ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 1161

อย่างไรก็ตาม การจัดหาเสบียงอาหารสำหรับพื้นที่ภัยพิบัติยังไม่เพียงพอ และยังขาดแคลนเสื้อผ้าอาภรณ์ นอกจากนี้หลังจากที่พระชายาผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์มาถึงเป่ยโม่ ก็ยังไม่ได้รับใบสั่งยาแม้แต่ฉบับเดียว ดังนั้นความอดทนของประชาชนจึงค่อย ๆ หมดลง แต่ความโกรธและความขุ่นเคืองกลับยิ่งมากขึ้น

ทันทีที่ข่าวลือแพร่สะพัด ก็เป็นเสมือนเป็นการขว้างเปลวไฟใส่ ‘ระเบิด’ หนึ่งหมื่นตุน ทำให้มันระเบิดออกอย่างรวดเร็ว

ผู้ประสบภัยนับไม่ถ้วนหลั่งไหลเข้าสู่เมืองหลวงอย่างรวดเร็ว

หลังจากที่ฉินโจวลงจากภูเขา นางก็พบว่าองค์จักรพรรดิทำอะไรกับทหารม้า และทหารเจ็ดหมื่นนายที่ประจำการที่เมืองหลวง ซึ่งเขาออกคำสั่งให้ทหารเหล่านั้นขับไล่เหล่าผู้ประสบภัยออกไป

นางเห็นด้วยตาตนเองว่าทหารใต้บังคับบัญชาของนางสร้างกำแพงมนุษย์อันแน่นหนา เมื่อผู้ประสภัยเดินทางเข้ามา พวกเขาก็จะโบกหอกเพื่อขับไล่คนเหล่านั้นออกไป

ผู้ประสบภัยมากกว่าสิบรายได้รับบาดเจ็บจากหอก

ทหารเหล่านั้นอยู่ใต้บังคับบัญชาของนาง แม้ว่าตอนนี้พวกเขาจะไม่ได้ฆ่าผู้ใด แต่เมื่อสถานการณ์รุนแรงขึ้นจะต้องมีการฆ่าแกงกันอย่างแน่นอน

ฉินโจวโกรธจัดจึงขี่ม้าเข้าไปขวางเอาไว้ “หยุด หยุดเดี๋ยวนี้!”

อย่างไรก็ตาม นางจะสามารถควบคุมสถานการณ์วุ่นวายเพียงลำพังได้อย่างไร? แม้ว่าจะขี่ม้า แต่นางก็ถูกคลื่นมวลชนกลืนหายไปอย่างรวดเร็ว กลุ่มผู้ประสบภัยพุ่งทะยานเข้าไป ในขณะที่เหล่าทหารปัดป้องอย่างรวดเร็ว ไม่มีผู้ใดได้ยินเสียงของนางเลย

ฉินโจวไม่คาดคิดว่าหลังจากที่นางพักอยู่ที่หมู่บ้านมู่ไจ้ สถานการณ์จลาจลจะยุ่งเหยิงจนควบคุมไม่ไหว

นางรู้สึกวิตกกังวลอย่างมาก เมื่อเห็นทหารของตนทำร้ายประชาชน ขณะเดียวกันหัวของนางก็พลันรู้สึกราวกับถูกไฟแผดเผา

“ท่านแม่ทัพ โปรดกลับไปที่พระราชวังก่อนเถิด แม่ทัพเฒ่าอยากให้ท่านเข้าไปในพระราชวังพร้อมกับเขาขอรับ” ทหารกล่าว

“องค์ชายเจิ้นกั๋วอยู่ที่ใด?” ฉินโจวหันกลับไปถามเสียงดัง

“องค์ชายเจิ้นกั๋วทรงประชวรตั้งแต่เมื่อวานแล้วขอรับ” ทหารตอบ

นางโมโหอย่างมาก จึงพุ่งทะยานไปหาอีกฝ่าย พร้อมชักดาบออกมา แล้วชี้ไปที่คนตรงหน้า “เป็นเจ้าใช่หรือไม่?”

มู่หรงเจี๋ยยื่นมือออกไปแตะปลายดาบของนาง ก่อนผลักมันไปด้านข้างเบา ๆ ดาบของนางค้างอยู่กลางอากาศอยู่ห่างออกไปจากเขาเล็กน้อย

มู่หรงเจี๋ยกล่าวคำเบา “ข้ารึ? ข้าทำอะไร?”

ฉินโจวกล่าวด้วยความโมโห “เจ้าเป็นคนแพร่ข่าวลือ และจงใจสร้างปัญหาให้เป่ยโม่ของเรา เพื่อที่จะได้บุกโจมตีครั้งใหญ่ใช่หรือไม่?”

“ข่าวลือ? มีประโยคไหนคือข่าวลือรึ? โรคระบาดรุนแรงเพียงใด? หรือจะเป็นจักรพรรดิเป่ยโม่ไม่สนใจความเป็นตายของประชาชน โดยไม่ให้ความร่วมมือในการบรรเทาภัยพิบัติ? เจ้านำทหารหนึ่งหมื่นนายกลับมาที่นี่เอง แต่มีกี่นายที่ถูกส่งไปช่วยบรรเทาภัยพิบัติ?”

“เจ้า...” ฉินโจวไม่อาจเถียงได้ เพราะในตอนแรกนางไม่เชื่อว่าโรคระบาดจะร้ายแรงเพียงนี้ อย่างไรก็ตาม หลังจากเดินทางไปยังพื้นที่โรคระบาด นางก็ได้รู้ว่าโรคระบาดไม่น่ากลัวไปกว่าข่าวลือที่กำลังแพร่สะพัด หรือการกล่าวเกินจริงขององค์จักรพรรดิ

“ฉินโจว เจ้าละเมิดสนธิสัญญา หลอกลวงข้าด้วยการล่อลวงให้ข้าและพระชายามาที่เป่ยโม่ ข้าจะชำระหนี้แค้นกับเจ้าอย่างช้า ๆ!” มู่หรงเจี๋ยกล่าวอย่างเย็นชา