ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 9

เคร้ง! จู่ๆก็มีเสียงของดาบกระทบกันดังขึ้นมา

ที่สุดแล้วดาบเล่มนั้นของเสนาบดีซูไม่สามารถที่จะฟันลงไปถึงร่างของซูจื่อวี๋และยังถูกองครักษ์เทียนชิงใช้ดาบอยู่หยุดเอาไว้

เทียนชิงกล่าวด้วยถ้อยคำเย็นชา “ในตำหนักขององค์ฮองเฮาไม่ได้รับอนุญาตให้ใช้อาวุธ เสนาบดีซู เจ้าไม่เห็นฮองเฮาอยู่ในสายตาเจ้าเลยหรือ?”

เสนาบดีซูมองไปองค์ฮองเฮาด้วยใจเต้นระรัวพร้อมทั้งทิ้งดาบในมือลงและคุกเข่าลงเพื่อขอประทานอภัย “ขอฮองเฮาโปรดอภัย ฮองเฮาโปรดอภัย หม่อมฉันร้อนใจไปชั่วขณะ จึงได้กระทำวู่วามไร้มารยาทออกมาเช่นนี้!”

ในเวลานี้ฮองเฮาไม่ได้สนใจเสนาบดีซูแต่กลับรีบถามหมอหลวงเว่ยด้วยความร้อนอกร้อนใจ “หมอหลวงเว่ย อานซื่อจื่อช่วยไม่ได้แล้วจริงๆหรือ?”

หมอหลวงเว่ยคุกเข่ายอมรับผิด “องค์ฮองเฮาโปรดอภัย ทั้งหัวใจและปอดของอานซื่อจื่อได้รับบาดเจ็บ หม่อมฉัน...ไร้ความสามารถ ”

องค์ฮองเฮามีสีหน้าโกรธเกรี้ยวและสั่งด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความไม่พอพระทัย “พาซูจื่ออวี๋ออกไปจากตำหนักของข้า!”

ครั้งนี้ไม่มีใครกล้าเข้ามาช่วยซูจื่ออวี๋ ทหารสองนายก้าวเข้ามากระชากแขนทั้งสองข้างของซูจื่ออวี๋ในทันที

ซูจื่ออวี๋กัดฟัดพูดกับตัวเองในใจ นางจะถูกลากไปแบบนี้ไม่ได้ ถ้าเป็นแบบนี้อานซื่อจื่อไม่เพียงได้ตายแน่ๆ นางก็คงตายไปด้วยเช่นกัน

ซูจื่ออวี๋หันหน้าไปทางพระชายาอายชินอ๋องก่อนจะพูดออกมาเสียงดัง “พระชายาอานชินอ๋อง ซื่อจื่อยังไม่สิ้นพระชนม์ เรายังพอจะช่วยเขาได้ ทำไมพวกท่านถึงได้ยินยอมเชื่อหมอกำมะลอว่าเขาสิ้นพระชนม์แล้ว ก็เลยไม่ยินดีที่จะเชื่อที่ข้าบอกว่าเขายังไม่สิ้นชีพงั้นหรือ?”

เมื่อเรื่องนี้ถูกพูดออกมา พระชายาอานชินอ๋องได้ตะลึงงัน ใช่สิ ทำไมนางถึงไม่เชื่อคนดีแต่กับเชื่อคนเลว?

ท่าทางของพระชายาอานซื่อจื่อดูอ่อนลงเล็กน้อย ซูจื่ออวี๋จึงรีบพูดต่อ “พระชายาอ๋อง อย่ามัวแต่รีรอ ให้ข้าลองสักนิด ข้าต้องช่วยอานซื่อจื่อได้แน่นอน! ”

ไม่รอแม้แต่จะให้พระชายาชินอ๋องได้เห็นด้วย หมอหลวงเหว่ยก็กล่าวด้วยน้ำเสียงโกรธเกรี้ยว “ลองงั้นหรือ? คนก็ตายไปแล้ว เจ้ายังอยากจะลอง? คนไม่หายใจแล้ว เจ้าฟื้นคืนชีพมาได้หรือ?”

“หุบปาก ข้าไม่ได้คุยกับท่าน!” ตอนนี้ซูจื่ออวี๋รู้สึกร้อนใจขึ้นเล็กน้อย เพราะเขาได้หยุดหายใจไปนานแล้ว เกรงว่าจะช่วยไม่ได้แล้วจริงๆ