ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 22

ทางด้านแม่นมหยางก็รอจนรู้สึกกังวล นางไม่สนคนใช้ที่เข้ามาขัดขวาง เดินมาถึงห้องโถงใหญ่ เห็นมหาเสนาบดีเซี่ยเหยียบจื่ออานที่พื้นพอดี นางอดไม่ได้ที่จะอุทานออกมา "อะไรกัน ท่านมหาเสนาบดี นั่นคือลูกสาวแท้ ๆของท่านนะ"

เลือดไหลรินลงมาจากหางตาของจื่ออาน ผ่านม่านแดงฉานนี้ นางมองเห็นใบหน้าแม่นมหยาง นางถอนหายใจยาวอย่างโล่งอก ก้มศีรษะลงไปไร้ซึ่งเรี่ยวแรง นางค่อย ๆ ยื่นมือออกมากุมที่หน้าอก ปล่อยพลังจากแหวนเข้าไปในหัวใจเล็กน้อย

กระแสไฟฟ้าจากแหวนที่ช็อตลงมา ทำให้นางตื่นตัวในช่วงเวลาสั้น ๆ และรวบรวมพลังงานในร่างกายขึ้นมาได้ วิธีนี้เท่ากับว่านางได้รับความแข็งแกร่งทางร่างกายมาใช้ล่วงหน้า แต่ว่านางก็ไร้ซึ่งหนทางแล้ว ได้แต่ทำอย่างนี้เท่านั้น

เมื่อมหาเสนาบดีเซี่ยเห็นแม่นมหยางมาถึง ก็ขยับเท้าออกอย่างทุลักทุเล วางตัวไม่ถูก

ยังคงเป็นเหล่าฟูเหรินที่รู้ระเบียบ นางยืนขึ้นยิ้มต้อนรับ "แม่นมหยาง ไม่ได้เจอกันเสียนาน ท่านยังคงไม่ลืมที่จะห่วงใย และมาเยี่ยมเยียนหญิงชราเช่นข้า"

แม่นมหยางเดินเข้ามาด้านใน เหลือบมองไปที่เหล่าฟูเหรินเล็กน้อย แล้วกล่าว "มิกล้า ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยนะที่จะผ่านประตูเข้ามาในจวนมหาเสนาบดีแห่งนี้ได้ ก่อนจะเข้ามาจะต้องโดนตบเสียก่อน"

เมื่อพูดจบ ก็มองไปที่เซี่ยฉวนด้วยแววตาที่แสนเย็นชา

เซี่ยฉวนตกใจมากรีบก้มหัวลงอย่างไว ไม่กล้าเอ่ยคำใด ๆ

เหล่าฟูเหรินตกใจ "นี่มันเรื่องอะไรกัน? ยังมีคนกล้าที่จะไม่ใส่ใจละเลยต่อแม่นมหยางอย่างนั้นเหรอ?"

พูดจบ นางก็ตะคอกเสียงดัง “เซี่ยฉวน เกิดอะไรขึ้น?”

เซี่ยฉวนคุกเข่าที่พื้นดังตุบ "เหล่าฟูเหรินโปรดให้อภัยด้วย แม่นมได้โปรดยกโทษให้ข้าน้อย ที่ไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไร มีตาหามีแววไม่ นึกว่าท่านเป็นพวกต้มตุ๋นเสียได้"

แม่นมหยางโบกมือ "ช่างเถอะ ข้าไม่จู้จี้จุกจิกกับพวกเจ้าให้มากความ ที่ฮองเฮาให้ข้าออกมา ก็เพื่อนำตัวจื่ออานเข้าวัง”

เมื่อมองดูสถานการณ์ของจื่ออานขณะนี้ นางขมวดคิ้วแล้วถาม "เกิดเรื่องอะไรขึ้นเหรอ? ในเมื่อทุกอย่างเรียบร้อยดี เหตุใดใบหน้าถึงเปื้อนไปด้วยเลือด? หน้าตาเป็นเช่นนี้แล้ว จะไปเข้าเฝ้าฮองเฮาที่วังได้อย่างไร?"