ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 176

มู่หรงเจี๋ยพูดอย่างเฉยเมย "ตัวข้าต้องมีกลิ่นสุราติดอยู่ทุกวัน”

เมื่อสักครู่ที่ได้ยินเสียงเซียวท่ากับจื่ออานพูดคุยกัน และทั้งสองคนก็เทสุราจากชามออกทันทีและซ่อนชามไว้ที่ด้านหลังกระถางดอกไม้ จากนั้นก็จึงหยิบชามที่เซียวท่าใช้เพื่อรักษาบาดแผลขึ้นมา เพื่อปกปิดกลิ่นสุรา?

เซียวท่าเดินตามเข้ามา มองดูทั้งสองคนด้วยความอิจฉา เขาหยิบถั่วลิสงขึ้นมากิน ถั่วลิสงทอดข้ามคืนยังคงกรอบอยู่ไม่เปลี่ยน เขาเคี้ยวดัง กรอบ ๆ ๆ

เขานั่งลงและมองดูที่ไหสุรา หนอนสุรากระตุ้นรุนแรงมาก รู้สึกคันยุกยิกยุกยิก แล้วเขาก็ผุดแผนใหม่ขึ้นมา "ไหใบนี้เป็นอุปสรรคในเรือนจริง ๆ ข้าจะเอามันออกไป"

พูดแล้วก็วางถั่วลิสงลงบนโต๊ะ แล้วไปโอบกอดไหใบนั้นไว้

มู่หรงเจี๋ยกล่าวอย่างเคร่งขรึม "วางลงเถอะ ข้าต้องใช้ฆ่าเชื้อทุกวัน เจ้าเอาออกไปเวลาจะใช้มันจะไม่สะดวก วางลงเถอะ วางลง" เอาออกไปจะแอบดื่มก็ไม่สะดวกแล้ว

“มีอะไรที่ไม่สะดวกหรือ? เมื่อเจ้าต้องการใช้ ข้าก็จะถือเอามาให้เอง?” หนอนสุรากระตุ้นหนักขึ้น หากสุราไม่เข้าปากตกถึงท้อง รู้สึกว่าจะคันจนตายเป็นแน่ ดังนั้นไม่ต้องสนการคัดค้าน เขาต้องเอาออกไปให้ได้

จื่ออานพูดอย่างเฉยเมย "ท่านแม่ทัพใหญ่ วางเหล้าลงเถิด"

เซียวท่ามึนงงเล็กน้อย “เอาไว้ในเรือนก็เป็นอุปสรรคเดิมทีห้องก็เล็กอยู่แล้ว ย้ายไปมาก็ไม่ดี ”

“รอสักครู่!” จื่ออานยืนขึ้นและเทชามสุราที่ใช้ฝ้ายชุบเพื่อฆ่าเชื้อแล้วกลับเข้าไปในไห “ครั้งนี้ใช้ไม่หมด อย่าสิ้นเปลือง เก็บไว้ใช้ครั้งต่อไปได้อีก”

นางเหลือบมองไปที่ใบหน้าที่แดงก่ำของซูชิง และจานถั่วลิสงบนโต๊ะ บนตัวมู่หรงเจี๋ยก็มีกลิ่นสุราแรงเช่นกัน เมื่อครู่ตอนที่นางให้เซียวท่าวางสุราลง ลมหายใจของเขาเต็มไปด้วยกลิ่นสุราที่รุนแรง

สุราไหนี้ใช้ฆ่าเชื้อไม่ได้แล้ว แต่ควรเลิกใช้ ดีกว่าปล่อยให้มู่หรงเจี๋ยแอบดื่ม สุรานี้มีฤทธิ์แรงเกินไป แผลของเขายังไม่หาย สุราดีกรีสูงแบบนี้จะทำให้เลือดเร็วไหลเวียนเร็วขึ้น และจะทำให้กับหัวใจและตับทำงานหนัก ตอนนี้ให้ดื่มยาสามครั้งต่อวัน มันก็ได้ทำให้ตับและไตทำงานหนักเกินไปอยู่แล้ว หากยังแอบดื่มสุราฤทธิ์แรงนี่อีก ยานี่ถึงดื่มไปก็ไร้ประโยชน์