ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 1065

“จื่ออัน ถวายบังคมฝ่าบาทเพคะ!” นางเดินเข้ามาภายในท้องพระโรง ขณะที่มู่หรงเจี๋ยยืนอยู่ข้างนอก

องค์จักรพรรดิจ้องมองนาง พลางกล่าวด้วยรอยยิ้ม “ไม่ต้องมากพิธี นั่งลงเถิด”

“ขอบพระทัยฝ่าบาทเพคะ!” จื่ออันรู้ถึงจุดประสงค์ขององค์จักรพรรดิในการเชิญนางเข้ามาในพระราชวังครั้งนี้อย่างดี ถึงกระนั้นนางยังคงเผยท่าทีนิ่งเฉย

“ตอนนี้แม่ของเจ้าเข้ามาอาศัยอยู่ในวังแล้ว ข้าคิดว่านางจะอยู่ที่นั่นเสียอีก ในฐานะลูกสาว เจ้าควรจะไปพบหน้านางบ่อย ๆ แต่ข้าก็ไม่เห็นเจ้าไปที่นั่นเลย” องค์จักรพรรดิเริ่มกล่าวทักทาย

จื่ออันตอบด้วยรอยยิ้ม “ท่านแม่ของหม่อมฉันเข้าวังเพื่อสอนศิลปะแก่องค์หญิงและองค์ชาย แล้วจื่ออันจะรบกวนนางบ่อย ๆ ได้อย่างไร? หากเป็นเช่นนั้น องค์จักรพรรดิจะไม่ตำหนิจื่ออันหรือเพคะ?”

“ฮ่าฮ่าฮ่า!” องค์จักรพรรดิระเบิดหัวเราะ “เจ้าช่างเจรจาเสียจริง บางทีมันอาจจะเรียกว่าทั้งรักทั้งเกลียดก็ได้กระมัง”

“องค์จักรพรรดิยกย่องเกินไปแล้วเพคะ” จื่ออันคลี่ยิ้มเช่นกัน ถึงกระนั้นนางก็ยังรู้สึกว่าคำกล่าวทักทายของอีกฝ่ายชวนอึดอัดใจเกินไป ดังนั้นจึงตัดสินใจเปลี่ยนหัวข้อสนทนา

เห็นได้ชัดว่าแท้จริงแล้วองค์จักรพรรดิไม่ได้อยากรู้เรื่องนั้นอย่างแท้จริง เขาจึงรีบโพล่งถามว่า “จริงสิ อ๋องเจ็ดส่งจดหมายถึงเจ้าบ้างหรือไม่?”

“ไม่เพคะ” จื่ออันส่ายหน้า

“เจ้าเด็กคนนั้นไม่เคยส่งจดหมายถึงเจ้าเลยรึ ให้ตายสิ ข้านึกว่าเขาส่งจดหมายให้เจ้าเป็นการส่วนตัวเสียอีก”

“องค์ชายคงยุ่งอยู่กับการจัดการกองทหารและรูปแบบกองทัพ แล้วเขาจะมีเวลาว่างเขียนจดหมายถึงหม่อมฉันหรือเพคะ?” เนื่องจากในตอนนี้มู่หรงเจี๋ยแฝงตัวอยู่ในเมืองหลวงแล้ว ดังนั้นจื่ออันจึงอดเป็นกังวลไม่ได้

“หืม จริงรึ?” องค์จักรพรรดิมองนางด้วยสายตาเฉียบคม สีหน้าและน้ำเสียงของเขาต่างจากเดิมอย่างสิ้นเชิง

จื่ออันจ้องมองเขาพร้อมรู้สึกหวาดกลัวอย่างบอกไม่ถูก “ฝ่าบาท หม่อมฉันไม่รู้ว่าเหตุใดวันนี้พระองค์ถึงเรียกจื่ออันมาเข้าเฝ้า เกิดอะไรขึ้นหรือเพคะ?”

องค์จักรพรรดิสงวนท่าทีพลางกล่าว “เรื่องมีอยู่ว่าอ๋องเป่ยโม่ฉีส่งสาส์นตราตั้งมาถึงข้าว่าภัยพิบัติทางธรรมชาติในเป่ยโม่ทำให้เกิดโรคระบาดร้ายแรง เป็นผลให้มีประชาชนล้มตายนับหมื่นคน ดังนั้นเป่ยโม่จึงขอความช่วยเหลือจากแผ่นดินต้าโจว ข้าจึงหวังว่าเจ้าและผู้ช่วยจะสามารถยับยั้งโรคระบาดนี้ได้ เจ้ามีข้อสงสัยหรือไม่?”