ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 884

ซูจื่ออวี๋ดีใจยิ่งนัก รีบมองไปที่จวินมู่เหนียนแล้วถามว่า “ท่านอ๋องรู้หรือไม่ว่าฉานเสวี่ยจิงหงนี้ตอนนี้อยู่ที่ใด?”

จวินมู่เหนียนก็ตอบว่า “ดอกไม้นี้ไม่ได้อยู่ในตำหนักของเสด็จพ่อ วันเกิดของลั่วกุ้ยเฟยเมื่อปีก่อน นางขอมันจากเสด็จพ่อ เสด็จพ่อโปรดปรานลั่วกุ้ยเฟยเป็นทุนเดิม ถึงได้มอบสิ่งนี้ให้นางไปแล้ว”

รอยยิ้มบนใบหน้าของซูจื่ออวี๋ก็แข็งทื่อทันที

ถ้าอยู่ในตำหนักของฝ่าบาท จวินมู่เหนียนก็พอจะเข้าไปขุดในตำหนักได้เลย แม้ว่าจะอยู่ในตำหนักของสนมคนอื่นๆ ก็ยังไม่ใช่เรื่องยาก แต่นี่กลับอยู่ในตำหนักของลั่วกุ้ยเฟย แบบนี้ไม่เท่ากับว่าศัตรูคู่อาฆาตที่ไม่ปรารถนาจะพบกันแต่เวรกรรมก็บันดาลให้พบกันจนได้หรือ?

โม่ซุนคิดไม่ถึงว่ากระถางดอกไม้นี้จะอยู่ในตำแหน่งที่ยากลำบากเช่นนี้ ดังนั้นเขาจึงครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วเอ่ยว่า “อีกไม่กี่วันก็จะถึงเทศกาลฉงหยางแล้ว ฮองเฮาจะทรงจัดงานเลี้ยงดอกไม้ ลั่วกุ้ยเฟยซึ่งมีสมบัติล้ำค่ากระถางนี้ต้องนำมันมาอวดโฉมแน่นอน เมื่อถึงครานั้นแล้วก็จะเอามาได้ง่ายเหมือนจูงแกะเลยล่ะ”

ดวงตาของซูจื่ออวี๋เป็นประกาย แล้วรีบเอ่ยว่า “ไม่ผิด ไว้รอเทศกาลฉงหยางมาถึง ข้าจะขโมยมันมาได้อย่างแน่นอน”

......

วังรับรอง

ตระกูลของเหยียนหรูอี้กำลังวางแผนหลอกล่อจวินมู่เยว่ให้ยอมจำนนในเทศกาลฉงหยาง

ที่นี่คือจวนอ๋องฉิน อยากขโมยไม้หอมเมฆาร้อยปีก็ต้องเป็นวันเทศกาลฉงหยาง

ส่วนฉู่อวิ๋นหยางในวังรับรอง ก็กำลังคิดที่จะลงมือกับองค์หญิงสิบเอ็ดเป็นครั้งสุดท้ายในเทศกาลฉงหยางเช่นกัน

ฉู่อวิ๋นหยางมองไปที่เสวี่ยเฉิงอันแล้วเอ่ยถามว่า “ของที่ข้าให้เจ้าเตรียมไว้ เตรียมเสร็จหรือยัง?”

เสวี่ยเฉิงอันหยิบขวดยาเล็กๆ ออกมาอย่างลำบากใจแล้วยื่นให้ฉู่อวิ๋นหยางด้วยมือทั้งสองข้างก่อนจะเอ่ยว่า “ยานี้เป็นการผสมกันของหยินหยาง หนึ่งดำหนึ่งขาว บุรุษใช้สีดำ สตรีใช้สีขาว หลังจากทั้งสองคนกินยา ภายในหนึ่งชั่วยาม ตราบใดที่อยู่ห่างจากอีกฝ่ายไม่เกินสองก้าวก็ตกหลุมรักกัน”

ฉู่อวิ๋นหยางกล่าวอย่างพึงพอใจ “ดีมาก ในสนามล่าสัตว์ที่เขาลั่วเสียครานั้นมีคนมาก่อกวน ทำให้แผนการข้าล้มเหลว แต่คราวนี้ในเทศกาลฉงหยางข้าจะสามารถจัดการกับองค์หญิงสิบเอ็ดได้ในคราวเดียวอย่างแน่นอน”

ฉู่อวิ๋นชิงมุ่ยปากแล้วเอ่ยว่า “ข้าไม่ได้แอบฟังเสียหน่อย ข้าก็แค่เดินผ่านเท่านั้น ทำไม? เสด็จพี่พูดสิ่งใดที่ข้าฟังด้วยไม่ได้งั้นหรือ?”

ฉู่อวิ๋นหยางไม่อยากจะพัวพันกับเรื่องนี้มากเกินไป เขาจึงพูดออกไปตรงๆ “เตรียมตัวให้พร้อมแล้วเดินทางกลับเป๋ยฉู่ภายในสองวัน เสด็จพ่อเสด็จแม่ทรงเป็นห่วงเจ้ามาก อย่าเอาแต่ทำอะไรตามใจเช่นนี้อีก”

ฉู่อวิ๋นชิงตะลึงงันครู่หนึ่ง จากนั้นก็ส่ายหัวแล้วพูดว่า “ไม่ ข้าไม่อยากกลับ ข้า...” นางยังอยากแต่งงานกับจวินมู่เยว่อยู่นะ

แน่นอนว่าฉู่อวิ๋นหยางรู้ว่าน้องสาวของตนกำลังคิดการใดอยู่ แต่เขาไม่ยอมให้ฉู่อวิ๋นชิงอยู่ในแคว้นตงโจว

ฉู่อวิ๋นหยางกล่าวว่า “เจ้าก็น่าจะเห็นว่าจวินมู่เยว่หมั้นแล้ว เขามิได้ชอบเจ้า”

ฉู่อวิ๋นชิงก็รีบพูดขึ้นมา “ผู้ใดเป็นคนกล่าวเช่นนั้น? เขาชอบข้า เขาแทบไม่รู้จักคุณหนูตระกูลเหยียนอะไรนั่นเลย บิดาของเขาต่างหากที่บังคับเขา! ยังไงก็เถอะข้าไม่ไป หากจะไปเสด็จพี่ก็ไปเอง!”