ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 21

นางข้าหลวงหยางโกรธจนแทบจะทรุดลงไป นางอยู่ในวังมาหลายปี ได้รับความเคารพอย่างดีมาโดยตลอด และไม่เคยโดนรังแกเช่นนี้เลย นางดึงคำสั่งของฮองเฮาออกมาจากแขนเสื้อ กล่าวเสียงดัง "รีบนำคำสั่งนี้ส่งไปให้นายท่านของพวกเจ้าซะ หากชักช้าแล้วล่ะก็ ถึงแม้นายท่านของพวกเจ้าจะมีสักร้อยหัวก็คงไม่พอให้ตัดหรอกนะ"

เซี่ยฉวนยิ้มอย่างเย้ยหยัน หยิบคำสั่งขึ้นมาจากพื้น กล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา "ดี ข้าจะส่งคำสั่งนี้ไปให้ถึงมือนายท่าน ดูซิว่าใครจะหัวขาดก่อน..."

เมื่อเปิดคำสั่งออกมาดูก็เห็นตราประทับของฮองเฮา สีหน้าเปลี่ยนไปในทันที รีบออกคำสั่ง "ปล่อยนางไป เร็วเข้า!"

ลูกน้องปล่อยตัวนางข้าหลวงหยาง และมองไปที่เซี่ยฉวนอย่างสงสัย

เซี่ยฉวนหน้าซีดด้วยความตกใจ ถามออกไปอย่างหวาดหวั่น "ไม่ทราบว่าท่านคือ?"

นางข้าหลวงหยางกัดฟันแน่น ยื่นมือออกมาลูบใบหน้าที่เพิ่งจะถูกเขาตบเมื่อครู่นี้ กล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยือก "ข้าคือ แม่นมหยางเป็นนางข้าหลวงข้างกายฮองเฮา ข้าได้พบกับเหล่าฟูเหรินของพวกเจ้าหลายครั้งแล้ว ช่วยเชิญนางออกมาคุยกับข้าได้หรือไหม?"

เซี่ยฉวนหัวใจตกไปอยู่ที่ตาตุ่ม ครั้งนี้ซวยแล้วจริง ๆ ลงมือตบคนข้างกายของฮองเฮา เกรงว่ายากที่จะทำให้คลื่นลมสงบลงได้

เขารีบตอบทันที "ขอเชิญแม่นมหยางไปรอที่ห้องโถงก่อนสักครู่"

เมื่อพูดจบ เขาก็โค้งคำนับ "แม่นมหยางโปรดระงับความโกรธก่อน คนรับใช้ได้นำความไปแจ้งเหล่าฟูเหรินกับนายท่านให้แล้ว "

เหล่าฟูเหรินและมหาเสนาบดีเซี่ยยังอยู่ในห้องโถงใหญ่ กำลังปรึกษาหารือเกี่ยวกับการจัดการเรื่องนี้อยู่

เห็นเซี่ยฉวนที่รีบร้อนเดินเข้ามา มหาเสนาบดีเซี่ยก็เลยถาม “ไล่ไปแล้วใช่หรือไหม?”

ใบหน้าของเซี่ยฉวนซีดขาวยื่นคำสั่งออกไป “นายท่าน ดูเหมือนว่านางจะเป็นข้ารับใช้ข้างกายของฮองเฮาจริงๆ“

เหล่าฟูเหรินตกใจ "อะไรนะ?"

“เหล่าฟูเหริน นางคนนั้นบอกว่านางคือ แม่นมหยาง อีกทั้งยังบอกว่ารู้จักกับท่าน“ เซี่ยฉวนกล่าวออกไปอย่างหวั่น ๆ