ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 130

จื่ออานค้นพบว่าผงโสมที่อยู่บนนิ้วมือของเขา ทำให้เธอมีความรู้สึกเหมือนภาพลวงตา เขาใช้นิ้วมือบดโสมให้เป็นผง

หลังจากที่เทผงโสมผสมกับน้ำแล้ว จากนั้นให้ดื่มลงไป

หลังจากเสร็จสิ้นขั้นตอนสุดท้ายนี้แล้ว จื่ออานก็มองไปที่ทุกคน “ข้าได้ทำทุกอย่างเท่าที่ทำได้แล้ว ตอนนี้ที่เหลือก็ขึ้นอยู่กับจิตใจของเขาเอง”

คำพูดนี้ทำให้ทุกคนหวาดหวั่น

หมอจากสำนักฮุ้ยหมินก้าวไปข้างหน้าจับชีพจร หลังจากเสร็จสิ้น เขาก็ถอนหายใจอย่างหนัก “สถานการณ์ยังไม่ดี สัญญาณชีพจรเริ่มอ่อนลงเรื่อย ๆ แล้ว”

เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านี้ มู่หรงจ้วงจ้วงแอบหันไปเช็ดน้ำตา

องค์ชายอานและเซียวท่ามีหน้าตาที่ดูวิตก ซูชิงกระทืบเท้าด้วยความโกรธ และพูดอย่างดุเดือดว่า “ถ้าท่านอ๋องเป็นอะไรไป ข้าซูชิงจะต่อสู้ให้ถึงชีวิต และข้าก็จะทำให้คนปลิ้นปล้อนกลับกลอกนี้ตาย”

เซียวท่ากล่าวอย่างเคร่งขรึมว่า “ซูชิง ได้โปรดสงบลงก่อนเถิด”

ซูชิงพูดอย่างโกรธเคืองว่า “ไม่มีทางที่จะสงบลงได้หรอก นี่มันเป็นเกมตั้งแต่ต้นจนจบ ทำไมพวกเราถึงยังมองไม่ออกกันอีก มันคงจะดูโง่มากเลยสินะ?”

องค์ชายอานพูดอย่างเฉยเมยว่า “พูดตอนนี้มันก็ไม่มีประโยชน์แล้ว เจ้าควรออกไปสงบอารมณ์ก่อน เพื่อไม่ให้กระทบกระเทือนกับทุกคน”

ซูชิงเหลือบมองมู่หรงเจี๋ยที่อยู่บนเตียงด้วยสีหน้าเศร้าใจ หันหลังกลับและเดินออกไป

จื่ออานเขียนใบสั่งยาและส่งให้หมอ “เอาใบสั่งยานี้ไปให้เจ้าพนักงานร้านขายยาสมุนไพรจีน”

หมอมองดูอยู่ครู่หนึ่งก็พบว่ามียาบางชนิด เช่น ฮวงเหลียน ฮยูซิงช่าว เปลือกของดอกโบตั๋นเป็นต้น ยาเหล่านี้ แทบจะไม่ได้รักษาบาดแผลใด แม้แต่ซานชีก็ไม่สอดคล้องกัน เขาอดไม่ได้ที่จะถามว่า “ใบสั่งยานี้ถูกต้องใช่หรือไม่? ไม่ว่าอย่างไรก็ตามมันจำเป็นต้องใช้ซานชีใช่ไหม?”

“ซานชีนอกจากจะกินแล้ว ซานชีไม่ทำให้ทรมาน แค่บดให้เป็นผงแล้วกินเข้าไป ยาในใบสั่งยานี้มีฤทธิ์ต้านแบคทีเรียและต้านการอักเสบ สิ่งที่เราต้องทำได้ในตอนนี้คือป้องกันการติดเชื้อที่บาดแผล ไม่ทำให้เกิดไข้สูง และภาวะติดเชื้อ”

“ห๊ะ?” หมอยอมรับทฤษฎีนี้ไม่ได้ แม้ว่ายาเหล่านี้จะสามารถเพิ่มการบาดเจ็บจากภายนอกได้ แต่ก็ไม่ควรเป็นปัจจัยหลัก

“ไปเถอะ” จื่ออานพูดอย่างเหนื่อยหน่าย