ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 1011

ทุกอย่างเป็นไปตามการคาดการณ์ของจื่ออัน ซุนฟางเอ๋อร์ไม่จำเป็นต้องกังวลแม้แต่น้อย หลังจากที่นางได้ยินเสียงโลหะดังขึ้น ก็รู้ได้ว่ามือสังหารมาแล้ว นางหยิบขลุ่ยเลาเล็กออกมาจากแขนเสื้อ และเริ่มเป่ามันขึ้นมา

เพียงชั่วครู่ ทั้งประตู หน้าต่าง และบนหลังคาห้องของนางก็ปกคลุมไปด้วยงูพิษหลากสีละลานตา คอยปกป้องเรือนปีกเอาไว้อย่างแน่นหนา

วังซีเหวยไม่ใช่ปัญหาใหญ่ เพราะอ๋องเยี่ยให้ความสำคัญกับการปกป้องวังซีเหวย นอกจากทหารรักษาพระราชวังแล้ว ก็ยังส่งคนของหอเซี่ยฮั่นมาอารักขาที่นี่ด้วย

วังซีเหวยไม่ได้อยู่ในขอบเขตการเคลื่อนไหวของกุ้ยไท่เฟย ดังนั้น “นักฆ่า” เหล่านี้จริง ๆ แล้วจึงเป็นโจรที่ฆ่าคนเป็นผักปลา พวกนั้นที่หอเซี่ยฮั่นกับหอซู่เยวี่ยจับตัวกลับมา

แต่ถึงแม้จะมีการป้องกันอย่างดีเยี่ยม องค์จักรพรรดิก็ยังตื่นตระหนกอย่างมาก

แม้ว่าเขาจะคาดไว้ว่ากุ้ยไท่เฟยจะมีการเคลื่อนไหวบ้างในสองวันนี้ แต่ไม่คาดคิดเลยว่าจะมาลอบสังหารถึงวังซีเหวย

แต่ในช่วงเวลาวิกฤติเช่นนี้ อ๋องเยี่ยกับอ๋องเหลียงล้วนไม่อยู่ในวัง ต่างฝ่ายต่างกลับจวนของตนไปแล้ว

แน่นอนว่า กลับจวนไปก็ไม่มีอะไรให้ทำ จึงกำลังรอมือสังหารอยู่ที่หน้าประตู

ด้วยเหตุนี้ ในคืนนี้จึงเหมือนกับการแสดงครั้งใหญ่ ที่จวนเฉินไท่จวิน จวนอ๋องหลี่ จวนอ๋องหก และจวนของอ๋องกวางตง ต่างก็มีมือสังหารทยอยมาสอดส่องทีละแห่ง

การสังหารครั้งนี้ แม้แต่ตาสีตาสาที่อยู่ข้างเคียงก็ยังรู้ ท่ามกลางพรายง้าวเงากระบี่ เจตนาฆ่าเผยออกมาอย่างชัดเจน

ในจวนของอ๋องหลี่นั้นอึกทึกครึกโครมมากที่สุด

ก่อนที่มือสังหารจะมาถึง ทั้งจวนอ๋องต่างก็เดือดพล่านกันไปหมดแล้ว

เพราะเมื่อสุนัขสีทองตัวใหญ่ของอ๋องหลี่คำราม สุนัขในสวนด้านหลังทั้งหมดต่างก็พลุ่งพล่านขึ้นมา เมื่อกรงเปิดออก สุนัขดำหลายสิบตัวก็พุ่งออกมา โดยเฉพาะยามที่ได้กลิ่นเลือด พวกมันจะยิ่งคลุ้มคลั่ง

จวนอ๋องหลี่นั้นเรียกได้ว่าไม่เสียกำลังพลแม้แต่คนเดียว ก็ล่าศพของ “มือสังหาร” ทั้งหมดมาได้ กลุ่มโจรที่ฆ่าคนเป็นผักปลาพวกนั้นได้ชดใช้หนี้ด้วยเลือดแล้ว

กุ้ยไท่เฟยนั่งอยู่ในตำหนักสีอัน นางนั่งอยู่อย่างเงียบ ๆ องค์ชายเจ็ดนั้นหลับอยู่ข้างกายนาง นางเอื้อมมือไปลูบใบหน้าขององค์ชายเจ็ด สีหน้านิ่งสงบอย่างไม่อาจอธิบาย

นางวางแผนมาทั้งชีวิตก็เพื่อคืนนี้

ดังนั้นนางจึงสงบใจลงแทน แพ้เป็นโจร ชนะเป็นกษัตริย์ นางรู้กฎเกณฑ์ดี