ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 197

อ๋องหนานหวายรีบลุกขึ้น “เสด็จพี่ คนเหล่านี้ถูกนําตัวเข้าวังโดยหม่อมฉัน พวกเขาเป็นคนที่ลอบสังหารเสด็จพี่ในวันนั้น”

ริมฝีปากของผู้สำเร็จราชการแทนองค์จักรพรรดิโค้งงอและมีการประชดว่า “ลอบสังหารข้างั้นหรือ?”

อ๋องหนานหวายกล่าวอย่างกะทันหัน “ใช่ หลังจากที่ข้ากลับมาที่เมืองหลวง พวกเขาก็เริ่มสืบสวนคนที่ลอบสังหารเสด็จพี่ สวรรค์คงเป็นใจ สุดท้ายก็ทำให้หม่อมฉันหาตัวคนลอบสังหารพบ”

อ๋องหนานหวายมองไปที่หวงไท่โฮ่ว แล้วกล่าวว่า “และพบจดหมายของผู้ที่อยู่เบื้องหลังถูกพบอยู่ในมือของคนที่ลอบสังหาร และได้มอบให้เสด็จแม่แล้วพ่ะย่ะค่ะ”

เมื่อเขากล่าวเช่นนี้ เขาก็จ้องไปที่องค์รัชทายาทและเหลียงไท่ฟู่อย่างดุร้าย การแสดงออกของเขาต่างจากก่อนหน้านี้มาก เหมือนกับความแค้นที่มีต่อศัตรู มีแววตาที่สามารถเดาได้ว่าองค์รัชทายาทและเหลียงไท่ฟู่เป็นผู้อยู่เบื้องหลังการลอบสังหารนี้

ทุกวันนี้อำนาจการปกครอง และการกำกับดูแลทหารไม่สามารถล้มล้างได้ แต่ด้วยจดหมายที่อยู่ในมือของหวงไท่โฮ่ว ก็สามารถทําลายอํานาจของเหลียงไท่ฟู่ลงได้

เขาคิดว่ามู่หรงเจี๋ยจะเผยแพร่จดหมายนี้ต่อสาธารณะอย่างแน่นอน แน่นอน เขาต้องรู้ไว้ในใจว่าต้องเป็นมือสังหารที่ไท่ฟู่เหลียงส่งออกไป ไม่มีทางที่เขาจะปล่อยคนมาลอบสังหารเขาไปได้

มู่หรงเจี๋ยมองไปที่หวงไท่โฮ่วและองครักษ์ หวงไท่โฮ่วลังเลที่จะยื่นจดหมายให้เขา มีความอ้อนวอนเกิดขึ้นในดวงตาของนาง

มู่หรงเจี๋ยมองดูจดหมาย ทุกคนมองมาที่เขา รวมทั้งหวงไท่โฮ่วด้วย หวงไท่โฮ่วหัวใจเต้นแรง จื่ออันที่นั่งอยู่ข้าง ๆ ก็ได้ยินเสียงหัวใจที่เต้นเร็วของนาง

อ๋องหนานหวายมองไปที่มู่หรงเจี๋ยอย่างลำพอง รอเพียงเขาให้คนมาตรวจสอบลายมือนั่น

ไม่ว่าอย่างไรวันนี้ เขาก็จะไม่เป็นผู้แพ้ และจะต้องได้บางสิ่งบางอย่างแน่นอน

แต่มู่หรงเจี๋ยกลับทําท่าทางที่ไม่มีใครคาดคิดมาก่อน เขาฉีกจดหมายแล้วยื่นให้จื่ออัน “เอามันไปโยนทิ้งซะ”

“เพคะ!” จื่ออันกํามันไว้ในมือ นางรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย ตอนแรกเขาคิดว่าเขาจะใช้โอกาสนี้สั่งสอนบทเรียนเหลียงไท่ฟู่และองค์รัชทายาท แต่คิดไม่ถึงว่าเขาจะฉีกหลักฐานได้เช่นนี้ เขาพลาดโอกาสอันดีไป เขารู้เรื่องนี้หรือไม่?