบก้มหน้าลง ไม่กล้าสบตากับผางอิง

ต่อมาผางอิงหันกลับมา แต่มือข้างหนึ่งของเขาไพล่ไปด้านหลัง ซูจื่ออวี๋เห็นว่าหลังจากผางอิงไพล่มือไปด้านหลัง ไหล่ของเสียนควานห่อเหี่ยวทันที คล้ายหมดเรี่ยวแรงไปทั้งตัว

การกระทำเล็กๆน้อยๆของทั้งสองคน ตกอยู่ในสายตาซูจื่ออวี๋ทั้งหมด ทว่านางเพียงแค่ยักคิ้วเท่านั้น ไม่ได้เปิดโปง

……

ทุกคนรอคอยอยู่ภายในกระโจม ซูจื่ออวี๋คิดไปคิดมาจึงเดินไปหาเสวี่ยเฉิงอัน พร้อมเอ่ยถาม

“นายน้อยเสวี่ย ท่านพกห่อเข็มติดตัวหรือไม่?”

เสวี่ยเชิงอันชะงักไปเล็กน้อย ไม่ค่อยเข้าใจว่าซูจื่ออวี๋จะทำสิ่งใด ทว่าห่อเข็มที่นางพูดถึง เขาพกติดตัวอยู่ตลอด

เสวี่ยเฉิงอันนำห่อเข็มออกมาจากกระเป๋าที่แขนเสื้อยื่นให้ซูจื่ออวี๋ ซูจื่ออวี๋ก้มมอง พบว่ามันคือเข็มทอง สำนักเย่าหวางช่างร่ำรวยเสียจริง

ในเมื่อเป็นเข็มทอง ย่อมมีมูลค่าสูง ซูจื่ออวี๋จึงเบะปาก คิดในใจว่าไม่สามารถหักปลายเข็มทองพวกนี้ทิ้ง จึงจำใจใช้ไปก่อน

ซูจื่ออวี๋ถือห่อเข็มแล้วเดินไปตรงหน้าฉินฝานรั่ว บอกว่า

“แม่ทัพฉิน ข้าจะฝังเข็มถอนพิษให้เจ้า ระหว่างนั้นอาจจะเจ็บปวด ข้ารู้ว่าเจ้ามีวรยุทธ์ ขอให้เจ้าจงอดทนอย่าใช้กำลังภายในต่อต้านเข็มทองของข้า ไม่อย่างนั้นจะอันตรายกับร่างกายของเจ้ามาก”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ทุกคนต่างตกตะลึง ผางอิงรีบเอ่ยถามอย่างร้อนใจ

“พระชายาอ๋องฉินท่านหมายความว่าอย่างไร? เหตุใดต้องช่วยเขาด้วย?”

ซูจื่ออวี๋ยักคิ้ว ตอบอย่างไม่ใคร่ใส่ใจ

“เพราะท่านอ๋องรองต้องสอบสวนคดี แต่เขาพูดไม่ได้ แล้วยังไม่รู้หนังสือ เช่นนั้นจะสอบสวนให้กระจ่างได้อย่างไร?”

ซูจื่ออวี๋พยักหน้า

“ขอบคุณ”

เสวี่ยเฉิงอันยื่นมือไปถอดเสื้อฉินฝานรั่ว แต่ไม่ได้แก้มัดที่มือของเขา เห็นได้ชัดว่ากลัวฉินฝานรั่วจะทำร้ายผู้อื่น

ซูจื่ออวี๋หยิบเข็มทองขึ้นมา แล้วฝังลงไปบนหน้าอกและแผ่นหลังของฉินฝานรั่ว

เข็มทองอ่อนและบาง ควบคุมได้ยาก แต่เสวี่ยเฉิงอันต้องประหลาดใจเมื่อพบว่า ซูจื่ออวี๋ไม่เพียงแต่ใช้ได้อย่างคล่องแคล่ว แต่กลับใช้ทั้งสองมือฝังเข็มพร้อมกัน

ความรวดเร็วของนาง ทำให้เสวี่ยเฉิงอันมองขั้นตอนการฝังเข็มของนางไม่ทัน

หลังจากเวลาผ่นาไปหนึ่งถ้วยชา เข็มทองทั้งหมดถูกฝังอยู่บนตัวฉินฝานรั่ว ฉินฝานรั่วรู้สึกเพียงเลือดลมตีกลับ ต่อมาเกิดเสียงดังพรวด เขากระอักเลือดสีดำออกมาคำโต

“แค่กๆๆ แค่กๆๆ!” ฉินฝานรั่วไอไม่หยุด เห็นได้ชัดว่าเขาเจ็บปวดมาก