ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 185

ร่างกายของมู่หรงเจี๋ยแข็งทื่อไปชั่วขณะ แน่นอนว่าไม่ใช่เพราะการสัมผัสใกล้ชิดกับหญิงสาว แต่เพราะนางซุกที่อกเขาราวกับเป็นแมว ทำให้หัวใจของเขาสั่นไหวไปชั่วขณะ

อย่างไรก็ตาม ความรู้สึกนี้แฝงไปด้วยความรู้สึกที่ดีอย่างลึกซึ้ง

เขาเพิ่งจะยื่นมือออกไปหมายจะกอดนาง แต่นางกลับผละออกไปแล้ว นางคลำหาของบนตัว ท้ายที่สุดก็ทำได้เพียงหยิบห่อใส่เข็มและผ้าเช็ดหน้าออกจากแขนเสื้อ แถมผ้าเช็ดหน้าก็ยังสกปรกมากอีกด้วย

นางเคอะเขินเล็กน้อย นางคลำไปที่มวยผม มีเพียงปิ่นปักผมอันเดียว ถ้าดึงออกเส้นผมก็จะร่วงลงมา

แต่นางก็ยังคงดึงมันออกมา เมื่อวางห่อใส่เข็มลงเรียบร้อยแล้ว จากนั้นนางก็ถือผ้าเช็ดหน้ากับปิ่นปักผมไว้ในมือ "ท่านอยากได้ชิ้นไหน?"

มู่หรงเจี๋ยมองไปที่มือของนาง และมองไปที่แหวนแห่งจิตวิญญาณ "แหวนวงนี้..."

“อันนี้ไม่ได้ แหวนนี้ไม่ได้ มันสำคัญมากและเป็นของที่ระลึกมีคุณค่ามาก” จื่ออันผงะ และรีบซ่อนมือของนางไว้

มู่หรงเจี๋ยรู้ว่าแหวนวงนี้มีความพิเศษอยู่บ้าง ตอนที่เห็นนางฝังเข็มให้อ๋องเหลียงแล้วใช้แหวนวงนี้กดลงไป

“ข้ากำลังจะบอกว่าแหวนวงนี้น่าเกลียด ข้าไม่ต้องการมัน” เขาหยิบปิ่นปักผมมาเพื่อใช้เกล้าผมให้จื่ออัน เกล้าได้น่าเกลียดมาก แต่ผมก็อยู่ทรงดี “เจ้าไม่ต้องให้ของขวัญอะไรข้า ถ้าหากอยากจะให้ ก็ปักถุงหอมให้ข้าก็พอแล้ว"

ซื้อเอาสักถุงก็รวดเร็วดี นางเย็บปักถักร้อยไม่เป็น แต่ก็ไม่ได้ยากเย็นสำหรับนางเท่าไหร่ ถึงเวลานั้นกลับไปขอความช่วยเหลือจากแม่นมหยางกับเสี่ยวซุนให้ช่วยก็ได้

บรรยากาศภายในห้องดูอบอุ่นขึ้นอย่างมาก จื่ออันรู้สึกว่าการเคลื่อนไหวที่เงอะงะของเขานั้นดูผ่อนคลายมาก แม้แต่ตอนที่เขาช่วยนางเกล้าผม แล้วทำผมนางขาดอย่างน้อย ๆ เป็นสิบเส้นก็ตาม เจ็บปวดจนนางต้องอ้าปาก แต่ก็รู้สึกดี โดยเฉพาะอย่างยิ่งตอนที่เขาแอบเอาผมที่ขาดของนางทิ้งไป ใบหน้าของเขากลับมีสีหน้ากระอักกระอ่วนใจ