ซูชิงเบิกตากว้างพร้อมกล่าว “ท่านพูดว่าอะไรนะ? พวกท่านไม่แม้แต่จะเชิญพวกเราไปพักที่หอเฉาเหวินรึ?”
หอเฉาเหวินคือสถานที่พักแรมที่ออกแบบเป็นพิเศษ เพื่อรองรับแขกจากต่างแดนโดยเฉพาะ และแน่นอนว่ามีเพียงชนชั้นสูงเท่านั้นที่สามารถเข้าพักได้
อย่างไรก็ตาม ในกลุ่มของพวกเขามีผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์ พระชายา และแม่ทัพอีกสองคน ส่วนโหรวเหยาและเฉินหลิวหลิ่วก็ไม่ได้มาจากครอบครัวสามัญชน ดังนั้นพวกเขาจึงต้องได้พักที่หอเฉาเหวิน
แล้วพวกเขาต้องพักที่ไหนเล่า? บน... พื้นดินงั้นรึ?
อ๋องฉีรีบเดินเข้าไปหาอีกฝ่ายอย่างรวดเร็ว เพราะเกรงว่าต้องทนฟังคำบ่นและน้ำเสียงไม่พอใจอีก
หลังเดินออกจากห้องโถง เขาก็กำชับให้บ่าวรับใช้ดูแลมู่หรงเจี๋ยและๅคนอื่น ๆ ให้ดี ก่อนรีบเข้าไปในพระราชวัง
เซียวท่าถามมู่หรงเจี๋ยด้วยความงุนงง “พวกเราควรทำอย่างไรดีขอรับ?”
มู่หรงเจี๋ยตอบด้วยความโมโห “เจ้าถามข้า แล้วจะให้ข้าถามลาที่ไหนรึ?”
หลิวหลิ่วเอ่ย “พวกเรากลับกันเถอะเจ้าค่ะ ในเมื่อผู้มีอำนาจไม่สนใจชีวิตประชาชน แล้วเหตุใดพวกเราจะต้องใส่ใจด้วย? ปล่อยให้พวกเขาไปเสีย”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...
โอโย่คู่ตัวร้าย...
อ๋องเหลียงน่ะถูกแล้ว ไม่ใช่จักรพรรดิเหลียง...
สามีภรรยาคู่นี้ จะมีช่วงเวลาสงบสุขดีดีบ้างไม่ได้เลยหรือไงกัน สงสารอ่า...