ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 76

อะไรนะ? หันเจิ้นจะชอบซูจื่อเยว่ได้อย่างไร? ไม่เคยคุยกันแม้แต่คำเดียวด้วยซ้ำ

ซูจื่ออวี๋ยักคิ้ว นางนึกว่าตระกูลหันจะฉีกหน้าทำลายการแต่งงาน ไม่คิดว่าจะเลือกคุณหนูสี่

เมื่อเห็นสีหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออกของฮูหยินซู เห็นได้ชัดว่าเนื้อไม่ได้กินหนังไม่ได้รองกลับเอากระดูกมาแขวนคอ

ฮูหยินซูยิ้มอย่างกระอักกระอ่วน บอกว่า

“นี่...นี่คงไม่ดีนัก เพราะอวี๋เอ๋อร์เองก็รับของแทนใจไปแล้ว...”

ฮูหยินหันหัวเราะพร้อมเอ่ยปาก

“ของเช่นนั้นจะถือเป็นของแทนใจได้อย่างไร ข้าแค่ถูกชะตากับเด็กคนนั้น จึงมอบของขวัญให้เท่านั้นเอง” เมื่อสิ้นเสียงฮูหยินหัน นางหันมองสาวใช้ที่อยู่ด้านหลัง สาวใช้รีบยกกล่องผ้าแพรขึ้นมาทันที

ฮูหยินหันเปิดกล่องผ้าแพรออก ด้านในเป็นเครื่องประดับศีรษะหงส์สีทองเก้าตัวประดับไข่มุก ปรากฏขึ้นต่อหน้าผู้คน

แม้แต่เหล่าท่านอ๋องที่เคยเห็นของดีมามาก ยังอดไม่ได้ที่จะบอกว่า นี่คือเครื่องประดับศีรษะที่ล้ำค่ายิ่งนัก

อ๋องรองได้ยินว่าตระกูลหันจะสู่ขอคุณหนูสี่แทน รีบพูดอย่างดีใจ

“ใต้เท้าหันใจกว้างนัก หากข้าจำไม่ผิด เครื่องประดับศีรษะชิ้นนี้ เสด็จพ่อประทานให้ท่านเมื่อหลายปีก่อน ให้พวกท่านมอบแก่สะใภ้ใหญ่”

ใต้เท้าหันหัวเราะบอกว่า

“ถูกต้อง เครื่องประดับศีรษะชิ้นนี้ เดิมทีเตรียมไว้เพื่อภรรยาของถิงเอ๋อร์ แต่ตอนนี้ได้เกี่ยวดองกับจวนเสนาบดี ข้าน้อยจึงไม่กล้าดูแคลน คิดว่าถิงเอ๋อร์คงไม่ได้แต่งงานในเร็ววันนี้ จึงคิดว่ามอบให้คุณหนูสี่ก่อน เพื่อแสดงความจริงใจของบ้านเรา”

“นี่...” เสนาบดีซูยังไม่รู้ว่าจะทำเช่นไรดี

ความจริงจะให้ยัยหนูสามหรือยัยหนูสี่ออกเรือน สำหรับเสนาบดีซูแล้วไม่ต่างกันเลย แต่สาเหตุที่พวกเขาอยากจะให้ซูจื่ออวี๋ออกเรือน เป็นเพราะนางไม่เชื่อฟังคำสั่ง หากให้อยู่ที่จวนต่อไป คงได้ก่อเรื่องมากกว่านี้

ทว่าตอนนี้ใต้เท้าหันจริงใจถึงเพียงนี้ แม้แต่ของพระราชทานก็นำมามอบให้ได้ ส่วนหันเจิ้นก็บอกว่าชอบยัยหนูสี่ ส่วนเขาก็ไม่รู้จะปฏิเสธอย่างไรดี

ในขณะที่เสนาบดีซูกับฮูหยินซูกำลังลังเลอยู่นั้น อ๋องรองจวินมู่หลานกลับเอ่ยปากอีกครั้ง

พี่น้องร่วมปรนนิบัติสามีคนเดียวกัน คนหนึ่งเป็นเมียเอกคนหนึ่งเป็นอนุก็ใช่ว่าจะไม่ได้ ยังดีกว่าแต่งเข้าตระกูลหัน ความคุ้มค่ามันสูงกว่าเยอะ

ฮูหยินซูเม้มปากแน่น สีหน้าขาวซีด แต่กลับไม่กล้าขัดคำสั่งสามีอีก แต่จะให้นางปล่อยไปเช่นนี้ นางไม่ยอมแน่ๆ

ฮูหยินซูมองซื่อจี้แวบหนึ่ง ซื่อจี้พยักหน้า จากนั้นออกจากห้องโดยไม่มีใครสังเกต

ส่วนซูจื่ออวี๋นั้น ได้แต่มองดูละครฉากนี้อย่างสบายใจ โดยไม่รู้สึกอึดอัดแม้แต่น้อยที่ตัวเองโดนคืนมาแบบนี้

นางเพียงแต่แปลกใจ จวินมู่เหนียนที่ไม่ได้มองนางเลยตั้งแต่ต้นจนจบ แต่กลับมองนางอย่างสำรวจในตอนนี้หมายความว่าอย่างไร

จวินมู่เหนียนเหมือนสนใจนางมาก แต่ก็แสดงออกอย่างเย็นชามากเช่นกัน

ซูจื่ออวี๋เม้มปาก ตัดสินใจว่าจะเป็นแจกันดอกไม้ที่นิ่งเงียบ จะไม่มีเรื่องกับพวกท่านอ๋องที่อำนาจล้นฟ้าคนใดคนหนึ่งพวกนี้เด็ดขาด

แต่ความจริงทุกอย่างมักไม่ได้ดังใจหวัง