ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 1122

สงครามในสนามรบหยุดลง แต่ทั้งมู่หรงเจี๋ยและองค์ชายเจิ้นกั๋วต่างก็รู้ว่าแนวรบของพวกเขาได้เปิดปะทะอย่างเป็นทางการแล้ว

นี่คือการต่อสู้ระหว่างฝ่ายสงครามหลักและฝ่ายสันติภาพในเป่ยโม่ เพียงแต่มีองค์ชายเจิ้นกั๋วและมู่หรงเจี๋ยซึ่งเป็นคนนอกเพียงสองคนที่เข้าร่วม

เมื่อองค์ชายเจิ้นกั๋วกลับมา เขากล่าวกับเสนาบดีด้วยความโกรธว่า “เจ้ามู่หรงเจี๋ยคนต่างแคว้นนั่นหยิ่งยโสยิ่งนัก แม้เขาจะอยู่ในดินแดนของเป่ยโม่ก็ยังไม่ยอมพูดจาอย่างเกรงใจ คิดหรือว่าข้าไม่กล้าแตะต้องเขาจริง ๆ หากข้าลงมือ เกรงว่าเขาไม่มีแม้แต่ที่จะฝังศพ”

เสนาบดีฟางนิ่งเงียบ เขารู้ว่าวันนี้มู่หรงเจี๋ยไม่ได้พูดจาหยิ่งผยองแบบไร้มูลเหตุ ในฐานะเสนาบดีแห่งเป่ยโม่ และผู้นำฝ่ายสงครามหลัก เขาได้ดำเนินการตรวจสอบตัวตนของมู่หรงเจี๋ยโดยธรรมชาติ

วิธีการของบุคคลนี้ไม่เน้นความเลวทรามและโหดเหี้ยมเป็นพิเศษ อย่างไรก็ตาม เขากลับมีความสามารถรอบด้านมาก แม้จะเป็นชายชาติทหารผู้มีศิลปะการต่อสู้ แต่ก็เก่งเรื่องการวางกลยุทธ์และการคิดคำนวณต่าง ๆ แผนการของเขาถูกจัดวางได้อย่างไร้ความรั่วไหล

ในระหว่างที่เขาดำรงตำแหน่งผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์ในต้าโจว เขาเคยลงโทษขุนนางที่กระทำการทุจริตอย่างร้ายแรงด้วยวิธีการที่ชาญฉลาด แม้แต่จักรพรรดิแห่งราชวงศ์ต้าโจว ก็ยังไม่มีความแยบยลและความกล้าหาญเช่นนั้น

ในฐานะจักรพรรดิ ความกล้าหาญเป็นสิ่งสำคัญมาก

“ทำไม? หรือเจ้าคิดว่าข้าสมควรถูกคนต่างแคว้นผู้นั้นโจมตี?” องค์ชายเจิ้นกั๋วเหลือบมองเสนาบดีฟางอย่างไม่พอใจ

เสนาบดีฟางวางมือลงบนต้นขาและกล่าวว่า “ฝ่าบาท มู่หรงเจี๋ยผู้นี้เป็นคนที่เราไม่ควรประมาท เป็นการดีที่สุดที่จะจัดการกับเขาอย่างระมัดระวัง”

“เขาอยู่ในเป่ยโม่ของเราเช่นนี้ยังจะทำอะไรได้บ้าง? หากยังปล่อยให้คนนอกเย่อหยิ่งทะเยอทะยานเช่นนี้ต่อไป จะยิ่งทำลายชื่อเสียงของเจ้าเองเสียเปล่า” องค์ชายเจิ้นกั๋วพูดอย่างไม่พอใจ

เสนาบดีฟางส่ายหน้า “มิได้พ่ะย่ะค่ะ องค์ชาย กระหม่อมเพียงอยากเตือนว่าอย่าประมาทผู้อื่นจนเกินไป พระองค์ไม่เห็นสีหน้าของเซี่ยจื่ออันและมู่หรงเจี๋ยเมื่อครู่นี้หรือ? ดูเหมือนว่าพวกเขาจะมั่นใจเกี่ยวกับโรคระบาดนี้เป็นอย่างยิ่ง หากพวกเขาสามารถรักษาโรคระบาดได้จริง เขาก็จะกลายเป็นผู้มีพระคุณของเป่ยโม่เช่นกัน อย่าลืมเสียว่าตระกูลของท่านแม่ทัพฉินโจวต่างก็ทุกข์ทรมานเพราะโรคระบาดนี้ หากมู่หรงเจี๋ยและพระชายาของเขาช่วยครอบครัวของแม่ทัพฉินโจวไว้ได้ บางทีพรรคพวกของแม่ทัพฉินโจวก็อาจจะ…”

องค์ชายเจิ้นกั๋วหรี่ตาลง นี่เป็นเรื่องที่น่ากังวล

ฉินโจวเป็นผู้ที่ให้ความสำคัญกับครอบครัวของนางมาก หากเซี่ยจื่ออันพัฒนาตำรับยาและรักษาสมาชิกในครอบครัวของนางได้จริง นางก็อาจเกิดความเห็นอกเห็นใจต่ออีกฝ่าย