ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 1089

อย่างไรก็ตาม เมื่อเห็นภาพตรงหน้า ทุกคนก็รู้สึกว่าสงครามไม่ใช่เรื่องสำคัญ และเป่ยโม่กับต้าโจวก็ไม่ใช่ศัตรูของกันอีกต่อไป พวกนางเพียงต้องการกำจัดโรคระบาดและรักษาทุกคนให้ดีขึ้น

จื่ออันรู้สึกอึดอัดใจอย่างมาก นางพยักหน้าพร้อมกล่าว “พวกเราจะพยายามอย่างเต็มที่”

โหรวเหยาพึมพำ “ตอนที่ข้าต้องทุกข์ทรมานจากโรคผีดิบ ข้าคิดว่ามันน่ากลัวเป็นที่สุด แต่ตอนนี้เมื่อเทียบกับโรคระบาดที่เกิดขึ้นแล้ว ดูเหมือนว่าโรคผีดิบจะ...”

โหรวเหยาอดไม่ได้ที่จะหลั่งน้ำตา ในฐานะแพทย์แล้ว นางจึงมีจิตใจเมตตาต่อผู้ป่วยอย่างยิ่ง และหวังเพียงว่าสิ่งที่ตนเรียนรู้มาจะสามารถช่วยบรรเทาความทุกข์ของผู้อื่นได้

อ๋องฉีมองดูสถานการณ์ตรงหน้าด้วยใบหน้าซีดเซียว เขาส่ายหน้าเบา ๆ พลางถอนหายใจ “ไปกันเถอะ”

นี่เป็นเพียงหยดน้ำในมหาสมุทร สิ่งที่พวกเขาเจอเป็นแค่ส่วนหนึ่งเท่านั้น ในทางข้างหน้ายังมีเหตุการณ์เช่นนี้อีกมากมาย

จื่ออันถามอ๋องฉี “ตอนนี้ผู้ป่วยโรคระบาดถูกกักกันหรือยังเจ้าคะ?”

อ๋องฉีตอบ “ตอนที่ข้าเดินทางไปที่ต้าโจว องค์จักรพรรดิทรงรับสั่งให้กักกันไว้แล้ว แต่เป็นสถานการณ์ร้ายแรงเช่นนี้ ข้าเกรงว่าจะไม่สามารถกักกันได้หมดทุกคน ยิ่งไปกว่านั้น ตอนนี้มีผู้ป่วยรายใหม่เกิดขึ้นทุกวัน ดังนั้นเราจึงไม่มีกำลังคนเพียงพอ”

“เหตุใดถึงไม่สั่งให้ทหารถอยทัพกลับเล่า?” จื่ออันกล่าวด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ

“ถอยทัพ?” อ๋องฉียิ้มอย่างขมขื่น”ข้าไม่รู้ว่าจะสั่งให้ทหารถอยทัพได้อย่างไร องค์จักรพรรดิและฮองเฮาเฉาเชื่อมาตลอดว่า หากร่วมมือกับเซียนเป่ยในตอนนี้จะเป็นโอกาสที่ดีที่สุดในการโจมตีต้าโจว”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น ทุกคนพลันโมโหทันใด

มู่หรงเจี๋ยกล่าวอย่างเย็นชา “อ๋องฉี ในตอนที่ท่านพูดถึงเรื่องนี้ ดูเหมือนว่าท่านกำลังปกปิดเรื่องมากมายจากข้า”

อ๋องฉีรู้ดีว่าตนเป็นฝ่ายผิดจึงกล่าว “ท่านพี่มู่หรง พวกเราค่อยคุยเรื่องนี้หลังจากเดินทางไปถึงแล้วเถิด”