ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 165

หวงไท่โฮ่วรับสารจากนกพิราบที่มาจากภูเขาฮานซาน และถือไว้ในมืออย่างแน่วแน่ และค่อย ๆ แสดงรอยยิ้มบนใบหน้า

ซุนกงกงถามว่า “ไท่โฮ่ว เป็นอย่างไรบ้างพ่ะย่ะค่ะ? มีแผนที่ดีหรือไม่พ่ะย่ะค่ะ?”

หวงไท่โฮ่วยิ้ม และตรัสว่า “มี ข้ามีแผนการที่ดีแล้ว ยังคงเป็นแผนของคนชราที่จะป้องกันไม่ให้เซี่ยหว่านเอ๋ออภิเษกกับองค์รัชทายาท และปล่อยให้มหาเสนาบดีเซี่ยพึ่งพาพระสนมเหมย จากนั้นมหาเสนาบดีเซี่ยไม่สามารถสร้างพันธมิตรกับไท่ฟู่ได้ ทั้งสองจะต้องเผชิญหน้ากัน ซึ่งเป็นแผนการที่เยี่ยมมาก อย่างที่เจ้าวิเคราะห์ก่อนหน้านี้ ไม่น่าแปลกใจเลยที่นางถึงทิ้งเจ้าไว้ข้างกายข้า”

ซุนกงกงยิ้ม “ตอนนี้ไท่โฮ่วเป็นเจ้านายของบ่าว”

"ที่นี่พูดเพียงว่าวิธีแก้ปัญหาในอนาคตตอนนี้คืออะไร? ขุนนางในราชสํานักบีบคั้นให้เศร้าโศกเช่นนี้ เจ้าแปดจะกลับเมืองหลวงอีกครั้ง ปัญหานี้จะแก้ได้อย่างไร ”

“เพียงแต่ว่า” หวงไท่โฮ่วตอบอย่างกังวลใจ "ที่นี่พูดเพียงว่าวิธีแก้ปัญหาในอนาคตตอนนี้คืออะไร? ขุนนางในราชสํานักบีบคั้นให้เศร้าโศกเช่นนี้ อ๋องแปดจะกลับเมืองหลวงอีกครั้ง ปัญหานี้จะแก้ได้อย่างไร?

นางอ่านคำตอบในจดหมายอย่างระมัดระวังอีกครั้ง และตรวจดูให้แน่ใจว่าไม่ได้พูดถึงเรื่องนั้น

ซุนกงกงตรัสด้วยคำปลอบโยน “ในเมื่อนายท่านไม่ได้พูด เช่นนั้นก็ไม่ต้องมีอะไรให้กังวลพ่ะย่ะค่ะ”

“เจ้าหมายถึง?” หวงไท่โฮ่วเงยหน้าขึ้นมองอย่างสงสัย

“เซี่ยจื่ออานคือกุญแจสำคัญ” ซุนกงกงยิ้ม

หวงไท่โฮ่วตั้งใจฟังคำตอบ ซึ่งชื่อเซี่ยจื่ออานถูกกล่าวถึงสามครั้ง และดูเหมือนว่าเซี่ยจื่ออานก็อยู่ในสายตาของคนชราเช่นกัน

"ข้าควรทําอย่างไรดี?” หวงไท่โฮ่วตรัสถาม

ซุนกงกงบอกหวงไท่โฮ่วให้นั่งลง แล้วเอ่ยว่า “ท่านไม่ต้องทำอะไรเลย ทุกวันท่านเพียงแสร้งทำเป็นป่วย ไม่ว่าใครก็ไม่ให้พบ แม้ฮองเฮาจะมา พวกเขาจะถูกขัดขวางไม่ให้เข้ามา พวกเขาชอบที่จะคุกเข่า ดังนั้นในตอนนี้ก็ให้พวกเขาคุกเข่าอยู่ข้างนอกต่อไป ถ้าเหนื่อยกับการคุกเข่า ก็กลับไปเอง”

“แต่…”

“ไม่มีแต่พ่ะย่ะค่ะ นายท่านเก่าจะต้องอธิบายให้ชัดเจนในจดหมายอย่างแน่นอน ถ้านางไม่ได้พูด ก็ไม่ต้องสนใจทุกอย่าง"

หวงไท่โฮ่วพยักหน้า มองไปที่จดหมายและอ่านสามคํา “เซี่ยจื่ออาน?”

นางเงยหน้าขึ้น มองไปที่ซุนกงกง “เซี่ยจื่ออันนี่ มีความสามารถขนาดนั้นเชียวหรือ? จะเป็นคนยับยั้งจวนมหาเสนาบดีหรือไม่? ”

“นายท่านพูดเช่นนี้ ย่อมมีเหตุผลของนาง" ซุนกงกงกล่าวอย่างหนักแน่น

หวงไท่โฮ่วส่งเสียงพึมพำ “หากเป็นแบบนั้น ข้าไม่ต้องสนใจมากนัก"

นอกตําหนักมีขุนนางสามสิบกว่าคนยังคุกเข่าอยู่ข้างนอก พระอาทิตย์แรงมาก มีแดดแรงจนทำให้ผู้คนเวียนหัว

แม่ทัพยังดีกว่า ขุนนางบัณฑิตเหล่านั้นทนไม่ได้ เหงื่อเปียกโชกผ่านชุดขุนนาง ร่างกายเหนียวเหนอะหนะและร้อนรุ่ม มีหลายคนที่สั่นคลอนจนแทบจะล้มลง

ไท่ฟู่แอบประหลาดใจที่จู่ ๆ หวงไท่โฮ่วก็นิ่งเงียบ?

ในเวลาเดียวกัน ความเคลื่อนไหวของจวนมหาเสนาบดีก็ทําให้ผู้คนประหลาดใจ ฮูหยินผู้เฒ่าได้ออกคําสั่งอย่างเข้มงวด ทุกคนต้องตรวจสอบอย่างเข้มงวด หากเป็นคนนอกจวน หลังจากตรวจสอบแล้วจึงจะสามารถเข้าจวนได้

แน่นอน คนที่รู้วิธีสามารถเห็นได้ว่าเหล่าฟูเหรินต้องคอยระวังไม่ให้คนในวังเข้ามาแทรกซึม

เซี่ยหวายจุนเป็นมหาเสนาบดีของราชวงศ์ และมีอำนาจที่ล้นหลาม แม้ว่าก่อนหน้านี้เขาจะถูกกดขี่โดยผู้สำเร็จราชการ และสูญเสียอำนาจของเขาชั่วคราว แต่ตอนนี้ผู้สำเร็จราชการแทนองค์จักรพรรดิสิ้นพระชนม์แล้ว และอำนาจการฟื้นคืนของมหาเสนาบดีก็อยู่ใกล้แค่เอื้อม

ตอนนี้มีผู้คนจํานวนไม่น้อยมาขอความช่วยเหลือ พระสนมมากมายมีผู้สืบทอดตระกูล ต่างก็หวังให้โอรสของตนได้รับการสนับสนุน แม้ว่าจะปกครองบ้านเมืองไม่ได้ แต่หากสามารถแย่งชิงตําแหน่งอัครเสนาบดีได้ และอดทนได้อีกไม่กี่ปี อํานาจก็ขยายใหญ่ขึ้น ก็จะสามารถต่อกรกับองค์รัชทายาทได้