ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 1066

หลังจากเรียกจื่ออันกลับไปแล้ว องค์จักรพรรดิก็เรียกพบอ๋องเป่ยโม่ฉี

แน่นอนว่าเกี่ยวกับเรื่องข้อสัญญา

องค์จักรพรรดิยังไม่กล้ากล่าวยืนยันในตอนนี้ หากจื่ออันเดินทางไปยังเป่ยโม่ นางอาจไม่สามารถยับยั้งโรคระบาดและคิดค้นวิธีรักษาได้

เขาเพียงต้องการให้อ๋องเป่ยโม่ฉีสัญญาว่าเขาจะรักษาความปลอดภัยของจื่ออัน หากนางเดินทางไปยังเป่ยโม่

ไม่ใช่ว่าเขาใส่ใจความเป็นตายของจื่ออันนักหรอก เพียงแต่จื่ออันเดินทางไปที่นั่นในครั้งนี้ตามคำสั่งของเขา ดังนั้นหากเกิดปัญหาอื่นใดในแผ่นดินเป่ยโม่ ก็อาจเป็นการทำลายศักดิ์ศรีของเขาในฐานะองค์จักรพรรดิ และนับว่าเป็นการยั่วยุแผ่นดินต้าโจวอีกด้วย

เขาตั้งใจจะส่งทหารติดตามจื่ออันไป เพราะหากนางคิดค้นวิธีการรักษาได้สำเร็จ มันก็อาจเป็นสิ่งที่เขาสามารถใช้ต่อรองและเจรจากับเป่ยโม่ได้

อ๋องเป่ยโม่ฉีเข้าใจความกังวลขององค์จักรพรรดิเป็นอย่างดี เขาจึงกล่าวว่า “ในวันที่พระชายาหนานหวายออกเดินทาง ข้าในฐานะองค์ชายรัชทายาทแห่งเป่ยโม่จะออกเดินทางไปยังเมืองหลวงของแผ่นดินต้าโจวด้วย ข้าจะอยู่ที่นี่ในฐานะตัวประกัน ดังนั้นข้าจึงขอให้องค์จักรพรรดิแห่งต้าโจวรักษาความปลอดภัยให้ข้าด้วยเช่นกัน”

การแลกเปลี่ยนตัวระหว่างพระชายาและองค์รัชทายาทนับว่าคุ้มค่าอย่างยิ่ง

เนื่องจากเป็นเรื่องเร่งด่วน จื่ออันจึงไม่สามารถรอช้าได้ นางจำต้องออกเดินทางโดยเร็วที่สุด

องค์จักรพรรดิและอ๋องเป่ยโม่ฉียังคงหารือกันต่อไป ทั้งสองมีความเห็นตรงกันว่านางจำเป็นต้องออกเดินทางในวันพรุ่งนี้

จื่ออันไม่สามารถโต้แย้งได้ แต่บรรพชนสั่งให้นางคอยสังเกตการณ์ไปก่อน นางจะสามารถควบคุมสถานการณ์ได้อย่างไร? เวลากระชั้นชิดยิ่งนัก

นางจึงกลับไปหารือกับมู่หรงเจี๋ย เขาครุ่นคิดชั่วครู่ก่อนกล่าว “คืนนี้พวกเขาจะจัดงานเลี้ยงต้อนรับอ๋องเป่ยโม่ฉีและอำลาเจ้ากับอ๋องฉีใช่หรือไม่?”

“ใช่เพคะ” จื่ออันจำได้ว่าลู่กงกงกล่าวเช่นนั้น

“อืม พวกเราจะวางกับดักอ๋องหนานหวายในงานเลี้ยงคืนนี้” มู่หรงเจี๋ยกล่าวด้วยรอยยิ้มจาง ๆ