ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 1045

หลังจากรับประทานอาหารเสร็จ จู่ ๆ ซู่ชิงก็พูดขึ้นว่า “จริงสิ เมื่อเรากลับมาถึงเมืองหลวง ได้ช่วยเหลือคนเถื่อนคนหนึ่งไว้ ตั้งใจว่าจะรับเขาเข้ามาในวังเพื่อให้คอยปกป้องท่าน”

จื่ออันปฏิเสธ “ไม่เป็นไร ข้ามีเสี่ยวตาวอยู่ เจ้าพาเขากลับไปเลี้ยงดูเถิด”

ซู่ชิงกล่าวต่อ “จวนข้ามีผู้คนเพียงพออยู่แล้ว และท่านพ่อของข้าก็ไม่ชอบคนเถื่อน”

จื่ออันมองไปที่เซียวท่า แต่เขารีบโบกมือ “ไม่ได้ ปู่ของข้าก็ไม่ชอบคนเถื่อนเช่นเดียวกัน”

จื่ออันจึงทำได้เพียงกล่าวว่า “ได้ เช่นนั้นก็เลี้ยงดูเขาไว้ก่อน หากมีความสามารถก็ให้อยู่ในบ้านและทำงานเป็นช่างซ่อมบำรุง”

จริง ๆ แล้วจวนนี้ไม่เคยขาดแคลนแรงงานเลยด้วยซ้ำ เพราะที่นี่มีเจ้านายไม่มาก เหตุใดเราจึงต้องมีคนรับใช้มากมายด้วย?

ซู่ชิงกล่าวว่า “เขามีฝีมือดีด้านวรยุทธ์ เป็นประโยชน์มากแน่”

จ้วงจ้วงกล่าวว่า “หากพวกเจ้าไม่ว่าอะไร ก็ส่งเขาไปที่ตำหนักองค์หญิงใหญ่ของข้าเถอะ ถึงอย่างไรข้าก็มีกำลังพอจะเลี้ยงดูคนเพิ่มอีกหนึ่ง”

“ไม่ได้!” ซู่ชิงและเซียวท่าคัดค้านพร้อมกัน

จื่ออันและจ้วงจ้วงสะดุ้งไปครู่หนึ่ง เมื่อมองดูหน้าตาของทั้งสองแล้ว จื่ออันก็ถามอย่างสงสัย “ทำไมถึงไม่ได้ล่ะ?”

ซู่ชิงสะอึก จากนั้นก็ยอมพูดตามความจริง “ที่จริงคนเถื่อนผู้นี้ได้รับการช่วยเหลือจากท่านอ๋องโดยตรง เขาบอกว่าเขาจะเลี้ยงดูคนเถื่อนผู้นี้ไว้กับเสี่ยวตาว ให้คอยปกป้องพระชายาด้วยกัน”

“จริงหรือ?” จื่ออันถาม

“เรื่องจริงแท้แน่นอน ท่านสามารถถามท่านอ๋องเกี่ยวกับเรื่องนี้ได้เมื่อถึงเวลา” ซู่ชิงกล่าว

“แล้วคนเถื่อนผู้นั้นล่ะ? เจ้าพาพวกเขามาที่นี่ด้วยหรือเปล่า?” จื่ออันได้ยินว่าอ๋องเจ็ดเป็นคนช่วยชีวิตเขาไว้ ดังนั้นจึงเป็นธรรมดาที่นางอยากรับเขาเข้ามาดูแล เพราะถึงอย่างไรก็เป็นความตั้งใจของเขา

“มาสิ แต่เขาอยู่ข้างนอก” ครู่นี้ซู่ชิงหิวโหยจนลืมอีกฝ่ายไปเสียสนิท “เขาคงหิวมากเหมือนกัน เรียกให้เข้ามากินอาหารดื่มสุราดีกว่า พวกเราไม่ต้องการอาหารแล้ว แต่ยังต้องการสุรา บุรุษกับสุราเป็นของคู่กัน”

จื่ออันรีบขอให้คนไปเตรียมตามคำขอ ซู่ชิงก็เดินออกไปและเรียกคนเถื่อนผู้นั้นเข้ามา