ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 1014

วันรุ่งขึ้น สนมเหมยมาแต่เช้าตรู่ ทันทีสนมเหมยเข้ามา ลู่กงกงเองก็ตามมาด้วย เขาพูดกับจื่ออันว่า "องค์จักรพรรดิสั่งให้บ่าวมารับแม่นางซุนไปที่วังซีเหวย”

สนมเหมยตกตะลึง “องค์จักรพรรดิต้องการรับซุนฟางเอ๋อร์ไปที่วังซีเหวย? ไปทำอะไรหรือ?”

จื่ออันและจ้วงจ้วงมองหน้ากัน ทั้งคู่ต่างประหลาดใจเล็กน้อย

“องค์จักรพรรดิตรัสว่าแม่นางซุนเป็นหลานสาวของอดีตไทเฮา แม้ว่านางจะถูกไล่ออกจากตระกูล แต่อย่างไรก็ยังคงมีความสัมพันธ์ทางสายเลือด เกรงว่าหากนางอยู่ที่ตำหนักฮุ่ยชิง อาจเผชิญกับมือสังหารอีกครั้ง ดังนั้นนางจึงรับตัวพักรักษาตัวที่วังซีเหวย” ลู่กงกงกล้าวด้วยรอยยิ้ม

จ้วงจ้วงไม่เชื่อคำพูดนี้ นางจึงดึงลู่กงกงไปอีกด้านหนึ่ง “บอกความจริงกับข้ามา เหตุใดองค์จักรพรรดิจึงต้องการรับซุนฟางเอ๋อร์ไป?”

ลู่กงกงลดมือลง "องค์หญิงคิดไม่ถึงหรือพ่ะย่ะค่ะ?"

“เพื่อควบคุมอ๋องหนานหวายหรือ? แต่อ๋องหนานหวายก็ไม่ได้มีความรู้สึกอะไรต่อนางเสียหน่อย” จ้วงจ้วงกล่าว

ลู่กงกงยิ้ม “ไม่ใช่เช่นนั้น องค์หญิง อำนาจของกุ้ยไท่เฟยพังทลายลงแล้ว เป็นเรื่องยากสำหรับอ๋องหนานหวายที่จะเป็นใหญ่ภายในสองปีนี้ ส่วนซุนฟางเอ๋อร์นั้น เพราะราษฎรเดิมไม่มีความผิด แต่เพราะมีหยกกับตัวจึงมีความผิด เช่นนี้พ่ะย่ะค่ะ!”

เมื่อจื่ออันได้ยินเช่นนี้ จิตใจก็นิ่งสงบลง

ซุนฟางเอ๋อร์มีหยกอะไรกัน? นางมีวิชามนต์คาถาต่างหาก

องค์จักรพรรดิเกลียดมนต์คาถามาตลอด ในยามนี้เขาเองก็ต้องการใช้มันแล้วงั้นหรือ?

“ข้าเข้าใจแล้ว กงกง อย่าบอกองค์จักรพรรดิล่ะว่าข้าถามเรื่องนี้” จ้วงจ้วงเอ่ยด้วยสายตาเย็นชา

"พ่ะย่ะค่ะ!" ลู่กงกงเอ่ย เขายกมือขึ้นแล้วให้องครักษ์เข้าไปพาซุนฟางเอ๋อร์ออกไป

ซุนฟางเอ๋อร์ยังคงเดินเหินได้ไม่ดี แต่นางยืนกรานที่จะเดินออกไปด้วยตัวเอง นางไม่ต้องการให้องครักษ์คอยประคอง แต่กลับให้เสี่ยวซุนช่วยเหลือ