ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 198

เขาโค้งคํานับประสานมือแล้วถอยไปทีละก้าว รอยยิ้มชั่วร้ายบนใบหน้าไม่ลดลงแม้แต่น้อย กลับยิ่งทวีความรุนแรงขึ้น "พ่ะย่ะค่ะ หม่อมฉันขอตัวก่อน!”

หากไม่พัวพันก็ไม่มีปัญหา แค่หันหลังกลับและออกไป ให้ความรู้สึกเหมือนที่เขาไม่เคยมามาก่อน

เหลียงไท่ฟู่มีความปิติยินดีในใจ ที่เขารอดพ้นจากภัยพิบัติครานี้ได้

เขามองแผ่นหลังของอ๋องหนานหวายที่หันหลังเดินจากไป ในใจเข้าใจว่าวันนี้อ๋องหนานหวายได้ทําลายยอดฝีมือในสังกัดเขาตายในวังอย่างเงียบเชียบ เขาจะอธิบายให้คนข้างนอกฟังได้อย่างไร หากเดาไม่ผิดคืนนี้เขาพาคนเหล่านี้เข้าวัง หลังจากสารภาพออกมา เขาจะมีทางของเขาเองที่จะช่วยคนเหล่านี้

แต่คนเหล่านั้นที่เข้ามาเข้ามาในวังวันนี้ล้วนตายกันหมด คนเหล่านี้คือคนในวัง คนตายไม่สำคัญ ที่สำคัญคือใครกันคือคนที่อยู่เบื้องหลังของคนที่ตายเหล่านี้ เกรงว่าคนเหล่านี้จะ ไม่ได้ช่วยเขาง่าย ๆ อีกแล้ว เว้นแต่จะยอมจ่ายในราคาที่สูงขึ้น

ใครกันที่เป็นคนฆ่ามือสังหารเหล่านี้เมื่อครู่นี้? มู่หรงเจี๋ยนั่งอยู่ในห้องโถงใหญ่ เซียวท่าและซูชิงก็นั่งห่างไกลจากมือสังหาร ยกเว้นหนี่หรงที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ที่นี่แทบจะไม่มีคนของผู้สำเร็จราชการเลย แล้วเขาจะลงมือทำได้อย่างไร?

คำถามของเหลียงไท่ฟู่ยังเป็นคำถามที่สงสัยเช่นเดียวกับบรรดาเสนาบดีหลายคนที่นี่

จื่ออันกลับรู้ว่านางนั่งอยู่ข้างกายมู่หรงเจี๋ย เห็นนิ้วของเขาจุ่มสุราในจอก สุราก็สะบัดสะบัด ลูกแก้วสุราลอยออกไปอย่างรวดเร็ว สุราหยดนี้ไหลผ่านหัวใจของมือสังหาร กระอักเลือดออกมา ทั้งหมดตายในชั่วพริบตา

ในตอนนั้น หัวใจของนางเต็มไปด้วยความตกตะลึง นางไม่คิดว่าวรยุทธ์ของมู่หรงเจี๋ยจะแข็งแกร่งถึงเพียงนี้

อย่างไรก็ตาม วรยุทธของเขาสูงถึงเพียงนี้ กลับได้รับบาดเจ็บสาหัสในคืนนั้น เห็นได้ชัดว่าการซุ่มโจมตีในคืนนั้นต้องการสังหารเขา ยอดฝีมือที่อยู่เบื้องหลังการสั่งการจะต้องเป็นยอดฝีมือชั้นหนึ่งอย่างแน่นอน

ความอันตรายของคืนนั้นสามารถเห็นได้จากสิ่งนี้

การสังหารคนไม่กี่คนในขณะที่พูดและหัวเราะเป็นเพียงสิ่งที่ทำเพื่อฆ่าเวลาของการรอ หลังจากการฆ่า ก็สีหน้าก็ทําหน้าเหมือนไม่รับรู้ จื่ออานถามตัวเองว่านางเป็นแพทย์ทหารมาแปดปี ไม่เคยเห็นใครที่มีฝีมือเช่นนี้มาก่อน