ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 1052

จื่ออันรีบไปที่วังซีเหวย แต่ได้ยินคนในวังบอกว่าฝ่าบาทพบตานชิงเสี้ยนจู่ในสวนหลวง

สวนหลวง? จื่ออันประหลาดใจมาก ฝ่าบาททรงประชวรไม่อาจต้องลม แม้ว่าจะเป็นฤดูใบไม้ผลิ แต่ก็ยังหนาว ทำไมเขาจึงไปพบท่านแม่ที่สวนหลวงกัน?

เป็นไปได้ไหมว่าอาการเริ่มดีขึ้นแล้วจริง ๆ? ​

จื่ออันไปที่สวนหลวงและเห็นเห็นราชรถจอดอยู่บริเวณศาลา

มีคนแขวนผ้าม่านกั้นไว้ในศาลา อาจจะมีคุยกันอยู่ในม่าน

นางเดินเข้าไป เปากงกงเห็นนางก็ก้าวไปข้างหน้า “พระชายามาแล้วหรือพ่ะย่ะค่ะ?”

จื่ออันยิ้มและพูดว่า "เปากงกง ข้าไปวังซีเหวยเพื่อถวายพระพรฝ่าบาท แต่คนในวังบอกว่าฝ่าบาทเสด็จมาที่สวนหลวงชมดอกไม้ ข้าก็เลยเข้ามาดู"

“ใช่ พ่ะย่ะค่ะ ตอนนี้ฝ่าบาทประทับอยู่ในศาลาแล้ว” ขันทีเปาโค้งคำนับ “พระชายา โปรดรอสักครู่ กระหม่อมจะเข้าไปกราบทูล”

ฝ่าบาทที่อยู่ในม่านได้ยินเสียงของจื่ออันแล้ว และมีเสียงดังออกมาว่า "พระชายามาแล้วรึ? เข้ามาได้"

จื่ออันที่ได้ยินก็อดไม่ได้ที่จะตกใจเล็กน้อย ฝ่าบาททรงกริ้วขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่? ดูเหมือนว่ามนต์นี้รักษาโรคได้ดีมากทีเดียว

จื่ออันตอบว่า "เพคะ!"

เปากงกงก้าวไปข้างหน้าและเปิดม่านให้ จื่ออันก็โค้งคำนับถวายพระพรฝ่าบาท และหยวนฉุ่ยยวี่นั่งอยู่บนม้านั่งหินในศาลาที่มีเบาะนุ่มวางรองไว้

เซี่ยหลินยืนอยู่ด้านหลังหยวนฉุ่ยยวี่ ในขณะที่ซุนฟางเอ๋อร์ยืนอยู่ข้างหลังฝ่าบาท

เซี่ยหลินเห็นจื่ออันมา เขาก็มีความสุขทันทีและพูดว่า "พี่ใหญ่!"

จื่ออันพยักหน้าเล็กน้อย และก้าวไปข้างหน้าคารวะ "จื่ออัน ถวายพระพรฝ่าบาท!"

ฝ่าบาทอารมณ์ดีไม่น้อย ใบหน้าของเขาแดงก่ำมาก หากไม่มองใกล้ ๆ ก็แทบจะมองไม่เห็น “เจ้ามาพอดีเลย ข้าได้พูดคุยกับตานชิงเสี้ยนจู่มาสักพักแล้ว เพิ่งพูดถึงเจ้าเมื่อครู่นี้พอดี”