ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 90

ซูจื่ออวี๋คิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่นางจะนั่งคุกเข่าลงตรงหน้าของซูเหวินเฟิง “ท่านพ่อ ที่บ้านหลังนี้ไม่ต้อนรับลูก ตัวลูกนั้นเข้าใจดี ถึงแม้ว่าคุณชายรองหันเจ็บป่วยเพียงแค่เล็กน้อยเท่านั้น แต่ลูกอยากแต่งงานจริงๆลูกก็จะไม่ขัดขืนแม้แต่น้อย แต่ฮูหยินหันไม่ชอบข้าก็ไม่ใช่ความผิดของข้า ”

ซูจื่ออวี๋สะอึกสะอื้นออกมาทำให้เสนาบดีซูสีหน้าเปลี่ยนเล็กน้อย เพียงแค่สิ่งที่เขาต้องการถามใช่เรื่องนี้

เสนาบดีซูเอ่ยต่อ “เจ้าลุกขึ้นมาคุย เหตุที่ว่าทำไมบ้านหันถึงได้เปลี่ยนใจไปชั่วคราวนั้นข้าก็ไม่แน่ใจนัก แต่หันเจิ้นผู้นั้นไม่ใช่คู่ครองที่ดีนัก ถ้าต้องแต่งงานกับเขาจริงๆมันคงไม่ยุติธรรมกับอวี๋เอ๋อร์ของข้า”

อวี๋เอ๋อร์ของข้า? ถ้าไม่ใช่เพราะเห็นว่านางได้พูดคุยกับจวินมู่เหนียนเสนาบดีซูจะพูดแบบนี้หรือ?

ซูจื่ออวี๋พยายามกลั้นก้อนสะอื้นไว้และแสร้งพูดอย่างอ่อนน้อม “การแต่งงานเป็นเรื่องใหญ่ ต้องได้รับการตัดสินใจจากท่านพ่อท่านแม่และแม่สื่อ ลูกไม่คิดว่าไม่ยุติธรรม อย่งางไรเสียลูกก็เป็นบุตรตรีแห่งจวนสนาบดี จะให้เสื่อมเสียความบริสุทธิก่อนแต่งงานได้อย่างไร? และลูกจะทำให้เสื่อมเสียชื่อเสียงเพราะขโมยสามีของน้องสาวได้อย่างไร? ”

ซูจื่ออวี๋ทั้งปาดน้ำตาไปและเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นในคืนนี้ที่นางเล่านั้นมีความจริงเก้าส่วนและโกหกหนึ่งส่วน โดยส่วนใหญ่นั้นเป็นเรื่องจริง

แม้ว่าเสนาบดีซูจะรู้อย่างชัดเจนอยู่ในใจแต่เมื่อได้ยินเรื่องที่ซูจื่ออวี๋กำลังเล่าก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกแปลกใจ

ไม่นึกไม่ฝันเลยว่าหญิงที่ตนนอนร่วมเตียงเดียวกันจะมีความคิดที่ร้ายกาจเช่นนี้

หากว่าคืนนี้ซูจื่ออวี๋มีความสัมพันธ์กันขึ้นมาจริงๆและถูกทุกคนเห็นเข้า มันไม่ง่ายเลยที่จะปกปิดได้ถึงแม้จะแต่งงาน เสียพรหมจรรย์ก่อนที่จะได้แต่งงานนั้นเป็นการบังคับให้ซูจื่ออวี๋ต้องตายอย่างชัดเจน

เสนาบดีซูนึกกลับไปถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อหนึ่งเดือนก่อนในเทศกาลหานอี ครั้งนั้น ไม่ใช่ว่าซูจื่อเยียนก็ได้วางแผนใช้ซูจื่ออวี๋เป็นแพะรับบาปหรือ?

มันไม่สำคัญว่าซูจื่ออวี๋จะตายหรือไม่ แต่หน้าตาของจวนซูจะเอาไปไวที่ไหน? สองแม่ลูกคู่นี้ช่างโง่งมเสียจริง