ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 1043

จื่ออันประหลาดใจ “เจ้าหมายความว่าอย่างไร? นำเลือดของเจ้าไปใช้ประโยชน์งั้นหรือ? เจ้าถูกสั่งให้ทำอะไรกันแน่?”

“ไม่มีอะไรจริง ๆ ข้าไม่อยากให้เจ้าเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องนี้จนเกินไป แต่จงจำคำกล่าวของข้าไว้ แม้ว่าน้ำส้มสายชูจะใช้ในการสลายพิษกู่ได้ ทว่าเมื่ออ๋องหนานหวายตาย เขาก็ยังไม่รอดพ้นจากความตาย การดื่มน้ำส้มสายชูอาจช่วยยับยั้งการเจริญเติบโตของหนอนกู่ได้เป็นเวลานาน แต่ลูกกู่จะโตช้ากว่าแม่กู่ ดังนั้นมีเวลากำจัดเพียงประมาณครึ่งเดือนเท่านั้น นอกจากนี้ การแก้พิษจะทำได้ก็ต่อเมื่อแม่กู่ตายก่อนเท่านั้น และกุญแจสำคัญคือหนอนแม่กู่ที่ได้จากศพของอ๋องหนานหวาย”

การวิจัยเรื่องพิษของจื่ออันยังไม่มีความคืบหน้า นางต้องการถามคำถามเพิ่มเติม แต่ซุนฟางเอ๋อร์จากไปแล้วโดยไม่พูดอะไรอีก “ส่งตัวแม่และน้องของเจ้าออกไปโดยเร็วที่สุด!”

จื่ออันตกตะลึง นึกถึงตอนที่องค์จักรพรรดิถามถึงมารดาของนาง เป็นไปได้หรือไม่ว่าคราวนี้เขาอาจเล็งเป้าหมายมาที่แม่ของนาง…

จื่ออันรีบวิ่งไปคว้าแขนของซุนฟางเอ๋อร์ “คำถามสุดท้าย พระอาการประชวรของจักรพรรดิหายดีแล้วหรือ?”

ซุนฟางเอ๋อร์ฝืนยิ้มแปลก ๆ “พระองค์คิดว่าพระองค์หายดีแล้วต่างหาก”

นางดึงแขนออกจากมือของจื่ออันแล้วกล่าวว่า “ข้าอยู่ได้ไม่นาน ฝ่าบาทองค์ได้ส่งคนมาติดตามข้าด้วย ข้าทูลว่าจะมาที่นี่เพื่อหาสิ่งของบางอย่างจากจวนผู้สำเร็จราชการ ตอนนี้ข้าได้ของเรียบร้อยแล้ว ถึงเวลาที่ข้าต้องกลับไป”

การที่จักรพรรดิทรงอนุญาตให้นางออกจากวัง และกลับมาที่จวนเพื่อหาอะไรบางอย่าง หมายความว่าสิ่งนั้นต้องเป็นประโยชน์ต่อเขา มิฉะนั้นนางคงไม่ได้รับอนุญาตให้ออกมาตามลำพังโดยง่าย

จื่ออันเห็นใครบางคนเดินตามนางไป นั่นคือลู่กงกงและขันทีท่านอื่น ในมือขันทีถือขวดไว้สองใบ จื่ออันรู้ว่าขวดเหล่านั้นเต็มไปด้วยหนอนกู่

ดูเหมือนว่าจักรพรรดิจะไม่เคลือบแคลงในตัวซุนฟางเอ๋อร์อีกต่อไปแล้ว

การเปลี่ยนแปลงอย่างกะทันหันของจักรพรรดิทำให้จื่ออันงงงวย

อย่างไรก็ตาม นางกลับไม่คิดว่ามันแปลกเมื่อนึกถึงสิ่งที่เขาเคยทำกับจ้วงจ้วง

เขาเป็นผู้ที่ให้ค่ากับอำนาจของจักรวรรดิมาโดยตลอด เมื่อเขาล้มป่วย ไม่อาจเฟ้นหาหมอหลวงมากฝีมือ ทำให้ค่อย ๆ ยอมรับความจริงว่าตนเองใกล้จะถึงจุดจบของชีวิตแล้ว อย่างไรก็ตาม การปรากฏตัวของนางทำให้เขากลับมาสู่ศูนย์กลางของอำนาจทางการเมืองอีกครั้ง ต่อมาเขาถึงขั้นอนุญาตให้ซุนฟางเอ๋อร์ใช้หนอนกู่เพื่อรักษา เพราะคิดว่าตนเองต้องดีขึ้นแน่ เพราะถึงอย่างไรตนก็ยังเยาว์พระชันษา

คนที่ครั้งหนึ่งเคยเกือบจะสูญเสียอำนาจความเป็นจักรพรรดิไป จู่ ๆ ก็ฟื้นคืนกลับมา ไม่แน่ว่าความคิดของเขาอาจจะกลายเป็นสุดโต่ง