ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 211

ระหว่างที่รถม้าขับเคลื่อนกลับมาก็เห็นรถม้าของมู่หรงจ้วงจ้วงจอดอยู่ที่โรงหมอ ก็เลยถามทหารองค์รักษ์ที่อยู่ข้าง ๆ รถม้า ทหารองครักษ์บอกว่าองค์หญิงอยู่ด้านใน เขาก็เลยเปิดม่านบอกกล่าวด้วยความเคารพ "กราบทูลองค์ชาย องค์หญิงใหญ่อยู่ด้านในพ่ะย่ะค่ะ”

องครักษ์ทั้งสองได้ช่วยพยุง เขาจึงลงจากรถม้าอย่างกะโผลกกะเผลก

ที่ถูกโบยไปสามสิบครั้งถือว่าคนโบยเบามือมาก ถ้าอยู่ในค่ายทหาร การลงโทษโดยการโบยสามสิบครั้งในค่ายทหารนั้นจะต้องทำให้เขาพิการ

การลงมือขององครักษ์ในวังยังมีความเมตตา เพียงแต่องค์รัชทายาทผู้สูงส่งนี้ ตั้งแต่เยาว์วัยแล้วเขาไม่เคยต้องทนทุกข์ทรมาน และการฝึกศิลปะการต่อสู้ของเขาก็เป็นแค่เพลงมวยที่สวยแต่กระบวนท่า ทว่ากลับใช้งานไม่ได้จริง ดังนั้นตอนที่ถูกโบยเขาจึงรู้สึกเจ็บปวดมากเสียจนสลบลงไป

เดิมทีเขาควรจะต้องพักผ่อนอยู่ในวัง แต่ฮองเฮาขอให้เขาออกจากวังไปยังจวนไท่ฟู่โดยทันที องค์รัชทายาทอดทนต่ออาการบาดเจ็บอย่างหนัก ในฐานะที่เป็นองค์รัชทายาท หากไม่ออกหน้าปลอบใจเหล่าขุนนาง ก็จะทำให้พวกเขายกใจออกห่าง ดังนั้นแม้ฮองเฮาจะรู้สึกสงสารเขา แต่ก็ได้เตรียมการให้เขาออกจากวังไปทั้ง ๆ ที่ยังบาดเจ็บ เพื่อรักษาความสัมพันธ์กับพวกพ้องขององค์รัชทายาทให้มั่นคง

เพียงแต่ฮองเฮาคิดไม่ถึงว่า เขาไม่ทำหน้าที่หลักของตัวเอง กลับเข้าไปพัวพันกับการต่อสู้แก่งแย่งกันของจวนมหาเสนาบดี

เจ้าของโรงหมอที่เห็นองค์หญิงมาก่อนหน้านี้ แล้วก็เห็นองค์รัชทายาทมาอีกคนก็รู้สึกหวาดผวาเป็นอย่างมาก เรียกให้คนในโรงหมอออกมารับใช้ ยกชาและขนมที่มีอยู่ในร้านออกมา จากนั้นก็ถอยหลังออกมารอรับคำสั่งที่มุมหนึ่ง เขาไม่กล้าหายใจแรงออกมา และก็ไม่รู้ว่าจะเป็นโชคดีหรือว่าโชคร้าย

หยวนซื่อที่อยู่ด้านในก็ได้ยินเสียง คว้าตัวจื่ออันไว้และตักเตือน "อย่าบุ่มบ่ามนะ!"

จื่ออันตอบเบา ๆ "ท่านแม่วางใจได้ ข้ารู้ขอบเขตดี"

หยวนซื่อกล่าวอีกครั้ง "องค์หญิงโปรดช่วยดูแลด้วยเพคะ"

มู่หรงจ้วงจ้วงกล่าว “ฮูหยินโปรดวางใจเถิด ตอนนี้ในราชสำนักไม่มีใครกล้ารังแกคนของข้าต่อหน้าข้าหรอก”

ทั้งสองออกไปพร้อมกัน สายตาของจื่ออันจ้องไปที่ใบหน้าขององค์รัชทายาทก่อน จากนั้นก็มองไปที่ฮูหยินหลิงหลงกับเซี่ยหว่านเอ๋อที่อยู่ด้านหลังเขา