ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 1153

“ท่านจะทำอะไรหรือ?” โหรวเหยารู้สึกกลัวอีกฝ่าย

“หลิงลี่!” จื่ออันเดินเข้าไปหาหลิงลี่ พลางกล่าวด้วยความเคร่งเครียด “ข้ารู้ว่าอ๋องเยี่ยมีอำนาจที่นี่ ส่วนเจ้าก็สามารถรวบรวมกำลังคนได้ โปรดป่าวประกาศถึงความร้ายแรงของโรคระบาดตามที่ข้าบอกไปและเผยแพร่ใบสั่งยาฉบับนี้ แล้วใช้ชื่อเสียงของข้าบอกว่าใบสั่งยานี้สามารถรักษากาฬโรคได้ หากใครไม่เชื่อ ก็ให้เดินทางมาที่หมู่บ้านเพื่อพบข้า จากนั้นกระจายข่าวเรื่องเสบียงอาหารและเงินเบี้ยเลี้ยงของทหารเป่ยโม่ออกไป ไกลเท่าไรก็ยิ่งดี และอย่าลืมส่งจดหมายไปให้ท่านอ๋อง ว่าให้เขาสั่งเซียวเซียวเดินทัพเข้าประชิดชายแดนเป่ยโม่อีกยี่สิบลี้”

หลิงลี่และโหรวเหยาต่างตกตะลึง ก่อนที่โหรวเหยาจะกล่าว “แต่ถ้าเกิดเหตุการณ์เช่นนั้นจริง ๆ พวกเราจะตกอยู่ในอันตรายนะ”

“ข้าขอเดิมพันด้วยชีวิตของเขา!” สายตาของจื่ออันอัดแน่นไปด้วยความชั่วร้าย “แม่กองทัพศัตรูจะเคลื่อนทัพมากดดันที่แนวชายแดน แต่เขาก็ไม่กล้าเคลื่อนไหวหรอก เพราะไม่มีเงินเพียงพอที่จะซื้อเสบียงอาหารและจ่ายเงินเบี้ยเลี้ยง ต่อให้ข่าวแพร่กระจายออกไป เขาก็ไม่กล้าฆ่าข้าหรอก เพราะข้ามีใบสั่งยาอยู่ในมือ อีกอย่างข้าอยากรู้ว่าองค์ชายเจิ้นกั๋วมีจุดประสงค์อะไรถึงส่งหมอไร้ฝีมือพวกนี้มาให้ข้า? ทั้งยังลอบติดต่อซูมู่และบิดเบือนความตั้งใจและจุดประสงค์ของข้า? เรื่องนี้ขึ้นอยู่กับว่าข้าจะสามารถคิดค้นยารักษาโรคได้หรือไม่ หากข้าปรุงยาสำเร็จเมื่อไร พวกเขาก็จะแอบอ้างและเขี่ยข้าทิ้ง ดังนั้นมันจึงดีกว่า ถ้าข้าจะเปิดเผยส่วนผสมยาด้วยตนเอง”

“จื่ออัน ท่านหุนหันพลันแล่นเกินไปแล้ว หากคิดค้นสูตรยาไม่สำเร็จเล่า ชื่อเสียงของท่านก็จะถูกทำลายจนป่นปี้ และพวกเป่ยโม่ก็จะไม่มีวันปล่อยท่านไปอย่างแน่นอน” โหรวเหยากล่าวด้วยความกังวล

จื่ออันตอบ “เพราะอย่างนี้ ข้าถึงบอกว่าข้ากำลังเดิมพันด้วยชีวิตของข้ากับเขา!”

นางสูดหายใจเข้าลึกพลางกล่าวเสริม “ยิ่งไปกว่านั้น เมื่อข่าวนี้แพร่กระจายออกไป อ๋องเจ็ดก็จะได้ดำเนินงานราบรื่นขึ้น ตราบใดที่เราและพรรคจู่เหอร่วมมือกัน ก็จะมีข้อได้เปรียบมากกว่าอีกฝ่าย ไม่ว่าองค์จักรพรรดิจะมีอำนาจล้นฟ้าเพียงใด แต่เขาก็ต้องเกรงกลัวความโกรธแค้นของประชาชนและพรรคจู่เหออยู่ดี”

“แต่มันจะเป็นอย่างไร หากท่านไม่สามารถค้นพบว่าจินเย่าฉือคืออะไร?” หลิงลี่ถามคำถามที่สำคัญอย่ายิ่ง ตอนนี้สิ่งที่ยากลำบากสำหรับพวกนาง คือการที่ไม่รู้ว่าจินเย่าฉือคืออะไร

“ไม่ว่าอย่างไรข้าก็ไม่สนใจอะไรทั้งนั้น พวกเรามาสร้างความวุ่นวายกันเถอะ เขาต้องการกำลังทหารเจ็ดหมื่นนายไปทำอะไรกันแน่? พวกเราต่างรู้ดีว่าเขาไม่ต้องการส่งเสบียงและเบี้ยเลี้ยงไปยังพื้นที่ภัยพิบัติ และเขายังไม่ต้องการให้โรคระบาดหายไปอีกด้วย ดังนั้นจึงเลือกที่จะให้ทหารเจ็ดหมื่นนายอารักขาอยู่ที่เมืองหลวง เพื่อป้องกันจลาจล เขาต้องการเสียสละชีวิตประชาชน และปกป้องทหารที่ประจำการแนวชายแดน ดังนั้นข้าจึงอยากให้เซียวเซียวเคลื่อนทัพเข้าประชิดเป่ยโม่อีกยี่สิบลี้เพื่อข่มขู่เขา”

หลิงลี่เงียบไปครู่ใหญ่ ก่อนเงยหน้าขึ้นแล้วกล่าวอย่างหนักแน่น “เอาล่ะ พวกเรามาสั่งสอนเขาให้เข็ดหลาบกันเถอะ”