ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 1039

จื่ออันอารมณ์ไม่ดีเลยหลังออกมาจากคุกหลวง เดิมทีนางก็อารมณ์ไม่ดีอยู่แล้ว แต่เมื่อได้เห็นสภาพอีกฝ่ายอารมณ์กลับยิ่งดำดิ่งลงไปอีก

ชีวิตคนเราต้องการแสวงหาสิ่งใดกัน? ดูอย่างกุ้ยไท่เฟย หากนางรู้จักปล่อยวางเสียบ้าง นางก็จะสามารถเพลิดเพลินกับวัยชราได้อย่างสงบ

หรือบางทีนางอาจจะอยากทำสิ่งนี้เพื่อผลักดันตัวเองไปสู่จุดสูงสุดเพียงครั้งเดียวในชีวิต ต่อให้นางจะต้องจบชีวิตลงเช่นนี้ก็ตาม นางจะไม่เสียใจเลย

แต่นางไม่เสียใจจริงหรือ? ท้ายที่สุดนางก็ตะโกนชื่อนั้นออกมาด้วยความเจ็บปวดอย่างสุดซึ้ง นางไม่เสียใจในสิ่งที่ตนเองทำแน่หรือ?

นางขี่ม้ากลับมาที่ประตูพระราชวัง เห็นอ๋องหนานหวายออกมาจากข้างใน ขี่ม้าขาวแต่งองค์ทรงเครื่องเต็มยศ สวมเสื้อคลุมลายมังกรสี่เล็บของสมาชิกราชวงศ์ชั้นสูง ดูองอาจกล้าหาญ สีหน้าเคร่งขรึมดุดัน คิ้วเข้มได้รูปทรงราวกับจงใจวาดให้หางคิ้วลากไปถึงขมับ จื่ออันจำได้ว่าก่อนหน้านี้คิ้วของเขาสั้นมาก

เมื่อทั้งสองพบกัน อ๋องหนานหวายก็ประสานมือคำนับอย่างนอบน้อมก่อน “พระชายา!”

จื่ออันมองเขาแล้วยิ้มตอบ แสงตะวันอันเจิดจ้าลอดผ่านดวงตาของนาง พยายามฝืนแสดงรอยยิ้มอย่างจริงใจ “ท่านอ๋องช่วยชีวิตข้าไว้ ข้ายังไม่ได้ขอบคุณท่านอย่างเป็นทางการเลย”

อ๋องหนานหวายก็ยิ้มตอบเช่นกัน “เป็นเพียงเรื่องเล็กน้อยเท่านั้น พระชายาไม่จำเป็นต้องกล่าวขอบคุณ”

จื่ออันกุมบังเหียนไว้ในมือ “ข้าอยากรู้จริง ๆ ท่านอ๋องรู้ได้อย่างไรว่ากุ้ยไท่เฟยกบดานอยู่บนภูเขาหลินซาน”

“ข้าเข้าไปพบโดยบังเอิญ”

“เป็นเพียงเรื่องบังเอิญหรอกหรือ?” จื่ออันหัวเราะ “ช่างเป็นเรื่องบังเอิญที่ดีเสียจริง ท่านบังเอิญขึ้นไปยังใจกลางป่าลึกบนภูเขาหลินซาน บังเอิญช่วยข้าและองค์ชายเจ็ดออกมาได้ บังเอิญคุมตัวกุ้ยไท่เฟยกลับมารับโทษทัณฑ์ ถึงกระนั้นท่านอ๋องกลับไม่สนใจความสัมพันธ์ระหว่างกันฉันแม่ลูกเลยหรือ?"

อ๋องหนานหวายมองนางพลางพูดอย่างตรงไปตรงมาน่าเกรงขาม “หญิงแซ่ซุนคือนางจิ้งจอกผู้ทรยศต่อราชวงศ์ ผู้กระทำความผิดฐานกบฏต้องได้รับโทษ เมื่อเผชิญกับเรื่องถูกผิดอันยิ่งใหญ่ จะให้ข้าคงเหลือความรักระหว่างแม่ลูกได้อย่างไร? เราควรยึดผลประโยชน์ส่วนรวมของประเทศชาติ ประชาชนต้องมาก่อน”