ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 1095

หลังจากพูดคุยกันในห้องของหวงไท่โฮ่วได้สักพัก หวงไท่โฮ่วก็รู้สึกเหนื่อยและต้องการพักผ่อน เขาจึงขอตัวออกมาเดินเล่นอยู่ในสวนหลวงตามลำพัง

เขารู้ดีว่าสงครามในครั้งนี้จะไม่มีวันจบสิ้น

มู่หรงเจี๋ยมาที่เป่ยโม่ ตราบใดที่มีผู้บัญชาการทหารของฝ่ายศัตรูอยู่ในกำมือ เป่ยโม่ก็มีโอกาสสูงที่จะชนะ

แต่หากเกิดเหตุการณ์นี้ขึ้น ประชาชนในพื้นที่ได้รับผลกระทบก็อาจจะตกอยู่ในความสิ้นหวัง

โรคระบาดนับวันยิ่งลุกลาม เราจะรับมือกับสถานการณ์นี้อย่างไร? จักรพรรดิตั้งใจจะสังเวยชีวิตคนนับแสนจริงหรือ?

เขาไพล่มือไว้ด้านหลัง ไม่รู้ว่าตนควรจะทำอย่างไรดี เขาไม่สามารถแก้ปัญหาความยุ่งเหยิงเหล่านี้ได้จริง ๆ

สิ่งที่เขาหวาดกลัวที่สุดคือการทรยศต่อความไว้วางใจของผู้อื่น โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เมื่ออีกฝ่ายเป็นถึงผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์ของราชวงศ์ต้าโจว

เมื่อพวกเขาออกมาจากตำหนักของหวงไท่โฮ่ว ก็เห็นว่าสนมชิงและนางกำนัลของนางมาเข้าเฝ้าหวงไท่โฮ่ว

“สนมชิง!” อ๋องฉีประสานมือคำนับ

สนมชิงพยักหน้าเบา ๆ “ท่านอ๋องก็มาที่นี่เพื่อเข้าเฝ้าหวงไท่โฮ่วเช่นกันหรือ?”

“ใช่แล้ว แต่หวงไท่โฮ่วตรัสว่าพระนางต้องการพักผ่อน ดังนั้นสนมชิงโปรดกลับมาใหม่ในวันอื่นเถิด” อ๋องฉีกล่าว

สนมชิงรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย “ต้องการพักผ่อนอย่างนั้นหรือ? เดิมทีข้าใคร่มาบรรเลงฉินให้นางฟัง หากเป็นเช่นนี้ข้าต้องขอตัวกลับไปก่อน”

“สนมชิง โปรดเดินช้า ๆ!” อ๋องฉีกล่าว

“อ๋องฉี โปรดรอเดี๋ยว เสี่ยวหลิง เจ้าจงกลับเข้าไปที่พระราชวัง แล้วเอาโสมจำนวนหนึ่งมามอบให้กับอ๋องฉี ฝากท่านโปรดนำมันกลับไปให้ไท่เฟยด้วย” สนมชิงสั่ง

“ขอรับ!” อ๋องฉีตอบรับ

สนมชิงเหลือบมองเขา ก่อนจะหันหลังกลับและจากไป

อ่องฉีรออยู่ครู่หนึ่ง กระทั่งเห็นนางกำนัลเสี่ยวหลิงเดินมาหยุดอยู่ข้าง ๆ พร้อมกับกล่องใบหนึ่ง