ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 1048

วันรุ่งขึ้น เมื่อเสี่ยวซุนเข้ามารับใช้จื่ออัน นางก็พบว่าคนเถื่อนที่ชื่ออาฉวิ่นมายืนอยู่ในห้องของจื่ออันแล้ว นางประหลาดใจไม่น้อย แล้วกล่าวด้วยความชื่นชม “ตื่นเช้าเสียจริง รู้จักรับใช้พระชายาด้วย”

อาฉวิ่นพยักหน้าก่อนจะเดินเลี่ยงออกไป

จื่ออันมองตามแผ่นหลังของเขาแล้วยิ้ม หลังจากตื่นเช้านางก็ช่วยติดหนวดเครากลับคืน เสียเวลาไปทั้งเช้ามืด ดูเหมือนว่านางอาจต้องปรับปรุงหนวดปลอมให้ดียิ่ง เพราะการติดหนวดเคราทุกเช้าไม่ใช่เรื่องง่าย

“พระชายาขอให้เขาออกไปทำธุระอะไรบางอย่างหรือเจ้าคะ?” เสี่ยวซุนถามเมื่อเห็นว่าเขาออกไปข้างนอกแล้ว

“ใช่ ข้าบอกให้เขาออกไปทำธุระตอนกลางวัน และให้กลับมาเฝ้าที่นี่ตอนกลางคืน”

จื่ออันต้องหาเหตุผลที่สมเหตุสมผลเพียงพอ เพื่ออธิบายว่าเหตุใดเขาถึงมาปรากฏตัวในห้องนอนของนางทุกเช้า

“เฝ้าที่นี่ตอนกลางคืนหรือ? ปกติพระชายาไม่ชอบให้คนมาคอยรบกวนตอนกลางคืนมิใช่หรือเจ้าคะ??” เสี่ยวซุนถามด้วยความประหลาดใจ

“ก็ใช่ แต่ที่ผ่านมามีเหตุการณ์ผิดปกติเกิดขึ้นในเมืองหลวงมากมาย อีกทั้งข้ายังเคยถูกลักพาตัวมาก่อน ดังนั้นข้าจึงคิดว่าการระมัดระวังตัวในทุกเรื่องก็ไม่เสียหาย เอาล่ะ ข้าต้องเข้าไปที่พระตำหนักองค์หญิงใหญ่ซะหน่อย เจ้าช่วยข้าหวีผมหน่อย เมื่อคืนนี้ข้ารู้สึกคันหัวมาก สงสัยยาสระผมที่ทำคงไม่ดีแน่เลย”

นางไม่สามารถหวีผมเองได้ เพราะการจัดแต่งทรงผมของสตรีในราชวงศ์นี้ค่อนข้างซับซ้อนมาก บางครั้งเมื่อต้องไปร่วมงานที่เป็นทางการ นางต้องนั่งอยู่หน้าโต๊ะเครื่องแป้ง และปล่อยให้พวกนางหวีผมเป็นเวลาหนึ่งชั่วโมงเต็ม

เสี่ยวซุนกล่าวว่า “เมื่อคืนก่อนท่านเพิ่งสระผมไปไม่ใช่หรือเจ้าคะ? ข้ามคืนเดียวคันอีกแล้วหรือ?”

เสี่ยวซุนใช้หวีแยกแสกผมออกจากกัน ขณะที่นางหวีก็กรีดร้องลั่นว่า “พระเจ้าช่วย พระชายา ท่านมีเหาด้วยหรือเจ้าคะ?

ทุกคนต่างรู้ดีว่าอ๋องหลี่จำต้องโกนหัวของเขาออกเนื่องจากมีเหา เสี่ยวซุนจึงตั้งข้อสงสัยไปที่อ๋องหลี่เป็นอันดับแรก

ใบหน้าของจื่ออันซีดลงด้วยความตกใจ “เหารึ?”

“ใช่เจ้าค่ะ ข้าจะสางออกให้ท่านนะเจ้าคะ” เสี่ยวซุนรีบแยกผมของนางออกด้วยนิ้วมือ หยิบตัวเหาออกมา ก่อนจะบีบฆ่ามันให้ตายทันที

จื่ออันรู้สึกเวียนหัวเล็กน้อย ต้องเป็นฝีมือของอ๋องเจ็ดที่ไม่ได้สระผมมานานแล้วแน่ ๆ