ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 80

ฮูหยินซูพาสองแม่ลูกตระกูลหันมาที่เรือนของซูจื่ออวี๋ กลับประหลาดใจเมื่อเห็นว่าไฟในห้องสว่างอยู่

ฮูหยินซูขมวดคิ้ว ซูจื่ออวี่สลบไปแล้ว ส่วนหันเจิ้นถูกวางยาที่ทำให้ไม่มีสติ แล้วใครเป็นคนจุดไฟ? หรือว่าทั้งสองทำเรื่องบัดสีเสร็จสิ้นแล้ว?

ฮูหยินซูเงี่ยหูฟัง ทว่าด้านในกลับไม่มีเสียงสุขสมของชายหนุ่มหญิงสาวที่คุ้นเคย จึงโมโหอยู่ในใจ

นางคิดในใจว่าหากไม่ใช่เพราะคุณชายใหญ่ตระกูลหันอ้อมไปอ้อมมา จนทำให้พลาดช่วงเวลาที่ทั้งสองกำลังเริงรักกัน หากยังไม่รีบเข้าไปอีก เกรงว่าทั้งสองคงใส่เสื้อผ้าเสร็จแล้ว

ฮูหยินซูจึงรีบเดินไปข้างหน้าแล้วเคาะประตู พลางบอกว่า

“อวี๋เอ๋อร์ลูก เปิดประตูสิ นี่ท่านแม่เอง แม่มีเรื่องอยากจะถามเจ้าสักหน่อย”

ในห้องไม่มีผู้ใดตอบรับ

ฮูหยินซูเสแสร้งเคาะประตูต่อ

“อวี๋เอ๋อร์ เจ้านอนแล้วหรือ? เปิดประตูสักเดี๋ยวสิ!”

ภายในห้องยังคงเงียบสงบ

หันถิงเอ่ยปาก

“ดึกขนาดนี้แล้ว อย่ารบกวนคุณหนูสามเลย พวกเราไปตามหาที่อื่นดีกว่า”

เมื่อฮูหยินซูเห็นทั้งสองกำลังจะจากไป จึงรีบดึงสลักประตูออกอย่างไม่เป็นที่สังเกต แล้วแสร้งทำว่าเคาะประตูจนเปิดออก

“โอ๊ย ทำไมประตูเปิดออกแล้วล่ะ อวี๋เอ๋อร์ อวี๋เอ๋อร์ เจ้าอยู่ด้านในหรือไม่?” ฮูหยินซูเดินเข้าไปที่ห้องนอนทันที หันถิงครุ่นคิดแต่ไม่ได้เดินเข้าไปด้วย เพราะอย่างไรนั่นเป็นห้องของสตรี เขาเป็นชายหนุ่มหากเข้าไปคงไม่ดีนัก

ฮูหยินหันที่เป็นห่วงหันเจิ้น ก็อยากถามซูจื่ออวี๋ว่าเห็นหันเจิ้นหรือไม่ จึงได้เดินเข้าไปด้านในพร้อมกัน

ฮูหยินทั้งสองเดินเข้าห้องไปได้ไม่นาน ก็ส่งเสียงร้องตกใจตามกันมาติดๆ

“ว๊าย!” ฮูหยินซูร้องตกใจ

“เจิ้นเอ๋อร์! เจิ้นเอ๋อร์เจ้าเป็นอะไรไป? !” ส่วนฮูหยินหันร้องด้วยความตื่นกลัว

เมื่อหันถิงได้ยินเสียงของแม่เขา รีบพุ่งตัวเข้าไปในห้องอย่างไม่ลังเลทันที พอเข้ามาด้านในเขาเห็นหันเจิ้นนอนอยู่บนเตียง