ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 885

ฉู่อวิ๋นหยางโกรธน้องสาวของตนจนเลือดขึ้นหน้า เขาพูดออกมาด้วยความโกรธทันที “ฉงซาน พาองค์หญิงกลับไปส่งที่ห้องของนาง พรุ่งนี้เช้า... ไม่! อย่ารอจนถึงวันพรุ่งนี้ คืนนี้ออกเดินทางกลับเมืองเยี่ยนทันที!”

ฉงซานตอบรับคำสั่งในทันที “พ่ะย่ะค่ะ!”

เมื่อเห็นฉงซานเดินมาหานาง ฉู่อวิ๋นชิงก็หลบ แล้วเอ่ยอย่างร้อนใจ “เสด็จพี่ ข้าไม่ไป! ข้าต้อง...”

ฉู่อวิ๋นชิงยังพูดไม่ทันจบ ฉู่อวิ๋นหยางก็พูดด้วยความโกรธ “เจ้าต้องอย่างนั้น เจ้าต้องอย่างนี้ แต่เจ้าเคยถามหรือไม่ว่าจวินมู่เยว่ต้องการเจ้าหรือเปล่า? นั่นเป็นการแต่งงานที่บิดาของเขาจัดให้ คำสั่งของราชาล้ำค่าดั่งหยกและทองคำ เจ้าอยากจะแต่งงานเข้าจวนอ๋องแปดในฐานะอนุหรือ?”

ฉู่อวิ๋นชิงก็โต้หลับด้วยความโกรธ “ไม่มีทาง เขาจะไม่แต่งงานกับคนอื่น เขาของข้าคนเดียว!”

ฉู่อวิ๋นหยางก็มองไปที่ฉู่อวิ๋นชิงอย่างเหลือเชื่อ นางอยู่ในเมืองหลวงกี่วัน? นางพบกับจวินมู่เยว่กี่ครั้ง? เหตุใดถึงได้ลุ่มหลงจนเป็นเช่นนี้?

ฉู่อวิ๋นหยางไม่รู้ว่าแน่นอนว่าถึงแม้ฉู่อวิ๋นชิงและจวินมู่เยว่จะพบกันเพียงไม่กี่ครั้ง แต่พวกเขาก็ได้มีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งกันนานแล้ว

เมื่อฉู่อวิ๋นหยางเห็นว่าเขาไม่สามารถโน้มน้าวฉู่อวิ๋นชิงได้ เขาจึงคิดจะใช้วิธีการที่รุนแรงบังคับส่งนางออกไป แต่ฉู่อวิ๋นชิงกลับเอ่ยขึ้นมาก่อนว่า “เสด็จพี่ ท่านเองก็น่าจะรู้ดีว่าแม้แต่ฉงซานก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของข้า อย่าได้ทำลายความกลมเกลียวเลย”

หลังจากฉู่อวิ๋นชิงพูดจบ นางก็กำลังจะเดินออกไป ฉู่อวิ๋นหยางเดือดดาลจนแทบจะล้ม เมื่อเห็นว่านางกำลังจะก้าวออกจากห้อง ฉู่อวิ๋นหยางก็รีบพูดขึ้นมา “เอาล่ะ! เจ้าบอกว่าเขาชอบเจ้าใช่หรือไม่ ข้าจะให้โอกาสพวกเจ้าหนึ่งครั้ง”

เมื่อเห็นสีหน้าลำบากใจของฉู่อวิ๋นชิง ฉู่อวิ๋นหยางก็หัวเราะเยาะ “อะไรกัน? เจ้าเองก็คิดว่าเขาจะทำไม่ได้ใช่หรือไม่? เจ้าสามารถละทิ้งตัวตนของเจ้า ละทิ้งบ้านเกิดของเจ้าได้ หรือแม้แต่พ่อแม่และพี่ชายของเจ้า เพื่อจะได้อยู่กับเขา แต่เขาจะสามารถละทิ้งตงโจว ละทิ้งฐานะอันมีเกียรติของท่านอ๋อง ละทิ้งพี่เจ็ดและลูกน้องของเขาเพื่อเจ้าได้หรือไม่?”

ดวงตาของฉู่อวิ๋นชิงแดงก่ำ นางเงยหน้ามองฉู่อวิ๋นหยางด้วยสายตาสับสน นางไม่มีทางตอบแทนจวินมู่เยว่ได้

ฉู่อวิ๋นหยางปวดใจยิ่งนักเมื่อเห็นน้องสาวของตนอยากจะร้องไห้ เขายื่นสองมือออกไปจับไหล่ของฉู่อวิ๋นชิง “ชิงเอ๋อร์ เจ้าลืมเขาไปเถอะ จวินมู่เยว่เกิดมาหล่อเหลาก็จริง แต่ในเป๋ยฉู่ของพวกเราจะไม่มีชายหนุ่มที่หล่อเหลาเลยหรือ? รักแรกพบน่ะไม่ใช่รักหรอกนะ มันก็เป็นแค่ความปรารถนาชั่ววูบเท่านั้น”

ฉู่อวิ๋นชิงน้ำตาไหลพราก นางปัดมือของฉู่อวิ๋นหยางออกแล้วเอ่ยด้วยวาจารุนแรงยิ่ง “ไม่! ข้าทำได้ เขาก็ต้องทำได้ ข้าไม่ได้แค่ปรารถนาชั่วคราว พวกเราสองคนรักกันจริงๆ ข้าชอบเขา และเขาก็ชอบข้า ข้า...ข้าจะไปถามเขาเดี๋ยวนี้”