ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 1053

“ไม่หรอก ท่านแม่อยู่ในวัง หลินหลินก็อยู่ด้วย” เซี่ยหลินรีบพูดขึ้นมา

ก่อนที่จื่ออันจะพูดอะไร ฝ่าบาทก็ตรัสว่า "ข้าอยากจะให้ตานชิงเสี้ยนจู่อยู่ในวังสักสองสามวัน ประการแรก อยู่เป็นเพื่อนพูดคุยกับข้าคลายความเบื่อหน่าย ประการที่สอง ภาพวาดและบทกวีของเสี้ยนจู่นั้นมีชื่อเสียงไปทั่วหล้า ให้องค์ชายองค์หญิงมาศึกษาเสียหน่อย ไม่ต้องเก่งกาจมาก แค่หวังว่าออกไปข้างนอกจะไม่ย่ำแย่จนเกินไป”

จื่ออันกล่าวว่า “ฝ่าบาทยกย่องท่านแม่ของหม่อมฉันยิ่งนัก จื่ออันขอขอบคุณฝ่าบาทแทนท่านแม่ เพียงแต่ท่านแม่ของหม่อมฉันไม่ได้เป็นคนในวัง การอาศัยอยู่ในวังหลวงแห่งนี้ย่อมถูกติฉินนินทาอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้"

“ติฉินนินทา?” ฝ่าบาทมองไปที่จื่ออัน “ใครจะกล้านินทา หลังจากที่เสี้ยนจู่หย่ากับพ่อของเจ้าแล้ว นางเป็นอิสระ ไม่ต้องพูดถึง เพียงแค่เข้าไปในวังเพื่อสั่งสอนองค์หญิงและองค์ชาย หากเข้าไปในวังมาเป็นนางสนมก็ไม่มีใครกล้าพูดอะไรอยู่ดี”

ทันทีที่คำพูดเหล่านี้หลุดออกมา หยวนฉุ่ยยวี่และจื่ออันก็หน้าซีด พวกนางถึงกับมองหน้ากัน

หยวนฉุ่ยยวี่กล่าวด้วยรอยยิ้ม "ฝ่าบาทพูดถูก แต่ถ้าคนอื่นได้ยิน พวกเขาอาจเข้าใจผิดได้"

“ความเข้าใจผิดทำให้คนเข้าใจผิดได้ ข้าคิดว่าไม่เป็นไร เรื่องนี้แก้ไขได้ จื่ออัน ว่าง ๆ เจ้าก็มาอยู่ในวังเป็นเพื่อนเสด็จแม่... ไม่สิ ท่านแม่!”

ไม่รู้ว่าฝ่าบาทพูดผิด หรือจงใจกันแน่ แต่จื่ออันที่ได้ยินก็เหงื่อตกทันที

จื่ออันอยากจะพูดอะไรต่อ แต่ลู่กงกงที่อยู่ด้านข้างส่ายหน้าให้นาง จื่ออันจึงค่อย ๆ ลดสายตาลงแล้วพูดว่า

"เพคะ"

จื่ออันรู้สึกเสียใจ ซุนฟางเอ๋อร์ได้เตือนนางแล้ว แต่นางคิดไม่ถึงว่าฝ่าบาทจะลงมือเร็วก่อนที่นางจะได้ตั้งตัวเสียอีก

หลังจากดื่มชาไปสักพัก ก็ไม่ได้พูดคุยอะไรอีก ฝ่าบาทตรัสว่า “พวกเจ้าแม่ลูกนั่งคุยกันตามสบาย ข้ารู้สึกเหนื่อยเล็กน้อย จะกลับไปพักผ่อนก่อน”

จื่ออันและหยวนฉุ่ยยวี่ยืนขึ้นแล้วพูดว่า "น้อมส่งฝ่าบาท!"

ฝ่าบาทมองไปที่หยวนฉุ่ยยวี่แล้วพูดว่า "เสี้ยนจู่ เจ้าไปพักตำหนักฮุ่ยชิงได้นะ ทุกวันตอนเที่ยง เจ้ามาวังซีเหวยมาดื่มชาคุยเป็นเพื่อนข้าได้"

"เพคะ!" หยวนฉุ่ยยวี่ขมวดคิ้วก้มศีรษะลง และตอบกลับเบา ๆ