ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 773

จวินมู่หลานโกรธจนเลือดขึ้นหน้า เกือบจะกระอักเลือดออกมา เขาถือว่าได้เข้าใจแล้ว มิน่าล่ะหันชูคนไร้ประโยชน์ผู้นี้ถึงได้ยืนกรานรับซูจื่ออวี๋เป็นลูกศิษย์ พวกอัปลักษณ์สองคนมารวมกันก็เลยปากคอเราะรายขนาดนี้

ซูจื่ออวี๋จัดการบาดแผลของฉินฝานรั่วเสร็จแล้ว ก็เดินไปล้างมือที่ริมทะเลสาบ เมื่อจวินมู่เยว่เห็นเช่นนั้นก็รีบเอ่ยออกมาด้วยความร้อนใจ “อาซ้อน้อย ทะเลสาบนั่นมีปัญหา”

ซูจื่ออวี๋รู้ว่าในน้ำทะเลสาบนี้มีปัญหาอะไร จึงเอ่ยว่า “ไม่เป็นไร น้ำทะเลสาบนี้มีพิษ แต่ตราบใดที่ไม่ได้กินก็ไม่ทำร้ายใครหรอก” มือของนางเปื้อนเลือด จำเป็นต้องล้างทำความสะอาด

จวินมู่หลานได้ยินว่าน้ำทะเลสาบมีพิษ ก็รีบถามขึ้นมาว่า “ซูจื่ออวี๋ เจ้าพูดอะไร? น้ำทะเลสาบมีพิษอย่างนั้นหรือ?”

ซูจื่ออวี๋ไม่ได้ปิดบังอะไร เล่าทุกอย่างเกี่ยวกับหญ้าม้าคลั่งและหญ้าหงซือเหมา ในที่สุดก็เอ่ยขึ้นมาว่า “หญ้าม้าคลั่งปลูกทางตอนเหนือ ส่วนหญ้าหงซือเหมาก็ปลูกทางตอนใต้ แทนที่จะสงสัยว่าเป็นฝีมือของข้า ท่านอ๋องรองกับท่านอ๋องสี่ไปถามรัชทายาทอวิ๋นหยางกับองค์หญิงหยวนหรัวไม่ดีกว่าหรือ”

ฉู่อวิ๋นหยางที่เงียบมาตลอด จู่ๆ ก็ตกใจ เขาขอให้เสวี่ยเฉิงอันหาทางเอาของดีให้ม้าขององค์หญิงสิบเอ็ด แต่เขาไม่รู้ว่าเสวี่ยเฉิงอันได้ลงมือหรือไม่ และไม่รู้ว่าเขาเอายาอะไรให้ม้ากิน

พูดอีกอย่าง เขาแค่ดึงดูดม้า ไม่ได้อยากดึงดูดหมาป่า เขาเองก็เสี่ยงตายอยู่ที่นี่เหมือนกัน เรื่องนี้ไม่ใช่ฝีมือของเขาอย่างแน่นอน

ฉู่อวิ๋นหยางก็รีบแก้ต่างอย่างสุดกำลัง “หลังจากเกิดเรื่อง ข้าเองก็อยู่กับทุกคน หากว่าเป็นฝีมือของข้า เหตุใดข้าต้องเอาตัวเองมาเสี่ยงในสถานการณืที่อันตรายเช่นนี้ด้วย?”

จวินมู่หลานพยักหน้าแล้วรีบพูดว่า “รัชทายาทอวิ๋นหยางไม่ต้องกังวล เรื่องนี้...เรื่องนี้มันมีอะไรแปลกๆ คนร้ายเห็นได้ชัดว่าต้องการจะต้อนจับพวกเราทั้งหมด เรื่องนี้ยังต้องค่อยๆ สืบกันต่อไป”

......

หลังจากจัดการแผลให้ฉินฝานรั่วเสร็จแล้ว ซูจื่ออวี๋ไม่ได้สนใจคนอื่น คนอื่นไม่คู่ควรให้เขาลงมือช่วยเหลือ และคนเหล่านั้นขัดแย้งกับซูจื่ออวี๋ไม่มากก็น้อย ดังนั้นโดยธรรมชาติแล้วพวกเขาจะไม่สามารถลดศักดิ์ศรีมาขอร้องได้

ซูจื่ออวี๋ลุกขึ้นยืน แล้วมองไปรอบๆ สุดท้ายก็มองไปที่จวินมู่เยว่ที่ริมฝีปากแตกแล้วเอ่ยว่า “หิวน้ำไหม?”

เอาแล้ว เป็นการถูกตำหนิอีกครั้งแล้ว จวินมู่หลานโกรธมาก ในใจก็ด่าซูจื่ออวี๋ว่าไม่รู้อะไรดีไม่ดี

ส่วนซูจื่อเยียนและหนานหยวนหรัวที่มีความแค้นและความอิจฉาต่อนาง ก็ยิ่งอยากจะผลักซูจื่ออวี๋ลงไปในทะเลสาบให้นางจมน้ำตายไปเลยยิ่งดี

ส่วนคนอื่นๆ ก็กำลังอบากรู้อยากเห็นว่าซูจื่ออวี๋จะทำอย่างไรกันแน่

เห็นว่าซูจื่ออวี๋เลือกก้อนหินสองก้อน ก้อนหนึ่งใหญ่ก้อนหนึ่งเล็กที่เป็นทรงกลม

ซูจื่ออวี๋เอาก้อนหินถูกับน้ำทะเลสาบนี้ไม่หยุด ทุกคนไม่รู้ว่านางกำลังถูอะไร มีเพียงหันชูที่อยู่ข้างๆ เท่านั้นที่เห็นว่าซูจื่ออวี๋กำลังถูกบางอย่างอยู่ก้อนหินนั้น นางสามารถทำให้หินมันนิ่มเหมือนเต้าหู้ได้จริงๆ

ซูจื่ออวี๋ก็เอ่ยขึ้นมาอย่างสบายๆ หินสองก้อนนั้น ก้อนหนึ่งกลายเป็นอ่างหิน อีกก้อนก็กลายเป็นชามหิน