ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 165

หวงไท่โฮ่วรับสารจากนกพิราบที่มาจากภูเขาฮานซาน และถือไว้ในมืออย่างแน่วแน่ และค่อย ๆ แสดงรอยยิ้มบนใบหน้า

ซุนกงกงถามว่า “ไท่โฮ่ว เป็นอย่างไรบ้างพ่ะย่ะค่ะ? มีแผนที่ดีหรือไม่พ่ะย่ะค่ะ?”

หวงไท่โฮ่วยิ้ม และตรัสว่า “มี ข้ามีแผนการที่ดีแล้ว ยังคงเป็นแผนของคนชราที่จะป้องกันไม่ให้เซี่ยหว่านเอ๋ออภิเษกกับองค์รัชทายาท และปล่อยให้มหาเสนาบดีเซี่ยพึ่งพาพระสนมเหมย จากนั้นมหาเสนาบดีเซี่ยไม่สามารถสร้างพันธมิตรกับไท่ฟู่ได้ ทั้งสองจะต้องเผชิญหน้ากัน ซึ่งเป็นแผนการที่เยี่ยมมาก อย่างที่เจ้าวิเคราะห์ก่อนหน้านี้ ไม่น่าแปลกใจเลยที่นางถึงทิ้งเจ้าไว้ข้างกายข้า”

ซุนกงกงยิ้ม “ตอนนี้ไท่โฮ่วเป็นเจ้านายของบ่าว”

"ที่นี่พูดเพียงว่าวิธีแก้ปัญหาในอนาคตตอนนี้คืออะไร? ขุนนางในราชสํานักบีบคั้นให้เศร้าโศกเช่นนี้ เจ้าแปดจะกลับเมืองหลวงอีกครั้ง ปัญหานี้จะแก้ได้อย่างไร ”

“เพียงแต่ว่า” หวงไท่โฮ่วตอบอย่างกังวลใจ "ที่นี่พูดเพียงว่าวิธีแก้ปัญหาในอนาคตตอนนี้คืออะไร? ขุนนางในราชสํานักบีบคั้นให้เศร้าโศกเช่นนี้ อ๋องแปดจะกลับเมืองหลวงอีกครั้ง ปัญหานี้จะแก้ได้อย่างไร?

นางอ่านคำตอบในจดหมายอย่างระมัดระวังอีกครั้ง และตรวจดูให้แน่ใจว่าไม่ได้พูดถึงเรื่องนั้น

ซุนกงกงตรัสด้วยคำปลอบโยน “ในเมื่อนายท่านไม่ได้พูด เช่นนั้นก็ไม่ต้องมีอะไรให้กังวลพ่ะย่ะค่ะ”

“เจ้าหมายถึง?” หวงไท่โฮ่วเงยหน้าขึ้นมองอย่างสงสัย

“เซี่ยจื่ออานคือกุญแจสำคัญ” ซุนกงกงยิ้ม

หวงไท่โฮ่วตั้งใจฟังคำตอบ ซึ่งชื่อเซี่ยจื่ออานถูกกล่าวถึงสามครั้ง และดูเหมือนว่าเซี่ยจื่ออานก็อยู่ในสายตาของคนชราเช่นกัน

"ข้าควรทําอย่างไรดี?” หวงไท่โฮ่วตรัสถาม

ซุนกงกงบอกหวงไท่โฮ่วให้นั่งลง แล้วเอ่ยว่า “ท่านไม่ต้องทำอะไรเลย ทุกวันท่านเพียงแสร้งทำเป็นป่วย ไม่ว่าใครก็ไม่ให้พบ แม้ฮองเฮาจะมา พวกเขาจะถูกขัดขวางไม่ให้เข้ามา พวกเขาชอบที่จะคุกเข่า ดังนั้นในตอนนี้ก็ให้พวกเขาคุกเข่าอยู่ข้างนอกต่อไป ถ้าเหนื่อยกับการคุกเข่า ก็กลับไปเอง”