ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 746

จวินมู่หลานเอ่ยเสียงเยือกเย็น

“ข้าว่าคนที่ควรจะหุบปากคือเจ้ามากกว่า? !”

เสียนควานสะดุ้งโหยง ไม่กล้าเงยหน้ามองจวินมู่หลาน

จวินมู่หลานทำเสียงฮึดฮัด แล้วหันมองหลี่ชุนซิ่งที่กัดฟันกรอด พร้อมเอ่ยถาม

“ตอนนี้เจ้าจะพูดความจริงได้หรือยัง?”

หลี่ชุนซิ่งรีบเอ่ยปาก

“ใต้เท้า ขอท่านโปรดพิจารณาด้วย เป็นเพราะเสียนควาน เขาบีบบังคับข้า เขาเป็นคนสั่งให้ข้าใส่ร้ายแม่ทัพฉิน เขาจับตัวน้องชายของข้าไป แล้วใช้ชีวิตน้องชายข้าข่มขู่ ข้าเองก็ถูกบีบจนไร้หนทาง ชิวสือ ชิวสือ น้องพี่ ฮือฮือฮือ...”

หลี่ชุนซิ่งร้องไห้จนเสียงหลง อารมณ์เดือดดาล คำพูดคำจาจึงไม่สำรวม เห็นได้ชัดว่านางแทบจะคลุ้มคลั่ง

จวินมู่หลานปวดหัวที่เห็นนางร้องไห้ จึงหันไปเอ่ยกับเสียนควาน

“รองแม่ทัพเสียน อธิบายมาสิ”

เสียนควานกัดฟันกรอดแล้วบอกว่า

“ท่านอ๋องรองโปรดพิจารณาด้วย หญิงสาวผู้นี้กำลังใส่ความข้าอยู่ ข้าน้อยไม่เคยทำเช่นนั้นมาก่อน ที่ข้าน้อยต้องกักขังหลี่ชิวสือเป็นเพราะว่า....เป็นเพราะว่า...”

ยังไม่ทันที่เสียนควานจะได้พูดจนจบ ผางอิงกลับเอ่ยขึ้นอย่างโมโห

“เสียนควาน เจ้าต้องคิดให้ดีก่อนพูด หากกล้าปิดบังท่านอ๋องรอง เช่นนั้นถือเป็นการหมิ่นพระเกียรติ ต้องลงโทษประหาร !”

เสียนควานตัวสั่นเทิ้ม เข้าใจคำข่มขู่ที่แฝงอยู่ในคำพูดของผางอิงทันที

เสียนควานจึงเอ่ยขึ้นอย่างตะกุกตะกัก

“ท่านอ๋องรองโปรดพิจารณา ข้าน้อย...ข้าน้อยเพียงแค่ดูแลพวกนางสองพี่น้อง เพื่อไม่ให้หลี่ชุนซิ่งคิดสั้น ไม่ได้กักขังพวกนางเลย กระโจมของพวกนางสองพี่น้องอยู่ถัดจากกระโจมของข้าน้อย ข้าน้อยไม่เคยละเลยพวกนางเลย ปฏิบัติต่อพวกนางอย่างมีมารยาท เรื่องนี้ต้องมีการเข้าใจผิดแน่นอน ต้องมีการเข้าใจผิด”

หลี่ชุนซิ่งตะโกนด้วยความโกรธ

“ไม่ได้เข้าใจผิด เจ้านั่นแหละ! เจ้าอิจฉาแม่ทัพฉินที่มีความเก่งกล้าสามารถ ริษยาที่เขาสร้างผลงานโดดเด่น ดังนั้นเจ้าจึงจับตัวน้องข้าเอาไว้เพื่อข่มขู่ข้า ให้ข้าใส่ยาปลุกกำหนัดลงไปในเหล้าของแม่ทัพฉิน ทุกอย่างเจ้าเป็นคนสั่งการข้า เป็นคนบังคับให้ข้าทำ!”

ซูจื่ออวี๋จึงยักคิ้ว ฉินฝานรั่วรู้แต่แรกแล้วว่าหลี่ชุนซิ่งวางแผนเล่นงานเขา แต่เขากลับไม่ปฏิเสธและไม่ยอมรับ ดูเหมือนเขาจะรู้ว่าหลี่ชุนซิ่งโดนบีบบังคับ อีกอย่างบางทีเขาอาจจะ...มีใจให้หลี่ชุนซิ่งอยู่บ้าง

หลี่ชุนซิ่งก้มหน้า พร้อมกับร้องไห้บอกว่า

“ขอใต้เท้าทุกท่านโปรดพิจารณาด้วย เสียนควานบังคับให้ข้าน้อยทำเรื่องนี้จริงๆ เสียนควานบอกว่า แม่ทัพฉินเป็นคนที่มีความรับผิดชอบคนหนึ่ง ขอเพียงข้าน้อยได้เป็นสามีภรรยากับแม่ทัพฉินจริงๆ จะสามารถแต่งงานเป็นเมียของแม่ทัพฉิน ส่วนแม่ทัพฉินมีสัมพันธ์กับข้าน้อยภายในค่ายทหาร ถือว่าทำผิดกฏทางทหาร ถึงตอนนั้น แม่ทัพผางจะขับไล่แม่ทัพฉินออกจากค่าย แม่ทัพฉินจะตามข้าน้อยกลับไปใช้ชีวิตอย่างสงบสุขที่หมู่บ้านตระกูลหลี่ ด้านหนึ่งข้าน้อยถูกบังคับข่มขู่ด้วยชีวิตของน้องชาย ด้านหนึ่งข้าน้อยลุ่มหลงมัวเมามักใหญ่ใฝ่สูง ดังนั้นจึง...”

เมื่อพูดมาถึงตรงนี้ ทุกคนเข้าใจทุกอย่าง นี่คือหญิงสาวที่ถูกบังคับและหลอกล่อ อยากใช้ความบริสุทธิ์ของตัวเองแลกสามีสักคน

ซูจื่ออวี๋ส่ายหน้าเล็กน้อย จู่ๆรู้สึกว่าคนที่น่าสงสาร ก็มีเรื่องที่ทำให้รู้สึกเกลียดได้เหมือนกัน

ฉินฝานรั่วที่เป็นคนเถื่อน กว่าจะมาถึงจุดนี้ผ่านความยากลำบากมาไม่น้อย หากนางรักเขาจริง ไม่ควรจะดับอนาคตเขาเช่นนี้

นี่ไม่ใช่ความรัก แต่คือความเห็นแก่ตัวและต้องการครอบครอง

จวินมู่หลานที่ฟังมาจนถึงตอนนี้ยังคงสับสนเล็กน้อย จึงเอ่ยปากถามฉินฝานรั่ว

“ฉินฝานรั่ว ในเมื่อเจ้าถูกปรักปรำ เหตุใดจึงไม่แก้ต่างให้ตัวเอง?”