ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 147

กุ้ยไท่เฟย ยึดมั่นตามแนวคิดนี้มาโดยตลอด แล้วเดินออกไปอย่างรวดเร็ว

ครู่ต่อมา เมื่อนางกลับมา ในดวงตาก็มีประกายของความโหดร้ายเล็กน้อย

ข่าวที่มู่หรงเจี๋ยใกล้จะเสียชีวิตก็แพร่กระจายออกไปอย่างรวดเร็ว และถึงแม้ว่าอ๋องอันต้องการปิดข่าวนี้ แต่ก็ไม่อาจปิดบังได้

เพราะว่ากุ้ยไท่เฟยไม่ให้ความร่วมมือ หลังจากที่หมอหลวงบอกว่าหมดหนทางรักษาแล้ว นางจึงให้นักพรตมาร่ายคาถาอย่างเอิกเกริก

เซียวท่ายังตรวจพบที่มาที่ไปของนักพรตผู้นั้น และได้สั่งให้คนไปแจ้งอ๋องอันให้ออกมาพบ เพราะภายใต้คำสั่งอันเข้มงวดของกุ้ยไท่เฟย เขาไม่อาจเหยียบย่างเข้าไปในจวนอ๋องได้เลยสักก้าว

อ๋องอันออกจากจวนผู้สำเร็จราชการแทนองค์จักรพรรดิ และเซียวท่าก็รออยู่บนรถม้าตรงตรงปากซอย

เขาขึ้นไปบนรถม้า แล้วดึงม่านลง เซียวท่าก็รีบกล่าว "ตรวจสอบแน่ชัดแล้วว่า เจ้าหมอดูลวงโลกนั่นมีชื่อว่าเถาเต๋อ เป็นนักพรตอาวุโสของอารามฝูเต๋อ เขาเริ่มติดต่อกับกุ้ยไท่เฟยก่อนที่ท่านอ๋องจะเป็นผู้ดูแลประเทศ พอฝ่าบาททรงประชวรหนัก กุ้ยไท่เฟยก็ได้ไปที่อารามฝูเต๋ออยู่สองสามครั้ง มีข่าวแพร่งพรายออกมาว่ากุ้ยไท่เฟยต้องให้เถาเต๋อร่ายคาถา เพื่อทำให้อาการประชวรของฝ่าบาทหนักขึ้น และเพื่อให้ท่านอ๋องโชคดี ทำให้ท่านอ๋องมีอนาคตที่สดใส เถาเต๋อผู้นั้นได้เตรียมการวางค่ายกล เจ็ดวันเจ็ดคืน เป็นไปตามคาด หลังจากนั้นไม่กี่วัน อาการประชวรของฝ่าบาทก็หนักขึ้น เขาจึงแต่งตั้งให้ท่านอ๋องเป็นผู้ดูแลประเทศ กุ้ยไท่เฟยก็เลยเชื่อเถาเต๋ออย่างสนิทใจ ตอนเกิดเรื่องขึ้นกับท่านอ๋อง เถาเต๋อก็มาเป็นแขกที่จวนพอดิบพอดี เพราะกุ้ยไท่เฟยเชิญเขามาพูดคุยที่จวน"

อ๋องอันประหลาดใจมาก หากนี่เป็นเรื่องจริง งั้นกุ้ยไท่เฟยก็ใช้คาถาสาปแช่งฝ่าบาทน่ะสิ? มีโทษสูงสุดถึงประหารชีวิตเลยนะ

อ๋องอันนึกถึงท่าทีของกุ้ยไท่เฟยที่มีต่อหวงไท่โฮ่ว ดูเหมือนว่าในใจนางหวังให้อาเจี๋ยยึดอำนาจมานานแล้ว แต่อาเจี๋ยไม่รู้เรื่องอะไรเลย

ถ้าหากเดาไม่ผิด นอกจากร่ายคาถาสาปแช่ง นางจะต้องวางแผนการจัดการเรื่องอื่น ๆ อีก

"คนผู้นี้มักจะติดต่อกับผู้ใดบ้าง?" อ๋องอันกล่าวถาม

"ไม่เคยติดต่อกับองค์รัชทายาท แต่ว่ามีคนเห็นคุณชายเหลียงฉีบุตรชายคนโตของเหลียงไท่ฟู่ไปที่อารามฝูเต๋ออยู่ครั้งนึง

อ๋องอันส่ายหัวแล้วกล่าว “ข้าคิดว่าเถาเต๋อผู้นี้น่าจะเป็นคนของเหลียงไท่ฟู่ ไม่มีเรื่องบังเอิญขนาดนั้น ที่เขาจะไปเป็นแขกที่จวนพอดิบพอดี ยังมีอีก เหตุใดภรรยาของหนี่หรงจึงไปหากุ้ยไท่เฟยที่จวนอ๋องอย่างกะทันหัน นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่หนี่หรงออกทำภารกิจ บางครั้งก็ไปเป็นเดือน ๆไม่ได้กลับมา ก็ไม่เห็นว่านางจะไปตามหา ที่บังเอิญกว่านั้นคืออีเจิ้งฟูเหรินจากสำนักฮุ่ยหมินก็อยู่ที่จวนนั่นพอดี เรื่องบังเอิญเรื่องนึงก็คือเรื่องบังเอิญ เรื่องบังเอิญสองเรื่องก็มีความเป็นไปได้ แต่ถ้ามีเรื่องบังเอิญมากมายมาอยู่รวมกันแบบนี้ มันก็คงไม่ใช่เรื่องบังเอิญแล้ว แต่ว่ามีคนจงใจสร้างมันขึ้นมา”