ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 748

ยังไม่ทันที่ซูจื่ออวี๋จะได้เอ่ยปฏิเสธ จวินมู่เหนียนก็ครอบครองริมฝีปากของนางโดยไม่ให้ตั้งตัว

สองมือของซูจื่ออวี๋ออกแรงผลักบ่าของจวินมู่เหนียน อยากจะดันตัวเขาออกไป แต่จวินมู่เหนียนกลับชี้ไปที่นอกรถม้าอีกครั้ง

หัวใจซูจื่ออวี๋กระตุกวาบ คิดในใจว่าหรือคนของผางอิงเข้ามาใกล้ แล้วแอบฟังที่พวกนางคุยกัน?

เช่นนั้นนางไม่พูดก็ได้ ไม่เห็นต้องจูบกันอย่างนี้เลย

ซูจื่ออวี๋เอ่ยปาก

“ท่าน...อือ...” นางไม่มีโอกาสได้พูดด้วยซ้ำ เพียงแค่เผยอปากเล็กน้อย ก็ถูกจวินมู่เหนียนอาศัยทีเผลอจู่โจมอีกครั้ง

ลิ้นที่อ่อนนุ่มลากผ่านฟันขาว รีบร้อนรุกราน ซูจื่ออวี๋ไม่เข้าใจว่าทำไมจวินมู่เหนียนถึงได้สูญเสียการควบคุมกะทันหัน นางรู้สึกได้เพียงจวินมู่เหนียนม้วนลิ้นของนางเอาไว้ แม้แต่เสียงต่อต้านของนางก็ถูกกลืนไปด้วย

ปลายลิ้นชาวาบ ริมฝีปากปวดหน่วง ซูจื่ออวี๋จับเสื้อที่อยู่บนบ่าของจวินมู่เหนียนไว้อย่างแรง ขณะที่สติหลุดลอย นางไม่รู้ตัวว่ากำลังต่อต้านหรือว่ายอมรับกันแน่

ในขณะที่ซูจื่ออวี๋ฝืนดึงสติกลับมาได้เล็กน้อย อยากออกแรงกัดเขานั้น มือใหญ่ของจวินมู่เหนียน สอดเข้าไปในสาบเสื้อของนางไม่รู้ตั้งแต่เมื่อใด

เพียงสัมผัสแผ่วเบา ทำให้เรี่ยวแรงของซูจื่ออวี๋หมดไปทันที

มือที่ลนลานของซูจื่ออวี๋กดมือที่สะเปะสะปะไปทั่วของเขาเอาไว้ ไม่ว่าอย่างไรก็ไม่ยอมให้เขาขยับแม้แต่น้อย ภายในช่องปากเต็มไปด้วยเสียงต่อต้านของนาง

จวินมู่เหนียนเห็นดังนั้นจึงไม่ได้รุดหน้าอีกต่อไป เขาเองก็ไม่อยากเอาเปรียบนางในสภาพอย่างนี้ ทว่าทุกครั้งที่เขาได้พบนาง มักยากจะหักห้ามใจ

จวินมู่เหนียนลอบถอนหายใจแล้วเก็บมือกลับมา จากนั้นปล่อยตัวนางที่ถูกเขาจูบจนหัวหมุนไปหมด

เมื่อเห็นแววตากลมโตสุกใสของซูจื่ออวี๋ที่เต็มไปด้วยความติเตียนที่มีต่อเขา จวินมู่เหนียนรู้สึกว่าใบหน้าร้อนวูบวาบไปหมด และเริ่มเขินอายขึ้นมาเล็กน้อย

จวินมู่เหนียนหันมองซูจื่ออวี๋ เห็นได้ชัดว่าเขาต้องการฟังความเห็นของนางก่อน ซูจื่ออวี๋ไม่ได้ตอบทันที แต่กลับเอ่ยถามเสียงต่ำ

“องครักษ์เซวียนชาง หน่วยสอดแนมที่อยู่รอบนอกไปหมดแล้วหรือ?” ซูจื่ออวี๋เกรงว่าหากนางเอ่ยถึงเรื่องยอดเขาหลิงอวิ๋น จะมีใครมาได้ยินเข้า

หัวใจจวินมู่เหนียนกระตุกวาบ กำลังจะห้ามเซวียนชาง ทว่ากลับได้ยินเจ้าบื้อเซวียนชางบอกว่า

“หน่วยสอดแนมหรือ? จะมีคนสอดแนมได้อย่างไร? พระชายาวางใจได้ ข้าน้อยติดตามอยู่ข้างรถม้าตลอด ไม่มีหน่วยสอดแนมแน่นอน ทุกคนล้วนเป็นองครักษ์ของจวนอ๋องฉิน ล้วนแล้วแต่ไว้ใจได้ทั้งนั้น เจ้าหนุ่มที่นำทางอยู่ด้านหน้าก็ห่างกันมากโข ไม่มีทางได้ยินความเคลื่อนไหวในรถม้าแน่นอน ข้าน้อยเป็นทั้งองครักษ์เงาและองครักษ์ ทักษะการสะกดรอยในที่ลับหรือที่แจ้ง ไม่มีทางเล็ดลอดสายตาข้าไปได้ พระชายาวางใจได้เลย!”

ซูจื่ออวี๋กระพริบตาอย่างประหลาดใจ ไม่มีหน่วยสอดแนม แล้วเมื่อครู่จวินมู่เหนียน?

ซูจื่ออวี๋หันมองจวินมู่เหนียน เขากลับกระแอมอย่างเก้อเขินสองสามี

“แค่กๆ! เซวียนชาง เจ้าพูดมากเช่นนี้ตั้งแต่เมื่อใด เจ้าไปสืบมาสิว่ายอดเขาหลิงอวิ๋นอยู่ทิศใด”