ฉินจือและฉยงหวานำกับแกล้มมาวางบนโต๊ะเอง "นี่กลับแกล้มเพคะ ซี่โครงแกะก็เรียบร้อยเช่นกัน"
ฉยงหวาถาม “พระชายา งานมงคลอะไรเพคะ?”
จื่ออันกล่าวว่า "แม่ทัพใหญ่เซียวหายจากอาการบาดเจ็บแล้ว"
ฉินจือและฉยงหวาดีใจมากที่ได้ยินเช่นนี้ “จริงหรือเพคะ?”
“พวกเจ้าทำท่าทีเหมือนองค์หญิงได้อย่างไร? แน่นอนว่ามันเป็นเรื่องจริงอยู่แล้ว” จื่ออันพูดอย่างไม่สบอารมณ์
ฉินจือปาดน้ำตาแล้วพูดว่า "นี่เป็นเรื่องดี กินกับแกล้มได้ที่ไหน บ่าวจะไปทำอาหารเลิศรสมาเดี๋ยวนี้เพคะ"
หลังจากกล่าวเช่นนั้น นางก็คว้าฉยงหวาไปทันที
เมื่อเพื่อนสนิทคุยกัน พวกเขาย่อมพูดถึงเรื่องระหว่างชายและหญิงอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ จ้วงจ้วงยังคงยืนหยัดรอต่อไป แต่หูฮวนสี่ไม่มีที่จะไปต่อ
“อ๋องเยี่ยแอบคิดอะไรกับเจ้าหรือเปล่า?” จื่ออันถาม
“ถุย!” หูฮวนสี่ขมวดคิ้วทันที “หยุดทำข้าให้หงุดหงิดนะ”
“ดูท่าทางของเจ้าแล้ว ร้อนใจหรือ?” จื่ออันยิ้มและตบมือ “ได้ ๆ ข้าจะไม่พูดถึงเจ้าแล้ว มาเดิมพันกันว่าลูกคนแรกของหลิวหลิวจะเป็นเด็กผู้ชายหรือเด็กผู้หญิง "
จ้วงจ้วงยิ้มกว้างและพูดว่า "เป็นความคิดที่ดี"
“ถ้ามียีนดี อาจมีลูกครั้งเดียวสามคน ทั้งผู้ชายและผู้หญิง” หูฮวนสี่กล่าว
“ยีน ยีนคืออะไร” จ้วงจ้วงถามพวกนาง นางพบว่าบางครั้งที่หูฮวนสี่คุยกับจื่ออันก็มักจะพูดอะไรบางอย่างที่นางไม่เข้าใจ
“การสืบสายเลือด บ้านเกิดของแม่ข้าเรียกว่ายีน” หูฮวนสี่รีบพูดแก้ต่างทันที
“บ้านเกิดแม่เจ้าหรือ?” จ้วงจ้วงไม่รู้ว่าบ้านเกิดแม่ของนางอยู่ที่ไหน เรื่องต่าง ๆ เกี่ยวกับตระกูลหูก็ดูลึกลับซับซ้อนไปหมด
จื่ออันเปลี่ยนเรื่อง “ข้าคิดว่าไม่น่าจะเป็นแฝดสามได้ หลิวหลิวเกิดมาเป็นบุตรเพียงคนเดียว”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...
โอโย่คู่ตัวร้าย...
อ๋องเหลียงน่ะถูกแล้ว ไม่ใช่จักรพรรดิเหลียง...
สามีภรรยาคู่นี้ จะมีช่วงเวลาสงบสุขดีดีบ้างไม่ได้เลยหรือไงกัน สงสารอ่า...