ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 118

จื่ออานคิดอยู่ครู่นึงแล้วกล่าว "อย่างนี้ดีหรือไม่ ข้าจะไปหาผู้สำเร็จราชการแทนองค์จักรพรรดิ ดูว่าเขาจะช่วยเหลืออะไรได้บ้าง"

หยวนซื่อกล่าวอย่างแผ่วเบา "ลำบากเจ้าแล้ว หลินหลินก่อนหน้านี้ก็ดีกับจื่ออานมาโดยตลอด ข้าไม่อาจมองดูเขาล่องลอยอยู่ในวังเพียงลำพังโดยที่ไม่ช่วยอะไรเลยได้”

“เป็นเพราะข้าเขาถึงได้ตาย..." เสียงของจื่ออานสะอื้นเล็กน้อย พูดไม่ออก หันหลังแล้วกล่าว "ข้าเปลี่ยนชุดแล้วจะไปเลย"

แม่นมหยางก็อยากจะติดตามนางไปด้วย แต่ว่าจื่ออานกลับบอกนางว่า"ต่อจากนี้ไปเมื่อข้าออกไปข้างนอก ให้แม่นมช่วยดูแลท่านแม่กับเสี่ยวซุนด้วย เพื่อที่ข้าจะได้ไม่ต้องคอยพะวงว่าจะเกิดเรื่องร้าย ๆ กับพวกเขาขึ้นที่จวน"

"เพียงแต่ว่าตอนฟ้าก็มืดแล้ว ท่านไปจวนอ๋องคนเดียว แบบนี้..." ความหมายของแม่นมหยางก็คือกลัวคนจะนินทา โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ในตอนนี้น้ำสกปรกที่สาดมาบนตัวนางมีเยอะมากเกินพออยู่แล้วด้วย"

แม้ว่าแม่นมหยางจะไม่ได้พูดออกมา แต่ว่าจื่ออานกลับเข้าใจสิ่งที่นางเป็นกังวล และกล่าว "แม่นมไม่จำเป็นต้องกังวลเรื่องของข้าเลย ข้าไม่มีอะไรต้องให้เสียอีกแล้ว"

แม่นมหยางพยักหน้า "มันก็จริงเช่นที่ท่านกล่าวมา งั้นก็ไปเถิด"

จื่ออานออกจากประตูไปยามค่ำ โดยจะใช้รถม้าของจวน

คนขับรถม้ารู้ดีว่าจื่ออานไม่เป็นที่โปรดปรานของคนในจวน ดังนั้นจึงไม่เต็มใจจะส่งนางออกไปข้างนอกในยามค่ำคืนเช่นนี้ อีกอย่างนางก็ไม่ได้พาบ่าวรับใช้ไปด้วย

จื่ออานก็ไม่ได้ขอร้องเขา นางจูงม้าออกมาจากคอก เบี่ยงตัวขึ้นนั่งบนหลังม้า และควบม้าออกไป

คนขับรถม้ามองนางอย่างประหลาดใจ คุณหนูใหญ่ขี่ม้าเป็นตั้งแต่เมื่อไหร่? เขาเห็นท่วงท่าการขึ้นหลังม้าของนาง ดูแล้วจะเชี่ยวชาญยิ่ง

จื่ออานมาถึงจวนของผู้สำเร็จราชการแทนองค์จักรพรรดิ ขอเข้าพบมู่หรงเจี๋ย แต่คนที่อยู่ในจวนกลับบอกนางว่า มู่หรงเจี๋ยออกไปข้างนอกจนถึงวันนี้ยังไม่ได้กลับมาเลย

จื่ออานแอบแปลกใจ เขาออกไปข้างนอกตั้งแต่เมื่อวานนี้ตอนกลางคืน จนถึงค่ำของวันนี้ยังไม่กลับมาอีกเหรอ?