ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 912

เมื่อได้ยินจ้าวหลงขุยพูดแบบนี้ ทุกคนถึงได้รู้ว่าคดีนี้ยังไม่พบผลลัพธ์อะไรในช่วงเวลาสั้นๆ เช่นนี้

เดิมทีคิดว่าเรื่องนี้จะถูกระงับชั่วคราว แต่ไม่คิดว่าจ้าวหลงขุยจะพูดขึ้นมาอีกว่า “ฝ่าบาท ตามที่กระหม่อมเห็น สิ่งที่สำคัญที่สุดในตอนนี้คือการยืนยันกระดูกเหล่านี้”

ใช่ เมื่อครู่นี้จ้าวหลงขุยก็พูดไปแล้ว กระดูกเจ็ดสิบหกชิ้นนี้ ไม่ได้มีแค่คนเดียวแน่ นอกจากกะโหลกที่ยืนยันตัวตนแล้ว แล้วกระดูกอื่นๆ เป็นของใครกันล่ะ

ฮ่องเต้เจาเหวินหัวเราะเย็นชาและพูดว่า “เจ้าอยากจะพูดอะไร เจ้าอยากจะบอกว่าในนี้ล้วนเป็นทายาทของข้าอย่างนั้นหรือ?”

จ้าวหลงขุยก้มหน้าแล้วพูดว่า “กระหม่อมมิกล้า กระหม่อมเพียงอยากจะหาความจริงเท่านั้น”

ฮ่องเต้เจาเหวินโกรธจนเลือดขึ้นหน้า แก้มแดงผิดปกติ การหายใจก็เร็วขึ้น หน้าผากเต็มไปด้วยเหงื่อเย็น ร่างกายสั่นเทาเล็กน้อย

ซูจื่ออวี๋เห็นเช่นนั้นก็เอ่ยว่า “ท่านอ๋อง ฝ่าบาทดูผิดปกติ”

เสียงพูดยังไม่จบ ซูจื่ออวี๋ก็เดินไปที่ฮ่องเต้เจาเหวินแล้ว ก่อนจะเอ่ยว่า “เสด็จพ่อ เสด็จพ่อมองข้า อย่าร้อนใจไป ค่อยๆ หายใจเพคะ”

ซูจื่ออวี๋ดึงดูดความสนใจของฮ่องเต้เจาเหวิน พลางหยิบเข็มเงินออกมาแทงไปที่จุดฝังเข็มที่หลังคอ เมื่อเห็นว่าดวงตาขุ่นมัวของฮ่องเต้เจาเหวินค่อยๆ ฟื้นตัวเล็กน้อย ซูจื่ออวี๋ก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก แล้วหยิกข้อมือของฮ่องเต้เจาเหวินก่อนจะพูดว่า “เสด็จพ่อดีขึ้นหรือยังเพคะ?”

ฮ่องเต้เจาเหวินถอนหายใจด้วยความโล่งอกก่อนจะกล่าวว่า “ดีขึ้นมากแล้ว เมื่อครู่...อยู่ๆ ข้าก็หายใจลำบากขึ้นมา”

ทุกคนประหลาดใจมาก แต่พวกเขาไม่เห็นว่าฮ่องเต้มีสิ่งใดผิดปกติ แค่ฝ่าบาทรู้สึกโกรธเท่านั้น

ฮองเฮาได้ยินเช่นนั้นก็เอ่ยด้วยความกังวล “มู่หวน เจ้ามัวอึ้งทำอะไรอยู่ ยังไม่รีบไปดูอาการฝ่าบาทอีก”

หมอหลวงมู่ก็เดินไปหาฮ่องเต้เจาเหวินสามก้าว เอื้อมมือไปจับข้อมืออีกข้างของฮ่องเต้เจาเหวิน หลังจากนั้นไม่นานก็เอ่ยขึ้นอย่างประหม่า “ฝ่าบาท อย่าได้โกรธอีกนะพ่ะย่ะค่ะ”

ฮ่องเต้เจาเหวินสะบัดมือของหมอหลวงมู่ออกไป เขาไม่ได้อยากจะโกรธ แต่เมื่อเขานึกถึงกระดูกที่อยู่ตรงหน้าเขาเหล่านี้ที่อาจเป็นทายาทของเขา เขาก็ไม่สามารถยับยั้งความโกรธในใจได้

ซูจื่ออวี๋ก็หันไปมองฮ่องเต้เจาเหวินแล้วเอ่ยว่า “ฝ่าบาท หม่อมฉันจะเจาะเลือดจากแขนของท่าน จะไม่เจ็บมาก ไม่นานเลือดก็หยุดไหลแล้ว ท่านสบายใจได้”

ฮ่องเต้เจาเหวินมองไปที่ซูจื่ออวี๋แล้วพยักหน้า ตอนนี้เขาไม่กลัวความเจ็บปวดทางร่างกายแล้ว เพราะเขารู้สึกเจ็บปวดที่ใจมากกว่า

ลั่วกุ้ยเฟยคือสตรีที่เขารัก เขากลัวว่าสตรีที่เขารักมาหลายปี และเป็นนังงูพิษ

ซูจื่ออวี๋เปลี่ยนเข็มเงินอย่างเงียบๆ เข็มเงินนี้กลวงเหมือนกับเข็มที่ใช้ในการฝังเข็มล้างพิษให้กับจวินมู่เหนียนก่อนหน้านี้

นางค่อยๆ แทงเข็มเงินเข้าไปในเส้นเลือดด้านในที่ข้อพับของฮ่องเต้เจาเหวิน แล้วดูดเลือดขึ้นมาใส่ในจอกเหล้าเล็กๆ หลังจากเจาะเลือดแล้ว ซูจื่ออวี๋จึงใช้ผ้าขาวที่มู่หวนส่งมากดแขนของฮ่องเต้เจาเหวินเอาไว้ เพื่อหยุดเลือดอย่างรวดเร็ว

แผลไม่ใหญ่มาก วิธีเอาเลือดก็มีมากมาย ทำให้มู่หวนและจ้าวหลงขุยอดไม่ได้ที่จะแปลกใจ ถ้าเป็นในอดีตต้องใช้มีดกรีดที่นิ้วเท่านั้น