ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 774

ซูจื่ออวี๋เติมน้ำจืดลงในอ่างหิน แล้วเอาผงยาโรยลงน้ำ จากนั้นก็ถืออ่างหินขึ้นฝั่งไป

หันชูลูบใต้คาง รู้สึกว่าการกระทำของซูจื่ออวี๋มันแปลกไป ผงนี้เขารู้สึก มันคือยาแก้พิษหงซือเหมาและหญ้าม้าคลั่ง

แต่ว่าซูจื่ออวี๋กำลังทำสิ่งใดอยู่ในอ่างหินอันนี้?

ไม่รอให้หันชูคิดจนเข้าใจ ก็เห็นซูจื่ออวี๋ไปที่ป่าเพื่อรีบเก็บฟืนแห้งแล้วใช้หินอื่นสร้างเตาหินธรรมดา ในที่สุดเขาก็จุดไฟในเตาและวางอ่างหินไว้บนนั้น ดูเหมือนว่าเขาต้องการ เพื่อเทน้ำเดือด

เมื่อหันชูคิดว่าการกระทำของซูจื่ออวี๋จะหยุดอยู่เพียงเท่านี้ ก็เห็นนางหยิบใบไม้ใบใหญ่ขึ้นมาปิดไว้ที่อ่างหิน และใบหน้าไม้ใหญ่ก็เอียงลง ปลายใบไม้อยู่ข้างล่าง ซูจื่ออวี๋ก็วางชามหินเล็กๆ นั้นลงไป

จากนั้นก็รอคอยอยู่นานมาก

ทุกคนมองซูจื่ออวี๋ที่กำลังยุ่งหน้ายุ่งหลังด้วยความอยากรู้ หลังจากนั้นหนึ่งก้านธูป น้ำในแอ่งหินก็เริ่มเดือด ไอน้ำควบแน่นเป็นหยดน้ำเล็กๆ ไหลลงไปในชามหิน หลังจากผ่านไปหนึ่งก้านธูป น้ำในชามหินใกล้จะเต็มแล้ว

ซูจื่ออวี๋หยิบชามหินขึ้นมา จากนั้นก็ยกชามหินขึ้นมาแล้วส่งส่งไปตรงหน้าจวินมู่เยว่ เอ่ยด้วยเสียงอ่อนโยน “รีบดื่มสิ”

จวินมู่เหนียนยกชามหินขึ้นมาแล้วเงยหน้าขึ้นมองซูจื่ออวี๋ จมูกก็แสบขึ้นมาแทบจะร้องไห้ออกมา

ซูจื่ออวี๋ตกใจขึ้นมาทันที รีบพูดว่า “เป็นอะไร? ร้อนไปหรือ? งั้นก็วางให้เย็นก่อนดีไหม?”

จวินมู่เยว่เบนหน้าหนี ใช้แขนเสื้อเช็ดน้ำตาของตน รีบพูดขึ้นมาว่า “ไม่...ไม่ร้อน”

จวินมู่เยว่ดื่มน้ำในชามหินนั้นจนหมด น้ำสะอาดอุ่นๆ หวานๆ เป็นน้ำที่อร่อยที่สุดที่เขาเคยดื่มมาในชีวิตนี้

เขาร้องไห้ไม่ใช่เพราะมันร้อนเกินไป แต่เพราะนอกจากจวินมู่เหนียนแล้ว ก็ไม่มีใครเคยทำดีกับเขาเช่นนี้มาก่อน ซูจื่ออวี๋ยอมลำบากเพื่อเขา เขารู้สึกได้ถึงความอบอุ่นเหมือนที่เคยได้สัมผัสจากแม่บนตัวของนาง

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน